«Μεταμόρφωση ή παραμόρφωση» του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η Εκκλησία την 6η Αυγούστου πανηγυρίζει τη μεγάλη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Με την ενέργεια του εκείνη ο Χριστός θέλησε να δείξει στους επίλεκτους μαθητές του τη θεϊκή του δόξα, έδωσε όμως αφορμή για να διατυπωθεί αργότερα από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας η θεολογία των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Το θαύμα της λαμπρότητας που ξεπερνούσε αυτή του ήλιου, όσο και η πληθώρα των άλλων θαυμάτων, που ο Χριστός τέλεσε κατά τον τριετή δημόσιο βίο του, δεν στάθηκαν αρκετά, ώστε οι μαθητές του να σταθούν αλληλέγγυοι προς τον δάσκαλό τους κατά το πάθος Του. Όλοι δυσπίστησαν για την Ανάστασή Του και μόνο όταν εμφανίστηκε ενώπιόν τους πίστεψαν. Αυτοί όμως οι δειλοί αι δύσπιστοι μεταμορφώθηκαν στη συνέχεια και έγιναν ατρόμητοι ομολογητές της Ανάστασης του Χριστού από την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτό συνέβη με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, με τη βοήθεια του Θεού. Ο Χριστός τους είχε δηλώσει: Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε. 

Κύλισαν οι αιώνες και η ανθρώπινη κοινωνία πορεύθηκε σε μύριους δρόμους και ατραπούς. Άνθρωποι κακής αλλά και καλής  προαίρεσης επιχείρησαν να μεταβάλουν τις συνθήκες των κοινωνιών διασπείροντας ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Οι πρώτοι, οι διαχρονικά σαγηνεύοντες τα πλήθη δημαγωγοί, δεν είχαν άλλο όραμα από την επικράτηση, την κυριαρχία και την καταδυνάστευση. Με ακόρεστη δίψα για εκείνα που παθιάζονται οι άνθρωποι, δηλαδή για αξιώματα, πλούτη και ηδονές υπήρξαν θύτες των λαών, τους οποίους κυβέρνησαν. Είναι αυτοί, για τους οποίους προφήτευσε ο Απόστολος Παύλος: «Κακοί και γόητες θα προκόψουν στο κακό πλανώντας και πλανώμενοι». Στην κριτική που συνήθως ασκούμε στα ιστορικά πρόσωπα, που διακρίθηκαν για τη δημαγωγία τους, δεν προσέχουμε συνήθως το δεύτερο, το «πλανώμενοι». Είναι τραγικά τα πρόσωπα, επειδή ευρισκόμενα στην πλάνη, δεν πέτυχαν ούτε για τον εαυτό τους αυτό που ποθούσαν. Όσο και αν οι πλείστοι σπεύδουν να τους δικαιώσουν, τονίζοντας μάλιστα ότι στη θέση τους θα έπρατταν το ίδιο, οι θύτες της ιστορίας υπήρξαν ταυτόχρονα και θύματα, υπήρξαν αυτόχειρες, με την πνευματική έννοια του όρου. Πορεύθηκαν με αλαζονεία στον βίο τους, δεν υπολόγισαν γραπτούς αι άγραφους νόμους και διέπραξαν ύβριν, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Κατάντησαν να απαιτούν τη λατρεία τους σαν να ήταν θεοί (ρωμαίοι αυτοκράτορες). Άλλοι θεοποιώντας τη δύναμή τους και αυτοθαυμαζόμενοι περιφρόνησαν στο έπακρο όχι μόνο τους θεούς, τους πλασμένους από τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή του, αλλά και τον Θεό, που έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Οι πρόγονοί μας υπήρξαν κατηγορηματικοί για τις συνέπειες της ύβρεως. Οι θεοί την τιμωρούσαν σκληρά αποστέλλοντας την Νέμεσιν. 

Ο Θεός που αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους στο πρόσωπο του Χριστού, ο Θεός της αγάπης, μας κάλεσε να γίνουμε θεοί κατά χάριν. Όμως εμείς δεν κατανοήσαμε, αν και χριστιανοί, πώς είναι ο Θεός και κατά συνέπεια πώς μπορούμε να γίνουμε και εμείς θεοί. Όχι πως μας άφησε ο Σωτήρας μας χωρίς παραδείγματα προς μίμηση. Στρατιές είναι οι άγιοι που πέτυχαν τη θέωση. Αλλά αυτή δεν επιτυγχάνεται παρά μόνο με άσκηση και θυσία. Εμείς στο διάβα των αιώνων και ιδιαίτερα οι χριστιανοί στη Δύση, που διέστρεψαν το Ευαγγέλιο του Χριστού, αναζητήσαμε τρόπους παράκαμψης του Γολγοθά, που οδηγούν απ’ ευθείας στην ανάσταση – θέωση. Μάλιστα καταντήσαμε να αμφισβητήσουμε αρχικά τη θεία αυθεντία, στο όνομα δήθεν της ορθής λογικής, και στη συνέχεια να την απορρίψουμε ολοκληρωτικά. Κύριο γνώρισμα της νεωτερικότητας είναι η άρνηση του Θεού. 

Ο δυτικός άνθρωπος πορεύθηκε επί δύο αιώνες ερήμην Θεού. Το πλάσμα κατέλαβε τη θέση του Πλάστη διαπράττοντας την κατ’ εξοχήν ύβριν στην ανθρώπινη ιστορία. Χρησιμοποίησε στην αρχή ως άλλοθι τις φρικτές παραχαράξεις του ευαγγελικού μηνύματος από τους θρησκευτικούς ηγέτες της Δύσης. Αυτές της παπικής αυλής, που ευλόγησε τη φρικτή φεουδαρχία, αξιοποιήθηκαν στο έπακρο από τους αστούς επαναστάτες που διασάλπισαν το σύνθημα «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα»! Οι άλλες των προτεσταντών, η ηθική των οποίων περιορίζεται στην ημέρα της Κυριακής και τις άλλες ευλογεί την καπιταλιστική ασυδοσία, αξιοποιήθηκαν στο έπακρο από τους υποσχεθέντες τον επί της γης παράδεισο ερήμην του Θεού. 

Σήμερα ο κόσμος προβάλλει τρομακτικά παραμορφωμένος. Η ιστορία του δυτικού Μεσαίωνα και της νεωτερικότητας είναι ιστορία φρικτών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Ας απαριθμήσουμε κάποια από αυτά: Γενοκτονία των ιθαγενών των νέων χωρών, δουλεμπόριο των ιθαγενών της Αφρικής, αποικιοκρατία και καταναγκαστική εργασία των ιθαγενών υπό απάνθρωπες συνθήκες, καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, έξαρση του εθνικισμού, ο οποίος οδήγησε σε φρικτούς και τρομακτικά αιματηρούς πολέμους κατά τον 20 αιώνα. Επικράτηση ολοκληρωτικών ιδεολογιών, οι οποίες αντιμετώπισαν το ανθρώπινο πρόσωπο κατά πολύ φρικτότερο τρόπο από τους αρχαίους Ρωμαίους. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σταλινικά, ναζιστικά ή ιαπωνικά, μαρτυρούν την τραγωδία του ανθρώπου, που πορεύεται ερήμην Θεού. Και κατά τρόπο θαυμάσιο ο Καμύ, αν και υλιστής, τονίζει ότι στη δίκη της Νυρεμβέργης κατηγορούμενος έπρεπε να είναι ο δυτικός μηδενισμός!

Βέβαια οι υπέρμαχοι του άγριου καπιταλισμού, που ηγεμονεύει σήμερα σ’ όλη την έκταση του πλανήτη, εξακολουθούν να τελούν τον θρίαμβο για τη μονοκρατορία τους. Οι άνθρωποι έχουν λησμονήσει πώς έληξε ο Β΄ μεγάλος πόλεμος του 20ου αιώνα. Ίσως να θυμούνται ορισμένοι γηραιοί Ιάπωνες, απόγονοι των θυμάτων των ατομικών βομβών, που οι Αμερικανοί, οι υπέρμαχοι της ελευθερίας, έριξαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Και ήταν η 6η Αυγούστου 1945, όταν έπεσε η πρώτη, ημέρα που η Εκκλησία πανηγυρίζει τη θεία Μεταμόρφωση! Μάλιστα τη δεύτερη την έριξαν, για να έχει την ικανοποίηση και η αεροπορία του ναυτικού τους ή για να σταλεί ισχυρό το μήνυμα προς το αντίπαλο δέος, τον «σύμμαχό» τους. 

Έκτοτε οι «υπέρμαχοι» της ελευθερίας δεν έπαψαν να υποδαυλίζουν πολέμους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, μιμούμενοι τους σταυροφόρους και τους αποικιοκράτες προγόνους τους. Ο πλανήτης στενάζει, οι απόκληροι ογκώνονται αριθμητικά, όμως τα στατιστικά στοιχεία ενδιαφέρουν ελάχιστα τους προνομιούχους. Ας εξετάσουμε κάποια. 10.000.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν ετησίως από πείνα ή από εύκολα αντιμετωπίσιμες ασθένειες, όπως η γαστρεντερίτιδα. Στο εξάμηνο λοιπόν που πέθαναν, αν πέθαναν όλοι, από τον κορωνοϊό 500.000 συνάνθρωποί μας, κατά κανόνα υπερήλικες ή πάσχοντες, πέθαναν και 5.000.000 παιδιά, για τα οποία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ο ΠΟΥ! Και τα παιδιά των αποκλήρων θα εξακολουθούν να πεθαίνουν, όσο η σκληροκαρδία μας θα εντείνεται. 1.000.000.000 δισεκατομμύριο συνάνθρωποί μας δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, αλλά εμείς προτιμούμε το εμφιαλωμένο! Το 1% του πληθυσμού του πλανήτη καρπώνεται το 80% του πλούτου της γης. Οι τραπεζικοί κολοσσοί ογκώνονται συνθλίβοντας τα όνειρα των απλών ανθρώπων, έχοντας καταστήσει υποχείριά τους τις κυβερνήσεις. Αυτά όλα δεν συνιστούν πρόοδο, όπως ανερυθρίαστα διατείνονται οι κρατούντες, αλλά παραμόρφωση. Δεν ήταν δυνατόν να πορευθεί διαφορετικά κοινωνία χωρίς Θεό. Αρνούμενοι τον Θεό, αντί να μεταμορφωνόμαστε, παραμορφωνόμαστε μετατρεπόμενοι σε δαιμονικά όντα.

                          «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.