Καθαρισμός της πόλης του Βελβεντού

By Θανάσης Αγγελόπουλος on 21/04/2011

Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι η εικόνα του Βελβεντού, θα πρέπει με κάθε θυσία των Βελβεντινών να μην υπολείπεται αυτής που επικρατούσε πριν την αναγκαστική μετάβαση στο νέο αυτοδιοικητικό καθεστώς του Καλλικράτη από την 1η Ιανουαρίου 2011.

Καθημερινά διαφαίνεται η τάση ότι η Καλλικρατική διαχείριση σε αχανή σχήματα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις  της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής.

Έτσι λοιπόν, για μια ακόμα φορά, ομάδες δεκάδων εθελοντών ανέλαβαν δράση και με στοχευμένες παρεμβάσεις βελτίωσαν κατά πολύ την εικόνα κεντρικών σημείων στο οικιστικό περιβάλλον του Βελβεντού.

Με μία μαζική εξόρμηση τόσο την Παρασκευή 15/4 όσο και την Τρίτη 19/4, έγινε καθαρισμός και εξωραϊσμός του περιβάλλοντα χώρου σε κεντρικούς δρόμους (από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι τον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου στη είσοδο του χωριού, στον δρόμο της ανόδου προς την κεντρική πλατεία μετά την είσοδο του χωριού, στο δρόμο της ανόδου προς το Μετόχι μετά την πιτσαρία, στην κεντρική πλατεία όπου επιδιορθώθηκε κακοτεχνία του δρόμου καθώς και στον περιφερειακό), στην Παιδική Χαρά (όπου η κατάσταση που επικρατούσε ήταν άκρως επικίνδυνη για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών που την κατακλύζουν-ειδικά τώρα με τη βελτίωση του καιρού), στο Κοιμητήριο, στους χώρους γύρω από το Μετόχι και την εκκλησία της Αγ. Τριάδας καθώς και στη πλατεία Καλλιθέας.

Ανάλογες δράσεις θα συνεχιστούν και τις επόμενες μέρες για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σεβόμενοι τόσο εμάς που ζούμε εδώ όσο και τους επισκέπτες που θα τιμήσουν ξανά τον τόπο μας για τις γιορτές του Πάσχα.

Λυπούμαστε ειλικρινά, απογοητευόμαστε και θιγόμαστε, για την αδυναμία κάποιων, να ανταποκριθούν έστω και στοιχειωδώς στις πραγματικές καθημερινές ανάγκες της κοινωνίας μας.

Δυστυχώς η καθημερινότητα είναι αμείλικτη και δεν αντιμετωπίζεται με δηλώσεις, επικοινωνιακές τακτικές και άρνηση συνεργασίας με τις τοπικές κοινωνίες.

Μπροστά λοιπόν σ’ αυτήν την αδυναμία (ή την έλλειψη βούλησης;) της νέας δημοτικής αρχής, για την αντιμετώπιση των απλών προβλημάτων της καθημερινότητας και έχοντας ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοιου είδους ζητήματα καθώς και την διαχρονική εμπειρία της άψογης εικόνας του περιβάλλοντος του Βελβεντού και των γύρω οικισμών, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς. Θα παρεμβαίνουμε συνεχώς –σε πείσμα κάποιων- και θα διατηρούμε στο μέτρο του δυνατού την εικόνα του Βελβεντού, έτσι όπως όλοι την έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Όπως εμείς τη θέλουμε κι όχι όπως θέλει να την καταντήσει ο «Καλλικράτης».