Home   >   MAGAZINO   >   ΙΣΤΟΡΙΑ   >   Μπάρλα Πισιδίας – Σταύρου Π Καπλάνογλου

Μπάρλα Πισιδίας – Σταύρου Π Καπλάνογλου

By on 29/04/2022

ΜΠΑΡΛΑ ΠΙΣΙΔΙΑΣ: Μπάρλα, Παρλαίς, Colonia Julia Augusta Parlais, Πάρλα, Πάρλαος, Παράλαος, Παράλλος, Barla .

Σταύρου Π Καπλάνογλου Σπάρταλη εκ πατρός
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Πάρλα ή Παρλαίς μικτό χωρίο είχε μία αξιόλογη Ελληνική κοινότητα μέχρι το 1922 ,ήταν παραλίμνιος οικισμός (4χλμ από την ακτή ) της λίμνης Πρόσταιννας (νυν Εγερδίρ ) και περιβάλλεται από ψηλά βουνά.
Βουνό Barla: Ο όγκος του βουνού Barla γεμίζει πλήρως την περιοχή μεταξύ των περιοχών Atabey, Barla και Senarkent. Το υψηλότερο σημείο του είναι 2.798 μέτρα . Το βουνό Barla, του οποίου τα νότια τμήματα είναι πλούσια σε βλάστηση, χάνουν γρήγορα το ύψος τους ο προς την κατεύθυνση της Προσταιννας (Eğirdir) και γίνεται πιο επίπεδο και συγχωνεύεται με το βουνό Davraz. Το βουνό Barla, που βρίσκεται στα δυτικά του Eğirdir, προσφέρει υπέροχη θέα σε όσους φτάνουν στην κορυφή με τη θέα του στη λίμνη Eğirdir.
Όρος Gelincik: Βρίσκεται στο δρόμο Eğirdir-Barla, 70 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης της Σπάρτης (Isparta).
Στο βουνό Gelincik προσδιορίστηκαν 127 είδη ενδημικών φυτών .
Η πανίδα της περιοχής έχει πλούσιο δυναμικό άγριας ζωής και προσφέρεται για κυνηγι . Επίσης, και ορειβασία.
Η Parlais ήταν Ελληνική & Ρωμαϊκή πόλη της Πισιδίας που βρισκόταν σε εκείνη την θέση στην αρχαιότητα (στη Μικρά Ασία ).
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Barla / Parlais
Πιο πέρα από την Βυζαντινή πόλη Ακρωτήρι (Εγιρδιρ )και κατά μήκος της λίμνης στα 17 χλμ φωλιασμένο στους γύρω λόφους βρίσκεται το μικρό, μάλλον απομακρυσμένο χωριόΠαρλα ή Παρλαις (Barla.) Παρά το μικρό του μέγεθος, η Μπάρλα ακόμη και σήμερα είναι γεμάτη με ιστορικά μνημεία, όπως τζαμιά, αρχοντικά, σιντριβάνια, ένα χαμάμ και μια μικρή Ελληνορθόδοξη εκκλησία.
Βρίσκεται βορείως της Σπάρτης 44 χλμ και του Νησιού της
82 χλμ Νοτιοδυτικά της Αντιόχειας ( Yalvac ) Βόρεια της Πρόσταινας (Egirdir )
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
– Παρλαίς
Αγνωστη η προέλευση του ονόματος ,Πιθανολογείται η σύνθεση του ονόματος από 2 Ελληνικές λέξεις
Παρά + λαός την άποψή αυτή ενισχύει και η μετέπειτα καταγεγραμμένη ονομασία Παράλαος και Παρλάος
— «Colonia Julia Augusta Parlais»
Colonia= αποικία + Julia Augusta = Γυναικείο όνομα επί Ρωμαιων. + Parlais = Το παλαιοτερο όνομα
–Παρλαος -– Παρλαις – Παράλαος,-Παράλλος.
Το 150 μ.Χ. και το 961 μ.Χ. ο οικισμός είναι καταγραμμένος ως Παρλαίς
Την ονομασία αυτή κατέγραψε και ο Πτολεμαίος ο Γεωγράφος
–Koca pinar
Αυτή η ονομασία καταγράφηκε το 1912
–Μπαρλα /Barla
H ερμηνεία της Τουρκικής λέξης Barla είναι : Φωτεινή, εντυπωσιακή ,όμως η ονομασία δεν προήλθε από αυτή την λέξη αλλά από την αρχαία ονομασία της Ελληνικής πόλης Παρλαίς που την βρίσκομαι και σε αρχαία νομίσματα
Οι Ελληνόφωνες κάτοικοι το 1922 την αποκαλούσαν Μπαρλα που ήταν παραφθορά του Παρλαίς
To 1960 ο οικισμός είναι καταγραμμένος ως Barla – Eğirdir (υποπεριφέρεια Barla)
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1922
Στις αρχές του αιώνα, δύο κοινότητες -η ελληνική στο ανατολικό τμήμα και η τουρκική στο δυτικό τμήμα του χωριού – ζούσαν ειρηνικά. Σήμερα το ανατολικό τμήμα της Μπάρλα είναι ερημωμένο. Τα σπίτια, στους τότε ελληνικούς μαχαλάδες, έχουν καταστραφεί. μόνο ένα κτίσμα έμεινε να θυμίζει πως κάποτε ζούσαν εκεί Έλληνες. Το κτίριο αυτό είναι η διώροφη εκκλησία του χωριού. το υπόγειο, ήταν αφιερωμένο στον Αγ. Χαράλαμπο και το ισόγειο στον Αγ. Θεόδωρο.
Στο σανζακι του Ικονιου εμφανίζονται να κατοικούν το 1882-89 στην Παρλα άνδρες 977 Μουσουλμάνοι και 411 άνδρες Ελληνορθόδοξοι κατά μια εκτίμηση αυτό αντιστοιχούσε σε 4885 κατοίκους Μουσουλμάνους και 2055 Ελληνες απογραφή του 1914 είχε περίπου 7000 κατοίκους και από αυτούς οι 2000 ήταν Έλληνες
Το 1922 είχε περίπου 1000 Έλληνες κατοίκους .
Η μεγάλη μείωση οφείλεται στην εξορία των ανδρών το Νοέμβριο του 1921, οι άντρες από τη Μπάρλα εξορίστηκαν στο Ερζερούμ και στην Καισάρεια .
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης δεν είναι γνωστή.
Ο πρώτος που αναζήτησε την αρχαία πόλη ήταν ο Πτολεμαίος, ένας από τους διάσημους επιστήμονες που έζησε στην Ύστερη Αλεξανδρινή Περίοδο (πρώτο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ.)
Από τις πηγές έχει διαπιστωθεί ότι κόπηκαν χρήματα στην πόλη τον 1ο αιώνα π.Χ.
Το παλαιότερο όνομα που αναφέρθηκε από τον Πτολεμαίο είναι «Parlais. . Ήταν Αιγύπτιος Ελληνικής καταγωγής,
Ο Πτολεμαίος το ονομάζει Paralais και το τοποθετεί στη Λυκαονία (επίσης στη Μικρά Ασία)
Η πιθανολόγησε ότι η πόλη αυτή ήταν Παρλαiς έγινε από τον F.V.J Arundel το 1833. Άλλοι ερευνητές έχουν κάνει διαφορετικές προτάσεις για τη θέση της αρχαίας πόλης.
WM Ramsay πιστεύει ότι περιέχεται στα ερείπια γνωστά ως Uzumla Monastir . Οι σύγχρονοι μελετητές ακολουθούν τον Κίπερτ
Ο B. Pace, ο οποίος έκανε σύντομες έρευνες στην Παμφυλία και την Πισιδία (Ψιδία )
από το 1914 μέχρι τα χρόνια της ανακωχής, που πέρασε από την Barla επέμενε μετά βεβαιοτητος ότι αυτό το μέρος ήταν το Parlais.
Τελικά η βεβαιότητα οτι το Barla ήταν Parlais επαληθεύτηκε με την επιγραφή που βρέθηκε στα σύνορα με το στο χωριό Bedre στα δυτικά της λίμνης Eğirdir και άλλες επιγραφές που βρέθηκαν στο Barla.
–
. Το « Notitiae Episcopatuum » αναφέρει την έδρα ήδη από τον δέκατο τρίτο αιώνα με το όνομα Πάρλαος, Παράλαος, ακόμη και Παράλλος.
Τέσσερις επίσκοποι είναι γνωστοί:
Πατρίκιος, στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης , 381;
Λιβανίου, στη Χαλκηδόνα, 451 (στα διατάγματα τοποθετείται η βλ. στη Λυκαονία);
George, at Constantinople , 692;
Άνθιμος, στην Κωνσταντινούπολη , 879. Ο Ακαδημίας που βοήθησε στη Σύνοδο της Νίκαιας, 325, ήταν Επίσκοπος της Παππάς, όχι της Παρλαΐδας όπως ισχυρίζεται ο Le Quien (Oriens christianus, I, 1057)
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Τόσο μέσα στην κωμόπολη όσο και στη γύρω περιοχή υπήρχαν πολλές εκκλησίες, που φανερώνουν την πίστη των κατοίκων της και την αφοσίωσή τους στην εκκλησία, παρ΄όλους τούς σκληρούς διωγμούς, πού υπέστησαν ανά τούς αιώνες :
Αυτές ήταν :
1. Τοῦ Ἁγ. Θεοδώρου Τήρωνος. ήταν ὁ ενοριακός ναός, σέ ρυθμό βασιλικής τρίκλιτης. Λειτουργούσε κατά τή χειμερινή περίοδο καί πανηγύριζε στίς 17 Φεβρουαρίου.
*Ἐδῶ παλαιά φυλάγονταν τά ιερά Λείψανα τῶν Ἁγ. αποστόλων Ἀκύλα καί Πρίσκιλλας.
Οι απόστολοι Πρίσκιλλα και Ακύλας ήταν ζευγάρι Ιουδαίων από τον Πόντο, σκηνοποιοί και οι δύο στο επάγγελμα.
Για το ζεύγος αυτό υπάρχουν πληροφορίες κυρίως στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Κατά τον διωγμό του (41-54 μ.Χ.) αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Ρώμη όπου έμεναν, και να έλθουν στην Κόρινθο.
*Για το χτίσιμο του ναού του Αγίου Θεοδώρου Τήρωνος, που κράτησε 17 ολόκληρα χρόνια (1790-1807), η παράδοση διέσωσε μέχρι των ημερών μας πολύ ενδιαφέρουσες και σπουδαίες πληροφορίες.
Το χτίσιμο του ναού τελείωσε το 1807, οπότε έγιναν και τα εγκαίνια του επί Μητροπολίτου Παρθενίου και Ιερέως παπά- Αναστασίου από το Ισλαμικιοϊ στο οποίο λειτουργούσε εκ περιτροπής.
Ήταν τρίκλιτου ρυθμού Βασιλικής , όλος στηριζόταν σε 4
2. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, γνωστής ως Παναγίας Πετιρέ (της Ιεράς Πέτρας), γιατί ήταν χτισμένη μέσα σέ βράχο-σπηλιά, όπου υπήρχε και αγίασμα. Τη σέβονταν ακόμα και οι Τούρκοι, οἱ οποίοι όταν τά πρόβατά τους λιγόστευαν το γάλα τους, τα πήγαιναν νά πιούν νερό από τό αγίασμα και λέγεται ὅτι μετά απέδιδαν περισσότερο γάλα. 3. Ἁγ. Παντελεήμονος, κοντά στο τσιφλίκι Αλτζιπάρ, όπου υπήρχε και αγίασμα. Στη γιορτή του, 27 Ιουλίου, συγκέντρωνε πολλούς προσκυνητές οπό τα περίχωρα.
4 . Ζωοδόχου Πηγής, γνωστής ως Πατρίκα Παναγιασί, πού βρισκόταν κοντά στή λίμνη Ἐγιρδήρ. από την ονομασία συμπεραίνουμε οτι θα αποτελούσε Μετόχι τῆς Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή του Πειθαρχείου Κων/πόλεως.
5. 11. Ἡ Μονή Παναγίας τῆς λίμνης τῶν Μιασηνών.
Πρίσκιλλα και Ακύλας αυτοκράτορα Κλαυδίου
6. Αγίων Κηρύκου καί Ιουλίττης, πού βρίσκεται στα βόρεια της Πάρλας, στο όρος Νυμφαίο. Κατά την παράδοση ο ναός αυτός κτίσθηκε εκεί πού η Αγία Ιουλίττα με το γιό της Κήρυκο κατέφυγε, κατά τόν διωγμό του Διοκλητιανού. υπάρχει καί αγίασμα.
7. Του Προφήτου Αββακούμ. Στην εκκλησία αυτή συνήθιζαν να κάνουν οἱ Χριστιανοί λιτανείες, για να βρέξει.
8. Ἁγ. Γεωργίου, στα δυτικά του συνοικισμού πού έφερε τό όνομά του.
Η μικρή εκκλησία του 18ου αιώνα του Αγίου Γεωργίου, αν και ορατή από πολλά σημεία του χωριού, δεν βρίσκεται στο κέντρο της Μπάρλας Η εκκλησία είναι σε καλή κατάσταση,η εκκλησία ,έχει ορθογώνιο σχέδιο
9. Ἁγ. Ιωάννου Προδρόμου. τον αποκαλούσαν ναό των άσπρων σταφυλιών, γιατί γιόρταζε στις 29 Αυγούστου, μνήμη της Αποτομής της Τίμιας κεφαλής του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, πού δέν έτρωγαν κόκκινα σταφύλια.
10. Του Σωτήρος (Söjüre). Βρισκόταν σέ δύσβατη περιοχή καί χρησίμευε ὡς καταφύγιο σε καιρούς διωγμών.
.== Άλλες εκκλησίες ήταν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Ἁγ. Γεωργίου και Αγίας Σοφίας, πού μετατράπηκαν σε τζαμιά .
ΠΑΡΛΑ.jpg
ΠΑΙΔΕΙΑ
Στην Πάρλα λειτουργούσε πλήρες εξατάξιο Σχολείο με 2 δασκάλους μέ 160-200 μαθητές και μαθήτριες. Στο Σχολείο αυτό δίδαξαν καλά καταρτισμένοι δάσκαλοι, ντόπιοι και ξένοι. Οι μαθητές απαγορευόταν νά μιλούν τουρκικά τις ώρες πού βρισκόταν στο Σχολείο.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Εκεί ασχολούνταν με το ψάρεμα αλλά κυρίως με τεχνικά επαγγέλματα όπως χτίστες, παπουτσήδες, σιδεράδες, γανωτές. Πολλοί και με το εμπόριο χρηστικών αντικειμένων όπως κουζινικών και εργαλείων. Μερικές οικογένειες παρήγαν και άρωμα από τα τριαντάφυλλα τα οποία ήταν και είναι μέχρι και σήμερα ονομαστά σε όλη την περιοχή δυτικά της λίμνης.
Οι γυναίκες από την άλλη ήταν θαυμαστές υφάντριες
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
Στην Πάρλα εξορίσθηκε ο Said Nursi
Said Nursi 1877 – 1960), ήταν ένας Κούρδος Σουνίτης μουσουλμάνος θεολόγος που έγραψε τη Συλλογή Risale-i Nur , ένα σώμα Κορού. σχολιασμός που ξεπερνά τις έξι χιλιάδες σελίδες
Πιστεύοντας ότι η σύγχρονη επιστήμη και η λογική ήταν ο δρόμος του μέλλοντος, υποστήριξε τη διδασκαλία των θρησκευτικών επιστημών στα κοσμικά σχολεία και των σύγχρονων επιστημών στα θρησκευτικά σχολεία. Ο Said Nursî εξορίστηκε σε αυτό το χωριό την 1η Μαρτίου 1927 και έζησε σε αυτό το χωριό για 8 και μισό χρόνια. Είναι ο ιδιοκτήτης των χρόνων που είχε μεγάλα προβλήματα και του σπιτιού που έμεινε. Είπε Ο Nursi έγραψε μια σειρά από έργα του σε αυτή την πόλη κατά τα χρόνια της παραμονής του. ,
Ένα μεγάλο μέρος της «Συλλογής Risale-i Nur», που περιλαμβάνει τις απόψεις και τις ερμηνείες του για θρησκευτικά ζητήματα, ζωντάνεψε στην εξορία του Μπάρλα.
Ο Said Nursi έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στη φυλακή και στην εξορία, διωκόμενος από το κοσμικό κράτος επειδή επένδυσε στη θρησκευτική αναβίωση και έγινε ενοχλητικός στους κρατούντες
Ανήσυχοι από την αυξανόμενη δημοτικότητα των διδασκαλιών του Νουρσί, που είχε εξαπλωθεί ακόμη και μεταξύ των διανοουμένων και των αξιωματικών του στρατού, η Τουρκική κυβέρνηση τον συνέλαβε για φερόμενη παραβίαση των νόμων που επέβαλλαν την κοσμικότητα και τον έστειλε στην εξορία. .
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ
–Ακρόπολη
Πιστεύεται ότι υπάρχει ακρόπολη στην πλαγιά λόφου 1,5 χλμ βορειοδυτικά της Μπάρλας. Δεδομένου ότι η πόλη και τα περίχωρα της έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές, είναι αδύνατο τα ερείπια να δώσουν οποιαδήποτε άλλη πληροφορία εκτός από ένα σωρό πέτρες.
Τα ερείπια της νεότερης εποχής έχουν διασωθεί μέχρι τις μέρες μας.
–Τάφοι στους βράχους
Από τη Ρωμαϊκή εποχή υπάρχει μια ρωμαϊκή γέφυρα και δύο βραχώδεις τάφοι και ένα λουτρό
— Ρωμαϊκή Γέφυρα
Στην Πάρλα υπάρχει μια γέφυρα πάνω από το μικρο ποτάμι Barla, κοντά στο Yeniyol, του 2ου μ.Χ. αιώνα μ.Χ. .
— Λουτρά
Το λουτρό ο βρίσκεται στη νότια πλαγιά του οικισμού της Πάρλας Υπάρχει μια πέτρινη βρύση στη μέση. Υπάρχουν δύο αίθουσες με θόλο και αίθουσα για ζεστά λουτρά μέρος.
. .
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Νομίσματα κόπηκαν στη Μπάρλα, που παλαιότερα ονομαζόταν Πάρλα, από τον 1ο αιώνα π.Χ. Αυτά τα νομίσματα είναι σπάνια και δεν μπορέσαμε να τα εντοπισουμε.
Αντίθετα βρήκαμε νομίσματα που εκδόθηκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική εποχή από τον Αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο (161-180 μ.Χ.) μέχρι τη βασιλεία του αυτοκράτορα Καρακάλλα (198-217 μ.Χ.). ησε την ταυτότητα πόλης
Σε νομίσματα που είδαμε στην μπροστινή όψη υπάρχουν οι προτομές των αυτοκρατόρων της Ρώμης :Commodus, Septimius Severus ,Julia Domna, συνήθως δαφνοστεφανωμένες –
και αναγραφόταν το όνομα του αυτοκράτορα ,όπως IMP L AVR COMMODVS ή CAES L SEP SEVER P IMP,
Από την άλλη πλευρά υπήρχαν παραστάσεις :
1.Πάνθηρας που στέκεται αριστερά, το ένα μπροστινό πόδι σηκωμένο και το ονομα της πολης COL PARLA,
2. Άνδρες, όρθιοι δεξιά, αριστερό πόδι στο βουκράνιο, κρατώντας κουκουνάρι και σκήπτρο
3. Θεά Τύχη που στέκεται αριστερά, κρατώντας πηδάλιο και κορνουλάκια και η αναφορά στην πολη COL PARLA, IVL AVG COL PARLAIS
4. Σε πολλά νομίσματα τα Κεφάλια του Δία, του Απόλλωνα, της Άρτεμης. ενός Πάνθηρα , μιας Τριήρης ή του Διομήδη , του Διόνυσου, του Ασκληπιού, της Υγείας και ενός θεού αγνώστου στην μητροπολιτική Ελλάδα (τουλάχιστον στον πολύ κόσμο ) του Τηλεσφόρου (Telesphorus) που ήταν ο θεός της ανάρρωσης που «εκπλήρωσε» την ανάρρωση από ασθένεια και τραυματισμό. Στα αρχαία νομίσματα απεικονίζεται ανάγλυφα ως αγόρι που φορούσε φαρδύ μανδύα και χαμηλή κουκούλα ή φρυγικό κάλυμμα και μερικές φορές κρατούσε στα χέρια του έναν κύλινδρο ή μια πλάκα.
Ο Τελεσφόρος είχε τον δικό του ναό, το Τηλεσφόριο (Telesphorium), στον περίβολο του Ασκληπιού στην Πέργαμο της Μ.Ασίας . Αναγνωρίστηκε επίσης ως ένας από τους θεραπευτές θεούς στο ιερό των Ασκληπιείων της Επιδαύρου.
Ακόμη σε νόμισμα υπήρχε χαραγμένη η θεά Ίσιδα Τύχη της οποίας ναός αφιερωμένος στη λατρεία της βρέθηκε στο Δίον .
– Όνομα
COL PARLA – IVL AVG COL PARLAIS – ΠΑΡΛΑΙΤΕωΝ
ΔΙΩΞΕΙΣ
Όπως όλοι οι Ελληνορθόδοξοι κάτοικοι της Σπάρτης και της υπόλοιπης Πισιδία αλλά και οι Αρμένιοι γνώρισαν την απίστευτη μη ανθρώπινη συμπεριφορά των Τούρκων την ίδιοι τύχη είχαν και οι κάτοικοι της Βαρλας .Εκείνο που ξεχωρίζει προς το χειρότερο είναι ότι η απομάκρυνση ολόκληρου του πληθυσμού ανδρών και γυναικόπαιδων από την περιοχή έγινε από τον Μάιο του 1921 , 17 περίπου μήνες πριν την εκδίωξη των Ελλήνων από την Σπάρτη ,το Βουρδούρι ,το Νησλί και τις άλλες πόλεις που κρατούσαν ακόμη Ελληνικό πληθυσμό μετά 800 και πλέον από την κατάληψη της περιοχής (λίγο μετά την μάχη του Μαντζικέρτ το 1079 μ.Χ.)
Η απόκτηση αυτού του << αρνητικού προνομίου >> οφειλόταν στην αντίδραση των κατοικούν να δεχτούν να αποχωρήσουν από το Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κων/πολης και να ακολουθήσουν το Ψευτοπατριαρχη που άκουγε στο όνομα Παπαευθήμ Ήδη σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μιλήσαμε για την μεθόδευση των Τούρκων για υποβάθμιση του Πατριαρχείου προκειμένου να εξασθενίσουν την Εθνική συνείδηση των Ελλήνων
Να επαναλάβουμε εν συντομία ορισμένες πληροφορίες που δώσαμε μιλώντας για το αρχείο της Μητρόπολης Πισιδία που κατά πληροφορίες μετέφερε ο Μωυσής των Σπαρταλήδων Παπά Ιωακείμ στην Ελλάδα κάπου στα Μετέωρα για να διασωθεί.–Παπά- Ευθήμ Α’ – Ευθύμιος Καραχισαρίδης
Ο Ευθύμιος Καραχισαρίδης (1884-1968), γνωστός και ως παπά -Ευθύμ Α΄ ήταν ποντιακής καταγωγής σχισματικός κληρικός και επικεφαλής της Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας , που με πρωτοβουλία της τότε Τουρκικής κυβέρνησης ανέλαβε επικεφαλής της Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας.
* Το σχέδιο δημιουργίας ανεξάρτητης Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας και η εμπλοκή του παπά Ευθύμ
Την άνοιξη του 1921 ακούγεται για πρώτη φορά η διάθεση της Τουρκικής κυβέρνησης να παραμερίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να δημιουργήσει νέο πατριαρχείο ανεξάρτητο από το προηγούμενο, που προφανώς να ελέγχεται από την ίδια.
Η διάθεση αυτή παίρνει σάρκα και οστά όταν μια κεμαλικη εφημερίδα της Αγκύρας δημοσιεύει αίτημα στις αρμόδιες αρχές για ίδρυση ανεξάρτητης Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας .
Ο παπά -Ευθήμ ή Καραχισαρίδης παρά την έλλειψη θρησκευτικής παιδείας φιλοδοξεί να να αναλάβει την ηγεσία της .
Στην προσπάθεια αυτή βρίσκει συμμάχους μέσα στην Τουρκική κυβέρνηση αλλά και από Δυτικούς παράγοντες (Φρακλίν Μπουγιόν, μεσολαβητής της Γαλλίας ) .
Λίγους μήνες μετά τον Νοέμβριο ανακοινώνει δια του τύπου ότι είναι Γενικός Επίτροπος των Τουρκορθοδόξων Χριστιανών και απευθύνει έκκληση για την δημιουργία αυτοκέφαλης εκκλησίας , κάνει έντονη επίθεση κατά του Φαναρίου, και καλεί τις χριστιανικές κοινότητες της Μικράς Ασίας να στείλουν αντιπροσώπους στην Καισάρεια με σκοπό τη συγκρότηση ενός ορθόδοξου συμβουλίου, υποστηρίζοντας συγχρόνως ότι κανείς Χριστιανός δεν διώκεται από τους Νεότουρκους και τους ζητά να προσεύχονται για την μακροημέρευση και την υγεία του Κεμάλ
Ανάμεσα στις περιοχές που επισκέφθηκε και προσπάθησε να περάσει τις απόψεις του ήταν η Σπάρτη αλλά και η Πάρλα που προφανώς το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν έντονο και αυτό είναι φανερό από τον αριθμό των εκκλησιών που διέθετε παρά το μικρο μέγεθος του Ελληνορθόδοξου πληθυσμού Η δράση του συνεχίσθηκε και μετά την Μικρασιατική καταστροφή
Οι κάτοικοι της Πάρλας τον αποδοκιμάζουν και αυτό γίνεται η αιτία να αρχίσουν νέες εξορίες ανεξάρτητα από το φύλο και και την ηλικία των Παρλαήδων .
Η προδοτική δράση συνεχίστηκε ,προσπάθησε να καταλάβει το Πατριαρχείο ,κατέλαβε βιαίως Ελληνορθόδοξες εκκλησίες ,προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον Μουσολίνι που τότε πολιτικά διέπρεπε στην Ιταλία .
Μεταφέρει την έδρα της Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας από την Καισάρεια στην Κωνσταντινούπολη Για αυτήν την δράση αμείβεται καλά μια και το 1944 επί Ισμέτ Ινονού του παραχωρούνται πολυκατοικίες στη συνοικία του Πέραν, Το 1953 τίθεται επικεφαλής διαδήλωσης κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και υπέρ της απομάκρυνσης του Αθηναγόρα. .
Πέθανε το 1968.
Στον τάφο του χαράχτηκε μια δήλωση του Μουσταφά Κεμάλ, που είχε πει πως
<< ο Ευθύμ άξιζε όσο μια στρατιωτική μεραρχία. >>
– Οι συνέπειες των Μπαρλίδων να μη υπακούσουν στον Παπαευθήμ
Η διαταγή για τον εξοβελισμό από την πατρίδα τους και την εξορία των ανδρών συν γυναικών & τέκνων ήρθε λίγο πριν έρθει την ημέρα του Αγίου Κων/σταντίνου τον Μάιο του 1921
Στις 8 Μαΐου διάταξαν οι τουρκικές αρχές να ετοιμαστούν …»
Με την πρώτη αποστολή στις 8 Μαΐου του 1921. φεύγουν οι άντρες.
Οι ετοιμασίες για την αναχώρηση των γυναικόπαιδων ς κράτησαν από τις 14-21 Μαΐου του 1921, οπότε και εγκατέλειψαν το χωριό.
Με την δεύτερη τα γυναικόπαιδα στις 21 Μαΐου του 1921. ημέρα του Αγίου σαράντα οικογένειες Κωνσταντίνου το μεσημέρι της ίδιας μέρας τους χώρισαν σε ομάδες από σαράντα οικογένειες και συνέχισαν με τις ατελείωτες πορείες και αφήνουν διεσχισαν την λίμνη Εγιρντίρ, έφτασαν πάντα με τα ποδιά στο Ακ Σεράι, στη Καισάρεια.
Από το 1921 ως το 1923 οι Παρλαλήδες περιπλανήθηκαν σε πολλές πόλεις της Μ. Ασίας μέχρι που έφυγαν για την Ελλάδα από το λιμάνι της Μερσίνας το 1923
Πρώτα έδιωξαν τούς άνδρες από 15 ετών και άνω και μία βδομάδα αργότερα όλα τά γυναικόπαιδα και τούς γέρους, πού τούς σκόρπισαν στα χωριά της Καισάρεια και αργότερα
θα φτάσουν στην Ερζερούμ και το Καρς του Πόντου,και άλλοι μέχρι την Βαγδάτη και το Χαλέπι.
Άλλα και τα γυναικόπαιδα δεν θα βαδίσουν λιγότερα χιλιόμετρα αρχικά η θα κατευθυνθεί προς τα βόρεια στις ακτές του Ευξείνου Πόντου προς τη θάλασσα που έβλεπαν για πρώτη φορά. Τραπεζούντα, Οινόη, Ακ Σεράι, για να αλλάξουν κατεύθυνση στο τέλος να διασχίσουν την Μ. Ασία από βορρά προς τον Νότο για φθάσουν στην Μερσίνα
Εκεί τούς βρήκε ἡ γενική διαταγή του διωγμού όλων των Χριστιανών Ελλήνων από την Μ. Ασία. Τελικά, όσους από τούς κατοίκους της Πάρλας επέζησαν από τις ταλαιπωρίες, τούς έδιωξαν όλους από το λιμάνι της Μερσίνας με πλοίο στην Ἑλλάδα.
Από τους τρεις ιερείς της Πάρλας, πού συνόδευαν το ποίμνιό τους, ο δάσκαλος παπα-Αλέξης Χατζηστυλιανού και ο παπα-Θεοδόσης πέθαναν στην εξορία τόο1921.
Ο παπα-Φίλιππος επέζησε και έφθασε στό Δραβίσκο των Σερρών., όπου εφημέρευε μέχρι το 1933, πού εκοιμήθει.
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
– Μαυρόλοφος Σερρων κατοικοι 658
Το χωριό δημιουργήθηκε από πρόσφυγες που ήρθαν από την Πάρλα της Πισιδίας της Μικράς Ασίας, ένα χωριό στη λίμνη του Εγιρδίρ. Το 1922
. Το 1924, έφθασαν στην περιοχή του σημερινού χωριού, μετά από μια ανεπιτυχή προσπάθεια να εγκατασταθούν στην τοποθεσία Ζαβαρνίκια στο Μικροσούλι.
Σημείο αναφοράς για τους Μαυρολοφινούς αποτελεί ο ναός των Αγίων Αναργύρων ενώ σημαντική είναι η λατρεία των αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας και πολλοί κάτοικοι φέρουν ακόμα και σήμερα το όνομα Ακύλας στο Μαυρόλοφο και στο Δραβήσκο. Σημαντική για τους Μαυρολοφινούς είναι η γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που ταυτίζεται με την επέτειο της αναχώρησης των εξόριστων Παρλαλήδων από το χωριό τους στη Μικρά Ασία
– Δαρβίσκος Σερρών (2011=1.488 κάτοικοι
Αρκετοί από τους πρόσφυγες από την Πάρλα εγκαταστάθηκαν επίσης στο πολύ κοντινό χωριό Δραβήσκος, το οποίο αποτελείται από “μεικτό” πληθυσμό, ντόπιων και προσφύγων από τη Μικρά Ασία και τη Θράκη.
Ακόμα και σήμερα οι σχέσεις ανάμεσα στα δυο τμήματα των Παρλαλήδων είναι πολύ στενές και από πολλές πλευρές τα δυο χωριά αποτελούν μια ενότητα.
Το χωριό κτίσθηκε από το μηδέν στη βάση προηγούμενου πολεοδομικού σχεδίου, κάτι που είναι ακόμη εμφανές από τη ρυμοτομία του χωριού.
Η ανέγερση των κτισμάτων πραγματοποιήθηκε από τους ίδιους τους κατοίκους, οι οποίοι εργάζονταν ως οικοδόμοι και τεχνίτες της πέτρας και στη Μικρά Ασία.
Στους πρόσφυγες διανεμήθηκαν κλήροι ανάλογα με τον αριθμό των μελών κάθε οικογένειας και έτσι από κτίστες μετατράπηκαν σε αγρότες και κτηνοτρόφους.
. Η τέχνη κιόλας της ύφανσης (κυρίως ταπήτων) βρήκε θέση και στην καινούρια πατρίδα .
ΣΗΜΕΡΑ
Ο οικισμός σήμερα λέγεται Barla , και ανήκει διοικητικά στο Εγιρδήρ της επαρχίας
της Σπάρτης . Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.025 μέτρα .
Tο 2013 όταν ο πληθυσμός του έπεσε κάτω από τα 2000 άτομα
Το 2019 κατέβηκε σχεδόν στο μισό ήταν 1.058 κάτοικοι

 

Σχολιάστε αυτό το άρθρο!

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

%d bloggers like this: