Home   >   MAGAZINO   >   ΙΣΤΟΡΙΑ   >   Ο Αντίγονος Β’ Γονατάς, βασιλιάς της Μακεδονίας – Μέλος της Ελιμειώτικης δυναστείας των Αντιγονιδών – Σταύρου Π. Καπλάνογλου, Συγγραφέα, Ιστορικού ερευνητή

Ο Αντίγονος Β’ Γονατάς, βασιλιάς της Μακεδονίας – Μέλος της Ελιμειώτικης δυναστείας των Αντιγονιδών – Σταύρου Π. Καπλάνογλου, Συγγραφέα, Ιστορικού ερευνητή

By on 10/09/2023
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Αντίγονος Β’ Γονάτας ήταν ο γιος του Δημητρίου του Πολιορκητή και εγγονός του Ελιμειωτη Αντίγονου Α’
ΟΑντιγόνου Β’ συνέβαλε στην ενίσχυση του Μακεδονικού κράτους και στην επικράτηση της Μακεδονικής ηγεμονίας στην Ελλάδα.
Και σταθεροποίησε την Ελιμιώτικη δυναστεία των Αντιγονιδών στην ηγεμονία στο Μακεδονικό βασίλειο για το σκοπό αυτό απέκρουσε την εισβολή των Γαλατών. , έκανε πολέμους με τους Πτολεμαίους, τον Πύρρο, την Αχαϊκή Συμμαχία, και έλαβε μέρος <<Χρεμωνιδικό πόλεμο>> έχοντας αντιπάλους τον Πτολεμαίο της Αιγύπτου και την συμμαχία Σπάρτης και Αθήνας .
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Αντίγονος Β’ Γονάτας γεννήθηκε το 319 π.χ στους Γόννους της Θεσσαλίας και πέθανε σε ηλικία 80 χρόνων το 239 π.Χ.
Λέγεται ότι πήρε το παρατσούκλι του ,από το όνομα των σιδερένιων πλακών που φορούσε στα γόνατά του για να τα προστατεύει στη μάχη,
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι τον έλεγαν Γονατά , ίσως επειδή γεννήθηκε στην πόλη Γόννους της Θεσσαλίας
Μητέρα του ήταν η Φίλα η κόρη του Αντίπατρου
Ο Αντίπατρος ήταν ηγέτης της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδας και είχε αναγνωριστεί ως αντιβασιλέας της αυτοκρατορίας, μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η οποία θεωρητικά παρέμενε ενωμένη.
Η γυναίκα του λεγόταν Φίλα συνώνυμη με την μητέρα του.
Είχε 2 παιδιά τον Αλκιονέα και τον Δημήτριο τον Β’
Έλαβε εξαιρετική μόρφωση – από το 306 έως το 301 π.Χ. . έζησε στην Αθήνα και στο νησί της Εύβοιας στην Ερυθρά, όπου ήταν μέλος του κύκλου των μαθητών του φιλοσόφου Μενεδήμου.
Ήταν μαθητής του στωικού Ζήνωνα*. στην Αθήνα και επηρεάστηκε από τις διδασκαλίες του .
Ο Αντίοχος Β’ ήταν φιλόσοφος και συγκέντρωσε στην αυλή του στην Πέλλα πολλούς ποιητές, φιλοσόφους και ιστορικούς.
*Ζήνων ὁ Κιτιεύς 334 π.Χ. – 262 π.Χ) ήταν Ελληνιστικός φιλόσοφος από το Κίτιο, ο οποίος δημιούργησε τη φιλοσοφική σχολή του στωικισμού στην Αθήνα. Δίδαξε ότι
το καθήκον και η αρετή του ανθρώπου πρέπει να βασίζεται στη λογική, μόνο τότε μπορεί ο άνθρωπος να ζει σύμφωνα με τη λογική, εξαλείφοντας τις επιθυμίες και τα πάθη μέσα του. Ο κόσμος της φύσης είναι η μόνη πραγματικότητα. Η φύση διέπεται από έλλογες αρχές. Το πνεύμα της ορθολογικότητας που διαποτίζει εμάς και τον κόσμο είναι αυτό που λέμε Θεός.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ
– Η συμμετοχή του στην μάχη της Ιψού το 301 π.Χ
Ήταν 18 χρόνων όταν κλίθηκε και συμμετείχε στην καθοριστική μάχη της Ιψού οπού σκοτώθηκε ο παππούς του Αντίοχος ο Α ο λεγόμενος Μονόφθαλμος .
Μέτα την μάχη αυτή η κατάσταση σταθεροποιήθηκε.
Τα τέσσερα ελληνιστικά βασίλεια που δημιουργήθηκαν κυριάρχησαν στην Μακεδονία, Μικρά Ασία, Συρία και Αίγυπτο, μέχρι την βαθμιαία υποταγή τους στους Ρωμαίους.
–Στην Θήβα & την Βοιωτία μαζί με τον πατέρα του Δημήτριο τον Πολιορκητη
Το 292π.Χ. οι Βοιωτοί ξεσηκώθηκαν ενάντια των Μακεδόνων .
Και ενώ ο Δημήτριος εξεστράτευσε στη Βοιωτία, έλαβε νέα πως ο Λυσίμαχος, βασιλιάς της Θράκης και εχθρός του πατέρα του, πιάστηκε αιχμάλωτος από τον Δρομιχαίτη, έναν βάρβαρο.
Ελπίζοντας να καταλάβει τα εδάφη του Λυσίμαχου στην Θράκη και την Ασία, ο Δημήτριος, παρέδωσε την αρχηγία των δυνάμεών του στη Βοιωτία, στο γιο του Αντίγονο 27 χρόνων τότε και προέλασε προς το Βορρά.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας του, οι Βοιωτοί επαναστάτησαν, μα νικήθηκαν από τον Αντίγονο που τους στρίμωξε στη Θήβα.
Ο πατέρας του Δημήτριο τον Πολιορκητή επέστρεψε από την Ασία στη Βοιωτία και πολιόρκησε την Θήβα και με τις φοβερές πολιορκητικές του μηχανές, στις αρχές του 290π.Χ. κατέλαβε την Θήβα. Φέρθηκε, ως συνήθως, με μακροθυμία, εκτελώντας μόνο τους αρχιστασιαστές και εγκατέστησε στρατό και ένα διοικητή.
Καταλύοντας συγχρόνως το πολίτευμα της πόλης.
Ο Αντίγονος Γονατάς σε κάποιο σημείο διαφώνησε με τον πατέρα του για τις άδικες απώλειες των Μακεδόνων ,όταν ο πατέρας του Δημήτριος επέστρεψε στο πλευρό του γιου του στην πολιορκία της Θήβας ,και συγκεκριμένα:
Καθώς οι κάτοικοι της πόλης αμύνονταν πεισματικά, ο Δημήτριος ανάγκαζε επιπόλαια τους άνδρες του να επιτίθενται με μεγάλες απώλειες, κι ας υπήρχαν λίγες ελπίδες για την κατάληψη της πόλης. Λέγεται πως ο Αντίγονος ρώτησε τον πατέρα του γιατί άφηνε να πετιούνται τόσες ζωές άδικα.
Εκείνος του απάντησε να μην τον νοιάζει γιατί δεν είναι υποχρεωμένοι να σιτίζουν τους νεκρούς.
Ωστόσο ο Δημήτριος έδειξε την ίδια αδιαφορία και για τη δική του ζωή καθώς τραυματίστηκε σοβαρά στο λαιμό κατά την πολιορκία.
–Κυβερνήτης Ελληνικές περιοχές
Αργότερα ενώ ο πατέρας του Δημήτριος ήταν απασχολημένος με τις μάχες στη Μακεδονία και τη Μικρά Ασία, ο Αντίγονος, ως αντιβασιλέας του, ασχολήθηκε με τη διατήρηση της Μακεδονικής ηγεμονίας στην Ελλάδα, η οποία είχε επιτευχθεί το 287 π.Χ
Κυβέρνησε τις ελληνικές περιοχές που υπάγονταν στον Δημήτριο .
-Η σύλληψη του πατέρα του Δημητρίου του πολιορκητή
Ο Δημήτριος αιχμαλωτίστηκε το 285 π.Χ. από τον Σέλευκο Α’, ο οποίος τότε διεκδικούσε τη Μακεδονική βασιλεία.
Μόλις αιχμαλωτίστηκε, ο Δημήτριος ήταν έτοιμος να δώσει την εξουσία στον γιο του, αλλά αρκετοί ηγεμόνες διεκδίκησαν τον θρόνο ταυτόχρονα, οπότε ο Αντιγονος . δεν μπορούσε να αποκτήσει αμέσως την εξουσία.
Αυτόν τον αμφισβητούμενο τίτλο ανέλαβε ο ίδιος ο Αντίγονος μετά το θάνατο του πατέρα του δύο χρόνια αργότερα , μετά το θάνατό του το 283 π.Χ. έλαβε τον βασιλικό τίτλο
Βασιλεψε από το 283 -239 π.Χ. στον θρόνο της Μακεδονίας
Έγινε βασιλιάς, και από πολλούς αυτός θεωρείται ο ιδρυτής της δυναστείας των Αντιγονιδών. Αποκατέστησε τη Μακεδονία ως ενιαίο κράτος που διοικείται από τους κληρονόμους του
–Σύγκρουση με τους Κέλτες 277 π.Χ. 279 π.Χ ε.,
Όταν οι Γαλάτες – Κέλτες εισέβαλαν στα Βαλκάνια και ο Πτολεμαίος Κεραυνός έπεσε σε μάχη μαζί τους, ο μακεδονικός θρόνος ήταν κενός.
Σε μια σειρά βραχυχρόνιων ηγεμόνων ο Αντίοχος Γονατάς . φαινόταν η καταλληλότερη μορφή: το 279 π.Χ. μι.
Με την υποστήριξη της Βιθυνίας, του Βυζαντίου, της Ηράκλειας του Πόντου και άλλων μελών της λεγόμενης Συμμαχίας του Βορρά -της ένωσης πόλεων και βασιλέων της βόρειας ακτής της Μικράς Ασίας- κατάφερε να νικήσει το 277 μ.Χ. στον Ελλήσποντο τους Κέλτες κοντά στη Λυσιμάχεια. Που είχαν έναν Γαλατικό στρατό 20.000 ατόμων , και μετά από αυτό κατέλαβε τον έλεγχο της Μακεδονίας.
– Ποιοι ήταν οι Γαλάτες
Τον 2ο αιώνα π.Χ., η μεσογειακή Γαλατία είχε αναπτυχθεί κι ευημερούσε περισσότερο από τις βόρειες και έντονα δασώδεις γαλατικές περιοχές, στις οποίες υπήρχαν ελάχιστες πόλεις εκτός από φρούρια
.Οι Γαλάτες δέχτηκαν ένα μεγάλο χτύπημα, τη φορά αυτή, από τον Αντίγονο Γονατά,
Στη σύγκρουση της Λυσιμαχείας που ακολούθησε, οι Γαλάτες συνετρίβησαν έχοντας τεράστιες απώλειες.
Παρά ταύτα, τα εσωτερικά προβλήματα, που αντιμετώπιζε ο Αντίγονος, δεν του επέτρεψαν να δώσει μια τελική λύση στη Γαλατική απειλή και έτσι οι Κέλτες κατάφεραν να καταλάβουν ένα μεγάλο μέρος της Θράκης, όπου και ίδρυσαν το κράτος της Τύλιδος, που για 70 χρόνια ανάγκαζε τις κοντινές Ελληνικές πόλεις να πληρώνουν φόρους, προκειμένου να αποφεύγουν τις επιδρομές.
Ένα δεύτερο τμήμα (το οποίο εμπεριείχε και το μεγαλύτερο μέρος των Κελτών του Κομοντόριου που επέζησαν της ήττας στην Ελλάδα) πέρασε στη Μικρά Ασία κατέλαβε την περιοχή της Φρυγίας και τελικά ίδρυσε κράτος το οποίο ονομάσθηκε Γαλατία, αφού ο Αντίοχος δεν κατόρθωσε να τους εμποδίσει, παρά τη νίκη του εναντίον τους στη λεγόμενη μάχη των ελεφάντων (275 π. Χ.).
–Η αναγνώριση του ως βασιλιά 276 π.Χ.
Υποστήριξη των Ελλήνων, απελευθέρωση της Κασσάνδρειας και εξάλειψη άλλων αυτοαποκαλούμενων υποκριτών το 276 π.Χ. ε., άνοιξε ο Αντιοχος. τον δρόμο προς το διάδημα του Μακεδόνα βασιλιά.
Μετά από αυτή την επιτυχία, αναγνωρίστηκε βασιλιάς από τους Μακεδόνες
–Η Πύρρος καταλαμβάνει την Άνω Μακεδονία
Ο Πύρρος, του οποίου το βασίλειο βρισκόταν δυτικά της Μακεδονίας, ήταν ένας άντρας εξαιρετικών ικανοτήτων, ιδιαίτερα γνωστός για τη γενναιότητα του, μα που δεν χρησιμοποιούσε το ταλέντο του με σύνεση και που πιανόταν από φρούδες ελπίδες. 273 π.Χ.
Μετά τη Μακεδονία άρχισε και η Ήπειρος να αναπτύσσεται.
Ο βασιλιάς της Πύρρος θέλησε να δημιουργήσει μεγάλο κράτος στη Δύση, όπως ο Αλέξανδρος στην Ανατολή.
Εκστράτευσε λοιπόν στην Ιταλία, όπου νίκησε δύο φορές τους Ρωμαίους. Αλλά στο τέλος νικήθηκε.
Η ήττα του Πύρρου όμως, εξελίχτηκε σε κακοτυχία για τον Αντίγονο. Η επιστροφή του στην Ήπειρο με 8.000 πεζικάριους και 5.000 ιππικό, σήμαινε πως έπρεπε να βρει χρήματα να τους αποζημιώσει και να τους συντηρήσει για μελλοντικές εκστρατείες.
Έπρεπε να καταφύγει εκ νέου σε πόλεμο, οπότε τον επόμενο χρόνο, αφού προσέθεσε Γαλάτες μισθοφόρους στον στρατό του, εισέβαλε στη Μακεδονία το 273 π.Χ.
Η εκστρατεία του ήταν καλύτερη κι από το αναμενόμενο, πράγμα που ξύπνησε μέσα του το πάθος για κατακτήσεις, και κάνοντάς τον να προχωρήσει παραπέρα από τους αρχικούς του σκοπούς.
Έχοντας καταλάβει πολλές πόλεις και συμμαχώντας με δύο χιλιάδες πρώην άντρες του Αντίγονου, οι ελπίδες του αναπτερώθηκαν και αποφάσισε να κυνηγήσει τον ίδιο τον Αντίγονο.
Επιτέθηκε στον στρατό του σε μια στενή περιοχή, προκαλώντας σύγχυση. Ο μακεδονικός στρατός υποχώρησε, αφήνοντας μερικούς μισθοφόρους Γαλάτες.
Παρόλο που αντιστάθηκαν γενναία, τελικά έπεσαν. Ανάμεσά τους ήταν και εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για τους ελέφαντες του Αντίγονου.
Οι τελευταίοι στάθηκαν στη θέση τους, ώσπου περικυκλώθηκαν από τους άνδρες του Πύρρου και αναγκάστηκαν να παραδοθούν παραχωρώντας και τους ελέφαντες.
Ο Πύρρος κυνήγησε και τους υπόλοιπους στρατιώτες του Αντίγονου, που έχοντας χάσει το ηθικό τους αρνήθηκαν να πολεμήσουν.
Καθώς οι δύο στρατοί στάθηκαν αντιμέτωποι, ο Πύρρος κάλεσε ονομαστικά τους διάφορους αξιωματικούς πείθοντάς τους να φύγουν. Ο Αντίγονος διέφυγε με λίγους άντρες κρύβοντας την πραγματική του ταυτότητα.
Ο Πύρρος είχε πλέον τον έλεγχο της Άνω Μακεδονίας και της Θεσσαλίας, ενώ ο Αντίγονος είχε υπό τον έλεγχό του παραθαλάσσιες πόλεις, όπως και τη Θεσσαλονίκη στην οποία κατέφυγε.
Καταλαμβάνοντας της Αιγές την αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας, εγκατέστησε φρουρά Γαλατών.
Οι τελευταίοι, άπληστοι και ξένοι στον τόπο, προσέβαλαν τους Μακεδόνες σκάβοντας τους πατρογονικούς τους τάφους σκορπίζοντας τα λείψανα καθώς έψαχναν για χρυσό .
Ο Πύρρος αδιαφόρησε και ανέβαλε την τιμωρία. Ακόμη, αμέλησε να αποτελειώσει τον αντίπαλό του.
Αφήνοντάς του τον έλεγχο των παραλιακών πόλεων, ικανοποιήθηκε με απλές προσβολές.
Αποκάλεσε τον Αντίγονο ξεδιάντροπο που φορούσε ακόμη τα βασιλικά χρώματα, δηλαδή το μοβ των βασιλέων, μα δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να καταστρέψει τα υπολείμματα της δύναμής του.
Αυτό συνέβαιναν κατά την διάρκεια της βασιλείας του Αντίγονου Β Γόνατα
‘Έτσι για αρκετά χρόνια ο Αντιοχος Β . έπρεπε να πολεμήσει τον Πύρρο, βασιλιά της Ηπείρου, και μόλις το 272 π.Χ. μι. κατάφερε να πάρει τον έλεγχο της Μακεδονίας και της Ελλάδας.
Το σύστημα της κυβέρνησής του στην Ελλάδα βασιζόταν στη διατήρηση των τυράννων στην εξουσία, στηριζόμενη στη φιλομακεδονική ολιγαρχία και στις στρατιωτικές φρουρές, γεγονός που προκάλεσε δυσαρέσκεια.
– Αντίγονος & Πύρρος στην Πελοπόννησο 273-274 π.Χ.
Στη διάρκεια μιας άλλης εκστρατείας στη νότια Ελλάδα ο Πύρρος εμφανίσθηκε στο Άργος.
Ο Αντίγονος ακολούθησε τον Πύρρο της Ηπείρου όταν ο τελευταίος βάδισε στην Πελοπόννησο. και όταν ο Πύρρος πέθανε στο Άργος το 272, ο έλεγχος του Αντιγόνου στη Μακεδονία ήταν εξασφαλισμένος.
–Αρχηγός της Θεσσαλικής Συμμαχίας
Ήταν πλέον και αρχηγός της Θεσσαλικής Συμμαχίας και είχε καλές σχέσεις με τη γειτονική Ιλλυρία και Θράκη.
Εξασφάλισε τη θέση του στην Ελλάδα κρατώντας μακεδονικές δυνάμεις κατοχής στις πόλεις της Κορίνθου, της Χαλκίδας στην Εύβοια και της Δημητριάδος στη Θεσσαλία, τα τρία «δεσμά» της Ελλάδας.
–Στήριζε πόλεις της Πελοποννήσου
Από εκεί και πέρα υποστήριξε τη φιλομακεδονική παράταξη σε διάφορες πόλεις της Πελοποννήσου και την άνοδο στην εξουσία των τυράννων στη Σικυώνα, το Άργος, την Ήλιδα και τη Μεγαλόπολη.
Για να παραμείνει η Ελλάδα σε κατάσταση πλήρους εξάρτησης ελέγχοντας τα στενά και την προμήθεια σιτηρών από τη νότιαΡρωσική περιοχή, η Μακεδονία -το σθένος της αποκαταστάθηκε- χρειαζόταν μόνο να αποκτήσει κυριαρχία στο Αιγαίο Πέλαγος.
–Χρεμονίδειος πόλεμος 267 – 261 μ.Χ.
Για να αποτρέψει τον κίνδυνο, κυριαρχίας του Αιγαίου από τους Μακεδόνες ο βασιλιάς της Σπάρτης Άρεως και η πόλη της Αθήνας ,με την προτροπή του Πτολεμαίου Β’ της Αιγύπτου κήρυξαν πόλεμο για την απελευθέρωση της Ελλάδας
Η Σπάρτη και η Αθήνα ήθελαν να απαλλαγούν από τους Μακεδόνες, επικεφαλής του κινήματος έγινε ο Χρεμωνίδης, ο Αθηναίος αρχηγός, από τον οποίο ονομάστηκε αυτός ο πόλεμος.
Έτσι το 274 π.Χ., ο Αντίγονος, προσπαθώντας να ανακτήσει την κυριαρχία του στο Αιγαίο, συγκρούστηκε με τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους, που είχαν ενωθεί με άλλες πόλεις της Πελοποννήσου.
Είχε όμως ήδη ισχυροποιήσει τη θέση του στην Ελλάδα, αλλά το μόνο που έλειπε για τον πλήρη έλεγχο ήταν η δυνατότητα να κάνει εμπόριο με την Αίγυπτο και την Ασία μέσω της θάλασσας.
Το 267 π.Χ., ο\Αντίγονος νίκησε τη Σπάρτη
Αν και ο Αιγυπτιακός στόλος είχε αποκλείσει τον Σαρωνικό, το 265 π.Χ.
Τα στρατεύματα των Αθηναίων και των Πελοποννησίων ηττώνται στην περιοχή της Κορίνθου από τα στρατεύματα του Αντίγονου.
Στη μάχη φονεύεται ο βασιλιάς της Σπάρτης Αρεύς Β’ .
και στη συνέχεια πολιόρκησε την Αθήνα. το 261 π.Χ.
263 π.Χ. Η Αθήνα συνθηκολογεί με τον Αντίγονο της Μακεδονίας. Μακεδονική φρουρά εγκαθίσταται στο Μουσείον και στον Πειραιά.
Η πόλη καταλήφθηκε από τη μακεδονική φρουρά, η οποία κατείχε και την Κόρινθο.
Το 263–262 η πόλη συνθηκολόγησε.
Οι Αθηναίοι αξιωματούχοι αντικαταστάθηκαν από τους διορισμένους του Αντιγόνου και η Αθήνα δεν έγινε παρά μια μακεδονική επαρχιακή πόλη.
Η νίκη σε αυτόν τον πόλεμο οδήγησε σε μια περίοδο μεγάλης ακμής για τη Μακεδονία στην Ελλάδα και μόνο το 243 π.Χ. κατέστη δυνατή η απελευθέρωση της Κορίνθου από τη Μακεδονική κυριαρχία.
-Η συμμαχία με τον Σελευκίδη Αντίοχο Β’
Αμέσως μετά τον Χρεμωνίδειο πόλεμο, ο Αντίγονος ένωσε τις δυνάμεις του με τον Σελευκίδη Αντίοχο Β’ εναντίον του κοινού τους εχθρού, του Πτολεμαίου Β’. Το αν η ναυτική νίκη του στην Κω, που εξασφάλισε στον Αντίγονο το Αιγαίο και τον Σύνδεσμο των Νησιωτών, ανήκει σε αυτό (255 π.Χ ) ή στον Χρεμωνίδειο πόλεμο (261 π.Χ ) είναι αβέβαιο.
261 π.Χ. Μεγάλη νίκη του Αντίγονου σε ναυμαχία στην περιοχή της Κω. Το Κοινόν των Νησιωτών γίνεται προτεκτοράτο του Αντίγονου.
260-253 π.Χ. Η Σπάρτη και η Αθήνα ήθελαν να απαλλαγούν από τους Μακεδόνες, επικεφαλής του κινήματος έγινε ο Χρεμωνίδης, ο Αθηναίος αρχηγός, από τον οποίο ονομάστηκε αυτός ο πόλεμος. . Δεύτερος Συριακός Πόλεμος. Ο Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος στρέφεται εναντίον του Αντίοχου Β’ Θεού και του συμμάχου του Αντίγονου. Στον πόλεμο αυτό ο Πτολεμαίος, παρά τις αρχικές του απώλειες, κυρίως ασιατικών κτήσεων, κατορθώνει να συνάψει μια σχεδόν ανέλπιστα ευνοϊκή συνθήκη με τον Αντίοχο. Αυτό του επιτρέπει να συνεχίσει τον πόλεμο εναντίον του Αντίγονου. 255 π.Χ. Η Αθήνα αποκτά και πάλι την αυτονομία της.
–Συμμαχία με τον Πτολεμαίο
Το 255 π.Χ. συνήφθη ειρήνη με τον Πτολεμαίο και παντρεύοντας τον θετό αδελφό του Δημήτριο τον Ωραίο με τη Βερενίκη της Κυρήνης, ο Αντίγονος εδραίωσε τη μακεδονική επιρροή στη γειτονική αυτή χώρα της Αιγύπτου.
–Η επανάσταση του Αλεξάνδρου
Όμως η θέση του στην Ελλάδα κλονίστηκε πλέον από μια σειρά από ανατροπές. Το 253 π.Χ. ο Αλέξανδρος, ανιψιός και αντιβασιλέας του Αντιγόνου, επαναστάτησε στην Κόρινθο με τη βοήθεια του Πτολεμαίου και ανακήρυξε τον εαυτό του ανεξάρτητο μονάρχη.
Ο Αντίγονος έχασε την Κόρινθο και τη Χαλκίδα, τις δύο βάσεις από τις οποίες κυριάρχησε στη νότια Ελλάδα.
Καθώς οι Αιτωλοί είχαν καταλάβει τις Θερμοπύλες, αποκόπηκε από την Αθήνα και την Πελοπόννησο.
– Το 252 π.Χ . Η Κόρινθος και η Εύβοια Έφυγαν από τον έλεγχο του Αντιόχου ., αλλά χάρη στην επιδέξια διπλωματία, ο βασιλιάς κατάφερε να επιστρέψουν αυτές τις περιοχές.
– Ο θάνατος του Αλεξάνδρου,
Λίγο καιρό αργότερα πεθαίνει ο επαναστάτης ανεψιός του Αλέξανδρος
Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, όμως, ο Αντίγονος έδωσε τη Νίκαια, τη χήρα του Αλέξανδρου, στον γιο του Δημήτριο για γάμο και με την κίνηση αυτή ανέκτησε την Κόρινθο το 244. μ.Χ
– Η ναυμαχία στην Άνδρου το 244 μ.Χ
Ωστόσο, νικώντας τον Αιγυπτιακό στόλο στην Άνδρο περίπου το 244 μ.Χ ο Αντίγονος μπόρεσε να διατηρήσει την ηγεμονία του στο Αιγαίο.
Το 246-245 π.Χ. μι. σε συμμαχία με τους Σελευκίδες, ο Αντίοχος Β’. μπήκε ξανά στον αγώνα κατά των Πτολεμαίων (Τρίτος Συριακός Πόλεμος), κερδίζοντας σημαντική νίκη στη ναυμαχία της Άνδρου το 245 π.Χ. ε., κλονίζοντας τη θέση της Αιγύπτου στη Μικρά Ασία και τη Θράκη
. Ωστόσο, η δυσαρέσκεια για την Αιτωλική κυριαρχία μεγάλωσε στην Ελλάδα, γεγονός που τον ώθησε να συμμαχήσει με την Αιτωλική Ένωση.
Μετά από αυτό, ο Αντίοχος . αποφάσισε να μην ανακατευτεί άλλο στις διενέξεις των Ελληνικών πόλεων, προσπαθώντας να κρατήσει για τον εαυτό του ό,τι του είχε απομείνει από τα προηγούμενα αποκτημένα. Στο τέλος της ζωής του σπούδασε φιλοσοφία και ποίηση.
– Η σύγκρουση με την Αχαϊκή Συμμαχία 243 π.Χ.
Στο μεταξύ η Αχαϊκή Συμμαχία γινόταν επικίνδυνος αντίπαλος.
Από το 251 π.Χ. βρισκόταν υπό την ηγεσία του Άρατος της Σικυώνος και λάμβανε οικονομική βοήθεια από τον Πτολεμαίο Β’.
Μάταια ο Αντίγονος στέλνει δώρα για να κερδίσει τον Άρατο.
Το245 π.Χ. Η Αιτωλική Συμπολιτεία νικά τους Βοιωτούς στη Χαιρώνεια.
Το 243 π.Χ. , χωρίς κήρυξη εχθροπραξιών, ο Άρατος έκανε αιφνιδιαστική επίθεση στην Κόρινθο και ανάγκασε την αποχώρηση των Μακεδονικών στρατευμάτων κατοχής.
Τα Μέγαρα, η Τροιζήνα και η Επίδαυρος επίσης ερήμωσαν τον Αντίγονο.
– Συμμαχία με την Αιτωλική Συμμαχία
Δεν έκανε καμία προσπάθεια να ανακτήσει αυτά τα εδάφη, αλλά αντ’ αυτού συνήψε συμμαχία με την Αιτωλική Συμμαχία, η οποία έκανε ανεπιτυχείς επιδρομές λεηλασίας στην Πελοπόννησο.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΓΟΝΟΥ ΓΟΝΑΤΑ
Το 239 π.Χ., ο Αντίγονος πέθανε σε ηλικία 80 ετών και άφησε το βασίλειό του στον γιο του Δημήτριο Β’, ο οποίος επρόκειτο να βασιλέψει για τα επόμενα 10 χρόνια.
Ο Αντίγονος κληρονόμησε την ευφυΐα, την πονηριά και τον ψυχρό υπολογισμό από τη μητέρα και τον παππού του και θεώρησε ότι δικαιούται να κατέχει την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία μοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών του, αν και επίσημα παρέμενε ενωμένη
239 π.Χ. Ο Δημήτριος Β’ διαδέχεται τον Αντίγονο Γονατά στο θρόνο της Μακεδονίας.
Μετά το θάνατο του Αντίοχου Β’ δολοφονείται η σύζυγός του Βερενίκη, κόρη του Πτολεμαίου Β’ και αδερφή του νέου βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου Γ’ του Ευεργέτη.
Ο Πτολεμαίος αντιδρώντας εισβάλλει στη Συρία και σε εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα καταλαμβάνει ένα μεγάλο τμήμα της αυτοκρατορίας των Σελευκιδώ
– Η εκτίμηση για τις ικανότητες του
Εκτός από μια σύντομη περίοδο που νίκησε τους Γαλάτες, ο Αντίγονος Β δεν ήταν ηρωικός ή επιτυχημένος στρατιωτικός ηγέτης.
Οι ικανότητές του ήταν κυρίως πολιτικές.
Προτιμούσε να βασίζεται στην πονηριά, την υπομονή και την επιμονή για να πετύχει τους στόχους του.
Ο Αντίγονος πέτυχε κάποια ασφάλεια.
Λέγεται επίσης γι’ αυτόν ότι κέρδισε τη στοργή των υπηκόων του με την εντιμότητα και την καλλιέργειά του στις τέχνες την οποία πέτυχε συγκεντρώνοντας γύρω του διακεκριμένους λογοτεχνικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα φιλοσόφους, ποιητές και ιστορικούς.

Σχολιάστε αυτό το άρθρο!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

%d bloggers like this: