«Ιδεμπεσσός και Κιτανάουρα – Πόλεις της Β.Δ. Λυκίας» Του Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Βορειοδυτικά της Φασηλίδος και της πόλης του Ολύμπου υπήρχαν δυο ακόμη αρχαίες Ελληνικές πόλεις η Ιδεμπεσσός και τα Κιτανάουρα στο παρακείμενο όρος, που κάποια στιγμή εγκαταλείφθηκαν και από τις οποίες έχουν μείνει μόνον ερείπια.

Η παρούσα δημοσίευση είναι η τελευταία που θα αναφέρεται σε αρχαίες και νεώτερες Ελληνικές πόλεις της Λυκίας ,υπάρχουν βέβαια και κάποιες στις οποίες δεν αναφερθήκαμε καθόλου είτε από έλλειψη αρκετών πληροφοριών, είτε πολύ πιθανόν να τις αγνοούσαμε εντελώς ,δημοσιεύσαμε πάντως μέχρι σήμερα ιστορικογεωγραφικά στοιχεία για σαράντα οικισμούς της Λυκίας που η Ελληνικότητα τους είναι αναμφισβήτητη .

***********************************************************************

α) ΙΔΕΜΠΕΣΣΟΣ

ΤΙ ΗΤΑΝ – ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ

Αρχαία Πόλη της Ιδεμπεσσού που στην διάρκεια της ύπαρξης της ανήκε και στην Ένωση Λυκίων συνδέεται με τον πολιτισμό των Λυκίων, ιδρύθηκε από τους Λούβιους *, έναν από τους αρχαίους λαούς της Μ. Ασίας

*Οι Λούβιοι ήταν μια ομάδα ινδοευρωπαϊκών φύλων που ήρθαν το 2600-2300 π.Χ στην Μικρά Ασία και σημάδεψαν το τέλος της δευτέρας φάσεως της αρχαιότερης εποχής του Ορειχάλκου .Οι εισβολείς, προερχόταν από την Θρακική πεδιάδα, διεκπεραιωθήκαν από την πλευρά των Δαρδανελλίων στην Τρωάδα,όπου δημιούργησαν πολλά προβλήματα.

Υπάρχουν κυρίως ελληνιστικά και ρωμαϊκά ερείπια.

Η αρχαία πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο 1050 μέτρων. Σήμερα τα ερείπια βρίσκονται σε μικρή απόσταση προς τα δυτικά του μικρού χωριού της Kozağacı ( 8χλμ.) από την Κούμπλιτσα ( 21 χλμ. ) στην επαρχία της Αττάλειας , είναι ασπρόσιτη και κατάφυτη με δάση . Βρίσκεται στους πρόποδες των βουνών Bey στα δυτικά της κοιλάδας του ποταμού Alakır.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

Η αρχαία Ἐδεβησός ή Ἐδεβησσός γνωστή ως Edebessus ή Edebessos ή Idebessos ή Idebessus ,

διαχρονικά εμφανίσθηκε καε αλλα ονόματα όπως “Dawassa” -– Έδεμβος – «Εδάγκνταμπος» Αρχίγγαλλος

– “Dawassa”

Είναι πιθανώς στη γλώσσα των Λυκίων. Συνδυασμός από το γυναικείο όνομα« Itei »και« maxzza »ως σύνθεση με τη μορφή ‘’ Idamaxzza».

– «Εδάγκνταμπος» (Αρχίγγαλλος)

Πιθανολογειται η προέλευση της λέξης να έχει σχέση με την γλώσσα των Πισιδων

Ο ‘’ Başdağ ‘’ ήταν ο επικεφαλής των ιερέων της Πισιδίας, γνωστός ως «ο λύκος», ονομάστηκε «Εδάγκνταμπος» (Αρχή γγαλλος).

Η Ελληνική λέξη για το ΄΄ αρχή΄΄ ήταν Ιδα ή Ίδο ή Έδε το Το «Όρος Ίδα» σήμαινε “το ψηλότερο βουνό”. Ή

το κύριο βουνό .

Να σημειώσουμε ότι στην Κρήτη η ψηλότερη κορυφή του Ψηλορείτη λέγεται Ίδα και έχει υψόμετρο 2456 μ. Και στην Τρωάδα υπάρχει Το Όρος Ίδη ή Φρυγική Ίδη, το σημερινό Kaz Dağı μια οροσειρά με μέγιστο υψόμετρο 1774 μ. Που είναι η υψηλότερη κορυφή της) της Μυσίας, στην Μικρά Ασία, Η ονομασία «Ίδη» αναφέρεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, για τον ορισμό του συνόλου της Τρωάδας (Ιλιάδα, ΙΒ΄, 14).

–Έδεμβος

Η πόλη, η οποία ονομαζόταν Έδεμβος μετά τη Ρωμαϊκή περίοδο, αναφέρεται ως επισκοπή, με την ονομασία Λέβισσος, Λεμεσός, στη Μητρόπολη των Μύρων κατά τη χριστιανική περίοδο

Ιλέμπισος

Ο Ιδεβέσσος, που θεωρείται ως μία από τις πόλεις της Λυκίας στο λεξικό του Στεφάνου, γράφτηκε λανθασμένα ως Ιλέμπισος στο συνέκδημο του Ιεροκλέους.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Αν κρίνει κάνεις από το όνομα και κυρίως από την κατάληξη του με τα 2 ΄΄ σσ΄΄ η πόλη πρέπει να υπήρχε από τους προϊστορικής χρόνους, από την εποχή που οι Δωριείς έφθασαν στην περιοχή.

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να το επιβεβαιώνει Για την μετέπειτα εποχή ,ι μόνον για τους κλασσικούς χρόνους υπάρχει νόμισμα που πιθανολογείται η ύπαρξη της πόλης

– Ίδρυση την Ελληνιστική περίοδο

Τα ευρήματα στην πόλη παραπέμπουν την ίδρυση της στους Ελληνιστικούς χρόνους

Οι πρώτες ιστορικές πληροφορίες της Αρχαίας Πόλης της Ιδεμπεσσού προέρχονται από την περίοδο της Λυκικής Ένωσης..

Οι επιγραφές που αποκαλύφθηκαν δείχνουν ότι ο οικισμός ανήκε σε συμπολιτεία 3 πόλεων (Ακαλισσος.,Ιδεμεσσος και Κορμός ) υπό την ηγεσία της Ακαλίσσου και κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο, εντάχθηκαν στην Λυκιακη ένωση και ότι τρεις πόλεις εκπροσωπήθηκαν στην Ένωση με μία ψήφο.

– Μέλος της Λυκιακής ένωσης

Η Ιδεμπεσσός μαζί με τις 2 άλλες πόλεις ήταν μέλη της Ένωσης από την αρχή της ίδρυσις της.

Επιγραφή που ανήκει στην ελληνιστική περίοδο και μερικά από τα τείχη είναι τα ερείπια που δείχνουν την ύπαρξη του οικισμού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου

–Ρωμαϊκή περίοδος

Κατά την περίοδο των Ρωμαίων η πόλη πάρα το γεγονός ότι δεν είχε μεγάλο μέγεθος ευημερούσε από ότι φαίνεται από τις κτιριακές δομές που επέζησαν στις ημέρες μας

Στον οδοδείκτη των Πατάρων αναφέρεται η Ιδεμπεσσός

–Βυζαντινή περίοδος

Ο Χριστιανισμός επεκράτησε στην πόλη ,Έγιναν πολλές εκκλησίες και από ότι φαίνεται υπήρχε επισκοπή που υπαγόταν στην Μητρόπολη Μύρων.

Στη Βυζαντινή περίοδο η ακρόπολη της πόλης μετατράπηκε σε κάστρο με ισχυρότερες οχυρώσεις

Και η Χριστιανική εκκλησία που βρίσκεται μέσα σε αυτή ι κατασκευάστηκε με οικοδομικό υλικό που επαναχρησιμοποιήθηκε μερικώς από τις δομές της ρωμαϊκής περιόδου.

Αυτό πρέπει να έγινε τον 7ο ή τον 8ο αιώνα μ.Χ.,

– Αραβικές επιδρομές

Την περίοδο που χτίστηκε η εκκλησία πρέπει η πόλη να υπέφερε από τις επιδρομές των Αράβων την περίοδο των Αραβοβυζαντινών πόλεμων

Οι Αραβοβυζαντινοί πόλεμοι ήταν μια σειρά από πολέμους μεταξύ των Αράβων και των Βυζαντινών από το 629 έως το 1050. Ξεκίνησαν κατά την αρχική φάση της μουσουλμανικής κατάκτησης υπό την ηγεσία των Ρασιντούν και των Ομεϋαδών τον 7ο αιώνα και συνεχίστηκαν από τους διαδόχους τους έως τα μέσα του 11ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια των επόμενων πενήντα χρόνων οι Άραβες θα έκαναν συχνές επιδρομές στη Μικρά Ασία, και κυρίως στις πόλεις της Λυκίας και θα απειλούσαν δύο φορές την πρωτεύουσα των Βυζαντινών Κωνσταντινούπολη

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ

Τα ερείπια αυτής της πόλης αποτελούνταν από πολλά αρχαία κτίρια, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού θεάτρου, από τα οποία μερικές σειρές καθισμάτων παρέμειναν παράξενα τοποθετημένα απέναντι στην κατακόρυφη πλευρά του βουνού. Τοίχοι χτισμένοι από τετράγωνα και καλά φτιαγμένα τετράγωνα και ένα υδραγωγείο που εκτείνεται πέρα από τη γενική μάζα ερειπίων. Ανάμεσά τους ήταν μια χριστιανική εκκλησία. Στα περισσότερα από τους τάφους υπήρχαν μεγάλες επιγραφές σε ωραία συντήρηση, στις οποίες το όνομα της πόλης, EDEBESSUS, εμφανίστηκε συχνά, μερικές φορές σε συνδυασμό με αυτό του Acalissus. Υπήρχε ένας μοναδικός τάφος, αλλά όχι χαραγμένος.

— Η ακρόπολη

Λόγω της φύσης του εδάφους, η πόλη χτίστηκε σε προσανατολισμό Βορρά-Νότου και καταλαμβάνει έκταση περίπου 60 στρεμμάτων.

Μεγαλύτερα δημόσια κτίρια και η νεκρόπολη χτίστηκαν σε πιο επίπεδες περιοχές στα δυτικά, ενώ οι κατοικίες χτίστηκαν ως επί το πλείστον στο κεκλιμένο τμήμα του εδάφους στα ανατολικά. Η ανατολική πλαγιά διευρύνεται με βεράντες σε διαφορετικά υψόμετρα, που επικοινωνούσαν με στενούς δρόμους με κυρίως σπίτια.

Μέρος της πόλης αναπτύχθηκε σε μια μικρή πεδιάδα και μια ασφαλής ακρόπολη δημιουργήθηκε περικυκλώνοντας τον μικρό λόφο με ένα τείχος ακριβώς δίπλα της. Στην αρχαιότητα, το γεγονός ότι υπήρχε πολύ λίγος πληθυσμός στην περιοχή απαιτούσε αυτήν την ασφάλεια. Ήταν μια μικρή πόλη στη Ρωμαϊκή περίοδο, όταν έζησε τις πιο ευημερούσες μέρες της.

Τα περισσότερα από τα ερείπια ανήκουν στη Ρωμαϊκή περίοδο.

Οι γνώσεις μας για την ίδρυση και το ιστορικό υπόβαθρο της πόλης είναι πολύ ανεπαρκείς. Δεν έχει γίνει αρχαιολογική έρευνα εδώ, έχει αναφερθεί μόνο το όνομα.

Ένας κεντρικός δρόμος μπήκε στην πόλη στα δυτικά της ακρόπολης και έπειτα έτρεχε βόρεια. Από το νότο προς τα βόρεια ένα ελληνικό θέατρο , ένα συγκρότημα μπάνιου – γυμνασίου και μια εκκλησία βρίσκονται κατά μήκος αυτού του δρόμου.

Το δημόσιο κέντρο του οικισμού είναι η περιοχή μεταξύ του θεάτρου και των λουτρών. Μια μεγάλη επίπεδη επιφάνεια μεταξύ αυτών των κτιρίων πρέπει να χρησίμευε ως αγορά .

– Ακρόπολη

Η ακρόπολη καλύπτει μια περιοχή 120 με 150 μέτρα στα νοτιοανατολικά του οικισμού, υψώνοντας περίπου 10 μέτρα πάνω από το κέντρο της πόλης. Η βόρεια και δυτική πλευρά της ακρόπολης προστατεύονταν με τείχη ενισχυμένα με τρεις πύργους. Οι ανατολικές και νότιες πλευρές της ακρόπολης ήταν φυσικά προστατευμένες από απότομα βράχια και είχαν έναν τοίχο από βεράντα. Στην Ακρόπολη χτίστηκαν ηρώων από τη Ρωμαϊκή περίοδο και βυζαντινής εκκλησίας του 5ου ή 6ου αιώνα μ.Χ. Στη Βυζαντινή περίοδο η ακρόπολη μετατράπηκε σε κάστρο με ισχυρότερες οχυρώσεις.

– Τείχη

Ανάμεσα σε αυτά τα ερείπια, που φέρουν τα ίχνη της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου, διακρίνονται τα τείχη της πόλης

— Θέατρο,

Στην άκρη του δασικού δρόμου, στο βορειοδυτικό τμήμα του τείχους, υπάρχει ένα μικρό θέατρο με 5-6 σειρές καθισμάτων, του οποίου η ορχήστρα είναι γεμάτη με χώμα σήμερα.

“Από τις δομές που είναι ορατές στην επιφάνεια, ειδικά το θέατρο, ότι υπήρχε κατά την Ελληνιστική Περίοδο, με τρόπο που δεν γνωρίζουμε τις διαστάσεις και το σχέδιό του.

Το ελληνικό θέατρο χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο. Χτίστηκε στη βορειοδυτική πλαγιά του λόφου της ακρόπολης και εκτιμάται ότι μπορεί να φιλοξενήσει έως 364 άτομα.

– 3 Χριστιανικές εκκλησίες

Είναι κατανοητό ότι κατά τη βυζαντινή περίοδο, εγκαταστάθηκε σε διαφορετικές περιόδους του Βυζαντίου με τις 3 εκκλησίες και τα κάστρα του, και το μέγεθος της πόλης της Ρωμαϊκής περιόδου διατηρήθηκε περίπου. Η βόρεια εκκλησία είναι η μεγαλύτερη εκκλησία του οικισμού, με μέγεθος περίπου 15,30 επί 28,15 μέτρα και πιθανότατα χτίστηκε τον 5ο ή 6ο αιώνα μ.Χ.

Και μια μικρή εκκλησία τρίκλιτη υπάρχει βρίσκεται νότια της πόλης, αλλά είναι εντελώς κατεστραμμένη. Χτίστηκε πιθανώς αργότερα από τις δύο άλλες εκκλησίες

– Λουτρό -Γυμνάσιο

Το συγκρότημα λουτρό -γυμνασίου χτίστηκε πιθανότατα το 2ο αιώνα μ.Χ. και αποτελείται από επτά ξεχωριστές μονάδες και μια παλαίστρα . Τα λουτρά τροφοδοτήθηκαν με νερό από ένα ρεύμα στα βόρεια της πόλης από ένα μικρό κανάλι.

– Υδραγωγείο

Στην πλευρά του δασικού δρόμου που κόβει προς την κατεύθυνση βορρά-νότου της Αρχαίας Πόλης του Ιδεμπεσσού, υπάρχουν τα ερείπια του υδραγωγείου (4), το οποίο τροφοδοτούσε νερό στην πόλη που ανήκε στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Η σύνδεση του άκρου του υδραγωγείου, που βρίσκεται στα βόρεια του θεάτρου με προγραμματισμένο τρόπο, με μια κατασκευή υποδηλώνει την πιθανότητα παρουσίας των υπολειμμάτων λουτρού αυτής της δομής.

– Τάφοι

Στην περιοχή της νεκρόπολης δίπλα στο χωριό, υπάρχουν τάφοι με επιγραφές και ανάγλυφα.

Η νεκρόπολη μετρά 51 σαρκοφάγους και τέσσερις τάφους τύπου exedra .

Η νεκρόπολη εκτείνεται χωρίς διακοπή κατά μήκος του κεντρικού δρόμου και είναι πιο πυκνή στο κέντρο της πόλης, το οποίο είναι αρκετά ασυνήθιστο. Κανονικά οι νεκροπόλεις βρίσκονταν κατά μήκος των κύριων δρόμων που οδηγούσαν στην πόλη και έληγαν έξω από τον οικισμό.

Υπάρχουν οι οικογενειακοί τάφοι, αποτελούμενοι από τρεις σαρκοφάγους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εγγεγραμμένοι και κόβονται σε γωνιακό σχέδιο «U». Υ

Σε έναν από αυτούς υπάρχει απεικόνιση της ασπίδας και του δόρυ, και σε έναν άλλο τάφο, μπορούμε να δούμε τις απεικονίσεις του λιονταριού να επιτίθενται στον ταύρο που κατασκευάζεται ως υψηλά ανάγλυφα στα μπλοκ που σχηματίζουν τη βάση της σαρκοφάγου

– Άλλα ευρήματα

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν βυζαντινά και ρωμαϊκά κεραμικά που βρέθηκαν στον οικισμό της Ιδεμπεσσού,ακόμη χάλκινα ειδώλια και αγαλματίδια με τον Ηρακλή, άλογα και αναβάτες αλόγων κ.α., Δυστυχώς οι λαθρανασκαφείς έχουν συλλέξει ότι υπήρχε και τα ευρήματα αυτού του τύπου είναι περιορισμένα

ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Είναι ένας ορεινός οικισμός εντελώς από την Ανατολική Λυκία που ζει από τις γεωργικές εκτάσεις και κυρίως από τα δάση γύρω από αυτό.

Η ΠΛΗΣΙΕΣΤΕΡΗ ΚΑΤΟΙΚΗΣΗ

Το Idebessos είναι μια αρχαία πόλη της Λυκίας που βρίσκεται στο χωριό Karacaören της περιοχής Kumluca της επαρχίας Αττάλειας. Το κέντρο του χωριού Karacaören απέχει 8 χλμ. Βορειοδυτικά από τη γειτονιά İncirağacı, κοντά στη γειτονιά .Kosahagatch [Kozağacı]

********************************************

β) ΚΑΤΑΝΑΟΥΡΑ

(Kitanaura -Kithanaura)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το Kitanaura ή το Kithanaura ήταν μια αρχαία πόλη της Λυκίας.

Η Αρχαία Πόλη Kitanaura βρίσκεται 1300μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ

Τα ερείπια του βρίσκονται κοντά στο Saraycık, ένα μικρό χωριό στην περιοχή Kumluca της επαρχίας της Αττάλειας

Το Kitanaura (Sarayçik) είναι μια αρχαία πόλη της Λυκίας, στα βουνά πάνω από το Κεμέρ. Φτάνει κανείς μέσω του παλιού δρόμου σύνδεσης από την Αττάλεια προς Kumluça. Δρόμος οδηγεί στα βουνά του Ταύρου και ανεβαίνει σε περίπου στα 1300 μέτρα..

ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Υπήρχε μια σύγχυση με το πραγματικό όνομα της πόλης

Η Κιτανανούρα, μία από τις πόλεις της Ανατολικής Λυκίας, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1842 με τα ευρήματα του φυσιολάτρη Thomes Albel Brimage Spratt και του ειδικού καπετάνιου Edwart Forbes στους τομείς του νερού και της αρχαιολογίας.

Αγνοούσαν το πραγματικό όνομα της πόλης και αρχικά ο Spratt πρότεινε τα ονόματα “ΑΠΟΛΛΩΝΊΑ’’ ή “MΑΡΜΑΡΑ” για την πόλη και χαρακτήρισαν την πόλη ως “Αρχαία Απολλωνία” Πόλη”.

– Απολλωνία

Το όνομα “Απολλωνία” αποτελούσε μια θρακική αποικία στη Λυκία. Μερικοί ιστορικοί βασίστηκαν στους λόγους για τους οποίους η δεύτερη διαίρεση του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασε από αυτήν την απομακρυσμένη γωνία της Λυκία

– «Μαρμάρα»

Ένας αρχαίος ιστορικός που έζησε το μεταξύ το 90-30 π.Χ., ο Διόδολος Σικύλος ,έγραψε 40 βιβλία πίστευε ότι αυτός ο τόπος ήταν «Μαρμάρα», με βάση την κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου από ένα μεγάλο φρούριο βράχου όπου ζούσαν οι Μαρμάρες ενώ διέσχιζαν τα σύνορα της Λυκίας έτσι , ο Spratt γνωρίζοντας τα γραφόμενα του ονόμασε το κάστρο της αρχαίας πόλης”Marmaro”.

Δεν βρέθηκαν επιγραφές στην αρχαία πόλη Kitanaura

– “Mnarike / Mnara”

Ένας άλλος ερευνητής την ίδια εποχή ο A.J Schönborn ήρθε στην πόλη αργότερα, ισχυρίστηκε ότι αυτό το μέρος μπορεί να είναι “Mnarike / Mnara” και έκανε την τοποθεσία ως “Mnara”

– Κιτανάουρα

Μια μελέτη νομισμάτων του 1998 στο Μουσείο της Αττάλειας οδήγησε στον προσδιορισμό του ονόματος του Kitanaura. Ένα από αυτά τα νομίσματα παρουσιάζουμε και στο κολάζ φωτογραφιών.

Το όνομα της πόλης εμφανίστηκε επίσης σε ένα ρωμαϊκό ορόσημο, το Miliarium Lyciae που βρέθηκε στα Πάταρα το 1993.

Στι ορόσημο εμφανίζονται διάφορες οι πόλεις από διάφορες διαδρομές στους δρόμους της Λυκίας

Η Ιδεμπεσσός βρισκόταν σε θέση που συνέδεε τις παράκτιες πόλεις με τους ορεινούς οικισμούς στα βόρεια της Ανατολικής Λυκίας.

Ο δρόμος ξεκινούσε από την Ιδέμπεσσο και συνέχιζε με την Ακάλησο και την Κόρμα. Η απόσταση μεταξύ της Ακαλίσσου και της Κορμά δίνονταν περίπου σε 4,50 χλμ (24 στάδια, αλλά η απόσταση μεταξύ της Ιδέμπησου και της Ακαλίσσου δεν είναι γνωστή καθώς το τμήμα στην επιγραφή είναι κατεστραμμένο .

Με τα Κιθανάουρα τα οποία επίσης αναφέρει η επιγραφή η απόσταση είναι μεγαλύτερη.

Η Αναφορά για τις 2 πόλεις Κιτάναυρα και Ιδεμπεσσός γίνεται στην πλευρά Γ, l. 5. του μνημείου .Οι επιγραφές στο ορόσημο δίνουν ονομασίες και αποστάσεις κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Ιστορία Η ιστορία της πόλης είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη επειδή δεν αναφέρθηκε από κανέναν αρχαίο συγγραφέα. Μόνο τα ερείπια της πόλης δίνουν κάποιες πληροφορίες. Η πρώτη φάση των τειχών της πόλης χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο, με την τελευταία φάση της βυζαντινής περιόδου. Λόγω των πέντε εκκλησιών που έχουν προσδιοριστεί, η πόλη πιθανότατα έγινε πιο σημαντική με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην Ύστερη Αρχαιότητα.

2. Αρχαιολογικές έρευνες

Ο T. A. B. Spratt επισκέφθηκε τον τόπο για δύο ημέρες το 1842 για να αντιγράψει επιγραφές και συνέταξε ένα σχέδιο.

Δεν μπορούσε να βρει υπολείμματα που έδειχναν το όνομα της πόλης, αλλά δεν μπορούσε να βρει ότι ήταν Μαρμάρα ή Απολλωνία.

Ο Διόδωρος Σικύλος γράφει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε ένα «μεγάλο φρούριο βράχου» που κατοικήθηκε από τους Μαρμαρούς όταν πέρασε τα σύνορα της Λυκίας.

Ο Spratt αναφέρεται στο φρούριο με το όνομα Marmora, άλλοι χρησιμοποιούν το Marmara.

Η Απολλωνία ήταν μια θρακική αποικία στη Λυκία, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι Θράκες καθοδήγησαν τη δεύτερη διαίρεση του στρατού των Μεγάλων Αλεξάνδρων σε αυτό το απομακρυσμένο τμήμα της Λυκίας.

Το Μαρμαρά έχει πλέον βρεθεί κοντά, αλλά η Απολλωνία τελικά ανακαλύφθηκε πολύ μακριά στη δυτική Λυκία. Αργότερα το 1842 επισκέφθηκε τον τόπο ο A. J. Schonborn, ο οποίος πρότεινε επίσης την ταυτοποίηση ως Marmara με βάση την περιγραφή του Διόδωρου

– Μ. Αλέξανδρος

Από ότι φαίνεται από την περιοχή περάσαν οι Μακεδόνες του Μ. Αλεξάνδρου

Έχει γράφει :

<< Ο Αλέξανδρος κατέλαβε ολόκληρη την ακτογραμμή, πολλές πόλεις και ισχυρά κάστρα μέχρι την Κιλικία, αλλά κατέκτησε μια από αυτές τις πόλεις με ασυνήθιστο τρόπο.

Όταν ο Αλέξανδρος ήρθε στην περιοχή, ένας λαός κάλεσε τους κατοίκους του Μαρμαρά που κατοικούσαν πάνω σε έναν βράχο, ο οποίος ξεχωρίζει με το μέγεθός του, στηριζόμενος στη δύναμη του βράχου και τη δική τους γενναιότητα, επιτέθηκε στα στρατεύματα του Αλεξάνδρου και έφυγε. Ο Αλέξανδρος, ο οποίος ήταν πολύ θυμωμένος με αυτό, κατέβαλε όλη του την προσπάθεια να καταλάβει αυτήν την περιοχή και επιτέθηκε στο λαό του Μαρμαρά για δύο ημέρες, μέρα και νύχτα. Συνειδητοποιώντας ότι ο βασιλιάς δεν θα τερματίσει τις επιθέσεις χωρίς να πάρει την πόλη τους, οι πρεσβύτεροι του λαού Μαρμαρά συμβουλεύουν τους νέους να κάνουν ειρήνη με τον βασιλιά, αλλά οι νέοι λένε ότι προτιμούν να πεθάνουν για την ελευθερία της πατρίδας τους αντί να κάνουν ειρήνη με τον βασιλιά. Στη συνέχεια, οι πρεσβύτεροι τους συμβουλεύουν να σκοτώσουν τα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους και να φύγουν στα γύρω βουνά. Ωστόσο, όταν οι νέοι δεν μπορούν να σκοτώσουν τους συγγενείς τους με τα χέρια τους (όπως έκανε ο Ξάνθος), έβαλαν φωτιά σε ολόκληρη την πόλη και έφυγαν στα γύρω βουνά μέσω των στρατόπεδων του εχθρού. >>

( Κατά την αρχική εκδοχή ήταν η πόλη του Μαρμαρά στα ερείπια που σήμερα πιστεύεται ότι ήταν τα Κιτανάουρα )

– Ελληνιστική περίοδος

Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η πόλη υπήρχε την εποχή των Ελληνιστικών χρόνων,εποχή που πιστεύεται ότι εκεί υπήρχε και νομισματοκοπείο.

– Έλευσή του Χριστιανισμού

Λόγω των πέντε εκκλησιών που συνολικά έχουν προσδιοριστεί, η πόλη πιθανότατα έγινε πιο σημαντική με την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην Ύστερη Αρχαιότητα

– Μητρόπολη Πέργης

Από το όνομά της μαθαίνεται στον επισκοπικό κατάλογο ότι η πόλη, η οποία δεν έχει αρχεία που ανήκουν στη Ρωμαϊκή Περίοδο, είχε Επισκοπή που ανήκε στη Μητρόπολη Πέργης της Βυζαντινής Περιόδου.

. Τα κτίρια στην Αρχαία Πόλη Kitanaura αποκαλύπτουν την ποιότητα ζωής εδώ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ

Η ακρόπολη της Κιτανούρα βρισκόταν σε έναν λόφο που εκτείνεται προς ανατολική-δυτική κατεύθυνση και περιβάλλεται από ερείπια δομών στα νότια και δυτικά της. Οι δυτικές και βόρειες πλευρές της ακρόπολης καλύπτονται από απόκρημνους βράχους, μια λιγότερο απότομη πλαγιά βράχου βρίσκεται στη νότια πλευρά. Η ακρόπολη, που περιβάλλεται από τείχη, μπαίνει μέσα από τρεις πύλες. Η κύρια είσοδος είναι η πόρτα στα νοτιοδυτικά. Στο νοτιοδυτικό άκρο της ακρόπολης βρίσκονται τα ερείπια παλαιοβυζαντινής βασιλικής.

– Τα τείχη

Τα τείχη για την προστασία της ακρόπολης εκτείνονται από την ανατολική και βόρεια πλευρά της ακρόπολης. Έχουν πάχος 1,30 μέτρα και διατηρήθηκαν σε ύψος 5 έως 6 μέτρων σε μερικά σημεία.

Η πρώτη φάση των τειχών της πόλης χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο, με την τελευταία φάση της βυζαντινής περιόδου.

– Ερείπια Χριστιανικών εκκλησιών

Στο νοτιοδυτικό άκρο της ακρόπολης βρίσκονται τα ερείπια παλαιοβυζαντινής βασιλικής. ης. Είναι εμφανείς οι τρεις είσοδοι, ο νάρθηκας, τρεις σηκοί, δύο σειρές στηλών και η αψίδα της Μεγάλης Βασιλικής. Μεγάλο, ορθογώνιο κατά μήκος της βόρειας πλευράς της Μεγάλης Βασιλική

– Μπανιέρα – γυμνάσιο

Ένα συγκρότημα μπανιέρας-γυμνασίου είναι το μοναδικό κτίριο στον οικισμό που ήταν αρκετά καλά διατηρημένο. Βρίσκεται στους πρόποδες της νοτιοδυτικής εισόδου στην ακρόπολη και αποτελείται από μια παλαίστρα και έξι άλλα τμήματα.

– Ένας αρχαίος δρόμος

Ένας δρόμος που τρέχει από το νότο της ακρόπολης και μετά στρίβει βόρεια, περνώντας την ακρόπολη προς τα δυτικά, πλαισιώνεται από νεκροπόλεις και στις δύο πλευρές.

– Λουτρά

Ένας ερωδιός βρίσκεται νότια της ακρόπολης. Η ποιότητα κατασκευής και το μέγεθος των λουτρών είναι εντυπωσιακή για μια μεσαίου μεγέθους πόλη σε ένα σχετικά απομακρυσμένο μέρος στη Λυκία.

Με μέγεθος 700 τετραγωνικών μέτρων το κτίριο έχει διπλάσιο μέγεθος από τα κεντρικά λουτρά της Πατάρας 315 m 2 και τα νότια λουτρά της πόλης Ξάνθος 295 m 2, δύο από τις μεγαλύτερες πόλεις της Λυκίας.

Τα μεγέθη των λουτρών επηρεάστηκαν τόσο από τον πληθυσμό μιας πόλης όσο και από τον αριθμό των περιστασιακών επισκεπτών από έξω από την πόλη.

Η τοποθεσία των λουτρών σε ένα σταυροδρόμι των διαδρομών που χρησιμοποιούν οι ταξιδιώτες υποδηλώνει ότι τα λουτρά εξυπηρετούσαν πολλούς προσωρινούς επισκέπτες.

–Καμάρες

Τρεις στρογγυλές καμάρες, οι οποίες είναι ελεύθερες σήμερα, έχουν αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, καθώς και σε αντίθετο τμήμα του τοίχου με στρογγυλή καμάρα. Μαζί με το ιαματικό λουτρό είναι το καλύτερα διατηρημένο κτίριο στην πόλη Κιτανούρα.

– Ηρώον

Ακριβώς στον δρόμο βρίσκεται μια αρκετά καλά διατηρημένη δομή που ονομάζεται ηρώων ή μαυσωλείο. Λίγο κάτω από το επίπεδο του δρόμου, το κτίριο δείχνει ένα είδος ζωφόρου.

– Νεκρόπολη

Η νεκρόπολη βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη, στη δυτική και βόρεια πλευρά, και χωρίζεται σε δύο από τον σημερινό δρόμο.

Οι πολυάριθμες σαρκοφάγοι και οι μνημειώδεις τάφοι καταστράφηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους εν μέρει άσχημα, αλλά μερικές είναι ακόμη καλά διατηρημένες.

Η ΠΛΗΣΙΕΣΤΕΡΗ ΚΑΤΟΙΚΗΣΗ

Τα ερείπια βρίσκονται κοντά στο σημερινό Saraycık, ένα μικρό χωριό στην περιοχή Kumluca της επαρχίας Αττάλειας της Τουρκίας