«Σύγχυση» του Απόστολου Παπαδημητρίου

Ζούμε σε εποχή τρομακτικής σύγχυσης. Να το παραδεχθούμε βέβαια δεν θέλουμε, καθώς όλοι οι «ειδικοί» σπεύδουν να μας καθησυχάσουν ότι όλα βαίνουν καλώς. Και εμείς σταδιακά απαλλασσόμαστε αυτοβούλως από τον κόπο της σκέψης, αφού άλλοι σκέπτονται πριν από μας για μας! Είχα διαβάσει, πλην επιφυλάσσομαι για την αλήθεια της είδησης, ότι εταιρεία θα προωθούσε, λάνσαρε στα ελληνικά, στην αγορά ξυριστικό ξυραφάκι, που θα ειδοποιούσε τον χρήστη του όταν θα έπαυε να είναι αποτελεσματικό! Κατ’ αυτόν τον τρόπο το δέρμα του προσώπου δεν θα είχε κατά νου να ειδοποιεί τον εγκέφαλο για το ίδιο θέμα! Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την οικονομία και βέβαια όχι μόνο μ’ αυτή. Καθησυχάζουμε με τη διαβεβαίωση ότι όλα βαίνουν καλώς, μη έχοντας εμπιστοσύνη στους μηνιαίους ισολογισμούς μας! 

Ο κορωνοϊός ήλθε να επιτείνει τη σύγχυση. Βέβαια, αν η πληροφόρηση προερχόταν από μία και μόνο πηγή, τίποτε το δραματικό δεν θα συνέβαινε. Είναι εντυπωσιακή στη χώρα μας η σύμπλευση κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και ελεγχομένων από την πρώτη και ισχυρούς οικονομικούς κύκλους ΜΜΕ ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας. Αλλά η νέα γενιά δεν ανάλωσε το χρόνο της, κατά τη διάρκεια του ακινησίας, αν όχι παραλυσίας, του δημόσιου βίου και του κατ’ οίκον εγκλεισμού (εδώ το lock down έδωσε τη λύση) στημένη στους τηλεοπτικούς δέκτες προς ενημέρωση επί των εξελίξεων. Αυτή ενημερώνεται από το διαδίκτυο, μέσω του οποίου διαχέονται πληθώρα ειδήσεων αντιφατικών και αλληλοσυγκροουμένων, αληθών, αληθοφανών και ψευδών. Δεν σπεύδω να τοποθετηθώ επί του θέματος. Κάνω κάποια διαπίστωση, που πιστεύω ότι θα επαληθευόταν από κάποια δημοσκόπηση μεταξύ νέων προσώπων. Υπάρχει στους νέους έντονη η αμφισβήτηση του κύρους των θέσεων και ειδήσεων που προβάλλονται στη χώρα μας. Αμφισβήτηση της επικινδυνότητας της νόσου, του αριθμού των θανάτων που αυτή προκάλεσε, της ορθότητας εν τέλει των μέτρων που έχουν ληφθεί στη χώρα μας προς αποφυγή της διάδοσής της. Σαφής ένδειξη της αμφισβήτησης είναι ο κατακλυσμός στις καφετερίες ευθύς μετά την άρση απαγόρευσης της λειτουργίας τους.

Πολλοί της δικής μου γενιάς έσπευσαν να επικρίνουν ως ανεύθυνους τους νέους γι’ αυτή τους τη συμπεριφορά. Κατανοώ την επικριτική διάθεση. Πολλοί ειδικοί επιστήμονες με τις ανακοινώσεις τους θορύβησαν στο έπακρο, αν δεν τρομοκράτησαν, τους ηλικιωμένους. Απεναντίας υπήρξαν άκρως καθησυχαστικοί για τους νέους, όσο και αν δεν απέκλεισαν την πιθανότητα να υποστούν και αυτοί συνέπειες. Η μικρή πιθανότητα προσβολής δεν είναι δυνατόν να μεταβάλει την ψυχοσύνθεση του νέου, όσο ο αποκλεισμός από τα στέκια του. Η νέα γενιά έχει γαλουχηθεί με το σύνθημα «χαλαρά» και με το «περνούμε καλά ξενυχτώντας». Η στέρηση της παρέας θεωρείται φυλάκιση. Και αυτά ήταν γνωστά στους επικριτές, οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι με την Πολιτεία, για τον τρόπο ανατροφής των νέων. Ενωρίς διαφάνηκε η ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης των εγκλείστων, ευτυχώς όχι τόσο μεγάλη στη χώρα μας, όσο σε άλλες πιο «πολιτισμένες». Ακούστηκαν πολλά για τον κίνδυνο εκδήλωσης κατάθλιψης μεταξύ των εγκλείστων και για την έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας. Τότε ανέλαβαν ρόλο και οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι, ενώ οι πνευματικοί ποιμένες τελούσαν υπό «αναγκαστική άδεια»! Τους είχε αφαιρεθεί ακόμη και το δικαίωμα της εξομολόγησης των προσερχομένων, των πολύ λίγων οπωσδήποτε. 

Τελικά θα θεωρήσουμε ολοκληρωμένη την ανάλυση επιρρίπτοντας μομφή για ανευθυνότητα στους νέους; Θα είναι ένα ακόμη τραγικό λάθος. Οι νέοι, όπως έγραψα ενημερώνονται από το διαδίκτυο. Βρήκαν εκεί λοιπόν πλήθος πληροφοριών, που τους παρέχουν το δικαίωμα να αμφισβητήσουν τις επίσημες θέσεις στη χώρα μας και αλλαχού. Είναι οι πληροφορίες αυτές αληθείς; Δεν σπεύδω να απαντήσω με ναι ή όχι. Έδωσα στο άρθρο μου τον τίτλο «σύγχυση». Με ποια άποψη να συνταχθώ, όταν αγνοώ τα συμβαίνοντα στο παρασκήνιο, το όντως σκοτεινό, της πλανητικής σκηνής; Ας κάνουμε κάποιες απλές σκέψεις.

Οι ισχυροί ιθύνοντες με τις ενέργειές τους κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δώσει πειστήρια ότι ενεργούν με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών βίου της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων που διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες; Ασφαλώς όχι. Επιταχύνεται διαρκώς η σώρευση πλούτου στα χέρια μερικών εκατοντάδων χιλιάδων προσώπων και εντείνεται η αθλιότητα δισεκατομμυρίων. Συνεπώς δεν πιστεύω ότι τα πάντα γίνονται για το καλό μας. Αλλά υπάρχει η ένσταση: Υπάρχει η επιστημονική κοινότητα. Δεν είναι βαρύνων ο λόγος της επί του προκειμένου; Αφελές ή σκόπιμο το ερώτημα; Έχει γραφεί ήδη από την αρχή του 20ού αιώνα ότι οι επιστήμονες δεν δεσμεύονται από ηθικές αρχές κατά την ερευνητική τους εργασία. Έχει δειχθεί στη συνέχεια ότι την αρχή αυτή ασπάζονται ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες. Είναι αυτό συνέπεια του υλισμού, που σάρωσε τις δυτικές κοινωνίες κατά τον 19ο αιώνα και γέννησε τον μηδενισμό κατά τον 20ο! Ο Ντοστογιέφκσι έγραψε: «Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται». Αφού η επιστημονική έρευνα χρηματοδοτείται από το πανίσχυρο κεφάλαιο, είναι πολύ εύκολο ο επιστήμων να καταπνίξει τη συνείδησή του, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις του χορηγού, σπόνσορα στα ελληνικά! Πέραν αυτού η αντιπαράθεση απόψεων μεταξύ των άκρως ειδικών επιστημόνων γεννά πρόσθετη σύγχυση. Και ξαναγράφω: Δεν σπεύδω να υιοθετήσω τη μία ή την άλλη άποψη. Δεν αδιαφορώ πάντως για τις κατηγορίες που εκτοξεύονται ένθεν και ένθεν για στενούς δεσμούς επιστημόνων με πολυεθνικούς κολοσσούς, στους οποίους δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι δεν νοιάζονται πρωτίστως για το καλό της ανθρωπότητας, αλλά για τη μεγιστοποίηση του κέρδους.

Η σύγχυση επιτείνεται με τις διαφαινόμενες συγκρούσεις, όπως μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, καθώς και προέδρου των ΗΠΑ και ΠΟΥ. Αρκετοί, ιδίως νέοι, σπεύδουν να χαιρετίσουν τη στάση του Τραμπ ως παρέχουσα ελπίδες για το μέλλον της ανθρωπότητας! Στηρίζουν τις ελπίδες τους σε πρόσωπο, που μικρή αμφιβολία έχω ότι υπηρετεί και αυτός το σύστημα εξουσίας, όπως και πλείστοι άλλοι. Το σύστημα αυτό με τη στάση του αποκαλύπτει την αλαζονεία του στην αίσθηση της παντοδυναμίας του. Συνάμα διασπείρει τη σύγχυση, ώστε να επιβεβαιώνεται περίτρανα ο Τσόμσκι, πού έγραψε για το ζαλισμένο κοπάδι. Και ζαλισμένοι δεν είναι μόνο οι γέροι, αλλά και οι νέοι άνθρωποι, όσο και αν η έπαρση της νιότης δεν τους επιτρέπει να το παραδεχθούν. 

Και ενώ αυτά συμβαίνουν, περιορίζονται συστηματικά τα δικαιώματα των πιστών, των ολίγων έστω, οι οποίοι προβάλλονται ως ανεύθυνοι, καθώς εμμένουν σε πρακτικές, που προκαλούν θυμηδία αρχικά και στη συνέχεια θυμό και οργή για την ανευθυνότητα έναντι των συνανθρώπων τους, οι οποίοι διατρέχουν τον κίνδυνο μετάδοσης σ’ αυτούς της νόσου. Είναι εμφανής ο στόχος: Η απαγόρευση λήψης της θείας Κοινωνίας με κοινή λαβίδα. Ήδη σε κάποιες χώρες, στις οποίες επικρατούν ετερόδοξοι «χριστιανοί», έχει απαγορευθεί η θεία Κοινωνία στους ορθοδόξους με τον κλασικό τρόπο. Μεγάλη η ικανοποίηση των εμπαθών εχθρών της Εκκλησίας!  Αναμένονται και οι στη χώρα μας εξελίξεις. Στη γενική σύγχυση που επικρατεί, ίσως προβληθούν οι πιστοί ως οι πλέον ανεύθυνοι πολίτες της χώρας. Γι’ αυτό και όλοι οι «προοδευτικοί» ενορχηστρωμένα ίσως απαιτήσουν να κλείσουν εκ νέου οι ναοί. Μήπως εγγίζει ο καιρός των κατακομβών;

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»                

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.