«Η αρπαγή του Ξόανου της Ήρας από το Ηραίο της Σάμου από Τυρρηνούς πειρατές» Του Σταύρου Καπλάνογλου

Συνεχίζοντας την αναφορά στην δράση των Τυρρηνών πειρατών θα αναφερθούμε σε άλλη μια ασέβεια προς του θεούς του Ολύμπου της, μετά την αντίστοιχη προς τον Διόνυσο. Αφορά την  αρπαγή από το Ηραίο ( τον ναό της Σάμου) του ξύλινου αγάλματος (Βρέτα ) της θεάς Ήρας που φύλαγε η Αδμήτη η κόρη του Βασιλιά Ευρυσθένη, έχοντας εγκαταλείψει το παλάτι του Άργους .
Φυσικά και στην περίπτωση αυτή απέτυχαν και διέφυγαν τρομοκρατημένοι.
Η σχετική αναφορά επί του θέματος υπάρχει στο έργο Δειπνοσοφιστές του Αθηναίου από την Ναυκρατίιδα της Αιγύπτου
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ Ο ΝΑΥΚΡΑΤΙΤΗΣ
— Οι Δειπνοσοφισταί
Οι Δειπνοσοφισταί είναι δεκαπεντάτομο έργο του αρχαίου Έλληνα Αθήναιου από την Ναυκρατίδα της Αιγύπτου. Σημαντικό έργο της Ελληνιστικής εποχής δίνει στοιχεία για την Ρώμη. Πρωταγωνιστές του είναι γραμματικοί, λεξικογράφοι, ρήτορες, σοφιστές, μουσικοί και άλλοι φιλόσοφοι.
Πρόκειται για συλλογή διαλόγων που γίνονται από τους θαμώνες συμποσίων στο σπίτι του λόγιου και εύπορου χορηγού των τεχνών, Λαρένσιου. Από τους τριάντα τρεις καλεσμένους αναφέρονται ονομαστικά οι Γαληνός, ο νομομαθής Ουλπιανός, Πλούταρχος, ο κυνικός Κυνούλκος,  αλλά ίσως να πρόκειται για φαντασιακά πρόσωπα που απλώς ονομάζονται έτσι. Οι ομιλούντες απαγγέλλουν στίχους από έργα σχεδόν 700 αρχαίων Ελλήνων και μνημονεύουν σχεδόν 1.500 άλλα έργα που στις ημέρες μας δεν σώζονται. Θέματα είναι το φαγητό, κρασί, η πολυτέλεια, μουσική, σεξουαλική ηθική, τα κουτσομπολιά, η φιλολογία και η Αφροδίτη Καλλίπυγος.
Στους Δειπνοσοφιστές ο Αθήναιος διηγείται στον φίλο του Τιμοκράτη όσα ειπώθηκαν σε ένα συμπόσιο που είχε παραθέσει ο πλουσιότατος και πολυμαθέστατος Ρωμαίος Λαρήνσιος. Το έργο χαρακτηριστικό εγχειρίδιο γαστρονομίας είναι ένας πανδέκτης εγκυκλοπαίδειας και μια σύνθεση από αλλεπάλληλες καταγραφές παραθεμάτων από εκατοντάδες συγγραφείς.
— Ο  Ἀθήναιος ο Nαυκρατίτης
Ο  Ἀθήναιος ο Nαυκρατίτης, ( Athenaeus Naucratita ή Naucratitus‎,) έζησε  τέλη 2ου αιώνα. μ.Χ. – αρχές 3ου αιώνα. μ.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας  ρήτορας και γραμματικός από την Ναυκράτιδα της Αιγύπτου. αλλά΄και βιολόγος, φυτολόγος, ζωολόγος, γαστρονόμος, ,Έζησε στην Αλεξάνδρεια και αργότερα στην Ρώμη.

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Απόσπασμα από το αρχαίο κείμενο τους  Αθηναίου: Δειπνοσοφισταί, τ. 15, σελ. 447 μιλά για τους Τυρρηνούς  και τον ληστρικό τους βίο.
” Τοὺς δ´ Ἀργείους πυθομένους καὶ χαλεπαίνοντας πεῖσαι χρημάτων ὑποσχέσει Τυρρηνοὺς λῃστρικῷ [τε] βίῳ χρωμένους ἁρπάσαι τὸ βρέτας, πεπεισμένους τοὺς Ἀργείους ὡς, εἰ τοῦτο γένοιτο, πάντως τι κακὸν πρὸς τῶν τὴν Σάμον κατοικούντων ἡ Ἀδμήτη πείσεται. Τοὺς δὲ Τυρρηνοὺς ἐλθόντας εἰς τὸν Ἡραίτην ὅρμον καὶ ἀποβάντας εὐθέως ἔχεσθαι τῆς πράξεως.
Ἀθύρου δὲ ὄντος τότε τοῦ νεὼ ταχέως ἀνελέσθαι τὸ βρέτας καὶ διακομίσαντας ἐπὶ θάλασσαν εἰς τὸ σκάφος ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους δ´ αὐτοὺς τὰ πρυμνήσια καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους  εἰρεσίᾳ τε πάσῃ χρωμένους ἀπαίρειν οὐ δύνασθαι. Ἡγησαμένους οὖν θεῖόν τι τοῦτ´ εἶναι πάλιν ἐξενεγκαμένους τῆς νεὼς τὸ βρέτας ἀποθέσθαι παρὰ τὸν αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ ποιήσαντας περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι ”
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ
Οι Τυρρηνοί που ζούσαν από την πειρατεία πείσθηκαν από τους Αργείους να αρπάξουν το ξόανο άπω την Σάμο που φύλαγε η Αδμήτη και θα υπήρχε χρηματική αμοιβή.
Οι Τυρρηνοί πήγαν στην Σάμο και στα γρήγορα εκτέλεσαν την παραγγελία που πήραν.  Πήγαν στην παράλια ,μπήκαν στο ναό. άρπαξαν το ξόανο,και  το φόρτωσαν στο πλοίο τους , άλλα αυτό με τίποτα δεν ξεκινούσε. Τότε κατάλαβαν ότι αυτό ήταν έργο της θεάς
Εγκατέλειψαν το ξόανο στην παραλία και έφυγαν τρομοκρατημένοι…………..
Ολόκληρο το κείμενο στο τέλος του άρθρου ..το τι συνέβη  στην συνεχεία , αφού  δούμε πρώτα ποια ήταν η Αδμήτη.
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΔΜΗΤΗ  ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΑΡΓΕΙΩΝ .
Στην ελληνική μυθολογία η Αδμήτη ήταν κόρη του βασιλέα των Μυκηνών Ευρυσθέα και της Αντιμάχης.
Επομένως ήταν εγγονή, από τη μητέρα της, του Ωκεανού και της Τηθύος (κατά μία εκδοχή υπήρχε και μία από τις Ωκεανίδες που ονομαζόταν Αδμήτη). Αδελφός της Αδμήτης ήταν ο Περιμήδης.
Η Αδμήτη υπήρξε η αιτία για ένα από τους 12 άθλους του Ηρακλή, όταν φανέρωσε στον πατέρα της τη σφοδρή της επιθυμία να έχει δική της τη ζώνη της βασίλισσας των Αμαζόνων, της Ιππολύτης, που της την είχε δώσει ο ίδιος ο θεός Άρης.
Ο Ευρυσθέας τότε διέταξε τον Ηρακλή να τη φέρει.
Σύμφωνα με άλλο μύθο, η Αδμήτη ήταν ιέρεια στο ναό της θεάς Ήρας στο Άργος. Κάποτε έφυγε από το Άργος παίρνοντας μαζί της και το άγαλμα της θεάς, και πήγε στη νήσο Σάμο, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό της. Την επέτειο της αφίξεως της Αδμήτης στο νησί εόρταζαν οι αρχαίοι του κάτοικοι με επισημότητα και μεγαλοπρέπεια, γιατί πίστευαν ότι αυτό έγινε μετά από εντολή της θεάς Ήρας, η οποία έτσι φανέρωσε την εύνοια και ιδιαίτερη αγάπη της προς τη νήσο. Από τότε η Σάμος έγινε κέντρο της λατρείας της Ήρας
Η Αδμήτη, αφού  έφυγε κρυφά από το Άργος κι ήρθε στην Σάμο στο  ταξίδι της κινδύνευσε και μόλις βρέθηκε στο νησί εμφανίστηκε μπροστά της ως όραμα η θεά Ήρα.
Η Αδμήτη για να ευχαριστήσει τη θεά για τη σωτηρία της, ανέλαβε την επιμέλεια του ναού της, που παλαιότερα είχε χτιστεί από τους Λέλεγες και τις Νύμφες.
ΠΩΣ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΜΝ ΟΙ ΑΡΓΙΟΙ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥΣ
Οι Αργείοι δυσαρεστήθηκαν όταν πληροφορήθηκαν την απόδραση της και θέλησαν να την τιμωρήσουν.
Πλήρωσαν τους Τυρρηνούς
Πλήρωσαν λοιπόν Τυρρηνούς πειρατές, ζητώντας τους να κλέψουν το βρέτας της θεάς (ξύλινο ειδώλιο-ξόανο), με την πεποίθηση πως η κλοπή αυτή θα προκαλούσε το μένος των κατοίκων της Σάμου προς την Αδμήτη, που θα τη θεωρούσαν υπεύθυνη για την κλοπή, καθώς θα αποδεικνυόταν απρόσεκτη.
Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΥΡΡΗΝΟΥΣ
Οι Τυρρηνοί αποβιβάστηκαν στον Ηραίο όρμο και καθώς ο ναός δεν είχε πόρτα, άρπαξαν το βρέτας και το έβαλαν στο πλοίο τους.
Ενώ όμως έλυσαν τα σχοινιά και σήκωσαν άγκυρα για να αποχωρίσουν, δε μπορούσαν να σαλπάρουν. Πείστηκαν πως θεϊκή δύναμη τους κρατούσε δεμένους στο γιαλό κι έτσι έβγαλαν το ξόανο από το καράβι,
παρασκεύασαν και προσέφεραν γλυκά ψαιστά (κριθαρόπιτες με λάδι και μέλι) για να κατευνάσουν το μένος της θεάς κι αποχώρησαν τρομαγμένοι.
Το πρωί η Αδμήτη, έντρομη διαπίστωσε την κλοπή του ξόανου.
Ειδοποίησε τους κατοίκους κι όλοι το αναζητούσαν.
Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΞΟΑΝΟΥ ΤΗΣ ΘΕΑΣ
Το βρήκαν στην ακτή, αλλά παρά τις μεγάλες τους προσπάθειες, το βρέτας παρέμενε ακίνητο κι ήταν αδύνατη η μετακίνηση του.
Ως Κάρες όμως που ήταν, λαός βάρβαρος, υπέθεσαν ότι το βρέτας από μόνο του απέδρασε και για να μη φύγει και το χάσουν καθώς βράδιαζε, έπλεξαν με μακριά σχοινιά λυγαριάς σχοινιά (τόνους), περικύκλωσαν κι έδεσαν σφιχτά το βρέτας και το φύλαγαν εκεί μέχρι που ήρθε στην παραλία η ιέρεια Αδμήτη.
Μόλις έφτασε η Αδμήτη στην ακτή, έλυσε το βρέτας, το εξάγνισε και το τοποθέτησε και πάλι στο βάθρο του.
ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ  ΕΟΡΤΗΣ ΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ
Από τότε, κάθε χρόνο εις ανάμνησιν του γεγονότος γιόρταζαν τα Τόναια ή Τόνεια.
Τα Τόναια ή Τονεία ήταν γιορτή προς τιμήν της θεάς Ήρας  στη Σάμο.
Η ιέρεια κατέβαινε στην παραλία, και έλυνε με τις συνήθεις ευχές το άγαλμα που το είχαν δεμένο από το απόγευμα (δειλινό), την ώρα που έδυε ο ήλιος. Αφού έλυνε τους τόνους (σχοινιά), το έπαιρνε μαζί της και το οδηγούσε με μεγαλειώδη πομπή και παρατάξεις στην ακρογιαλιά, το εξάγνιζε, βουτώντας τα κλαδιά της λυγαριάς σε θαλασσινό νερό (καθαρμός) το ράντιζε, πρόσφερε ψαιστά ( ”Τα ”ψαιστά” στην αρχαιότητα ήταν και τα κομμένα ψημένα σπλάχνα μαζί με κομμάτια ψωμί που μοίραζαν μετά από θυσίες σε φτωχούς”    ) στη θεά  προς εξιλέωση όλων κι έπειτα με πομπή το βρέτας επέστρεφε και πάλι στο ναό, οπότε  και τελείωνε η γιορτή.
Επίσης παρασκεύαζαν γλυκά ψαιστά που μοιράζονταν σε όλους τους πολίτες που παρακολούθησαν την τελετή. (Στην Σάμο και σήμερα γίνεται αναπαράσταση της γιορτής )
ΤΟΝΕΙΑ
Η γιορτή έλαβε το όνομα Τονεία από τα τόνια όργανα, δηλαδή τα εργαλεία που είναι κατάλληλα για τέντωμα σχοινιών.
ΤΟΝΑΙΑ
Ενώ το όνομα Τόναια  ή Τοναία που σημαίνει αυτά που έχουν δυνατή φωνή….το οφείλει στο γεγονός πως όλοι οι κάτοικοι μαζί πρόθυμα, με ένταση και ηχητική συμφωνία αφαίρεσαν τα κλαδιά λυγαριάς που περιέβαλλαν το βρέτας της θεάς, όταν η Αδμήτη ζήτησε να τη βοηθήσουν
ΤΑ ΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΗΡΑΙΟΥ
Τα πρώτα ευρήματα του χώρου ήρθαν στο φως της ημέρας από τον Γάλλο γιατρό και βοτανολόγο Joseph Pitton de Tournefort που επισκέφτηκε το νησί το 1702.
Τον Tournefort ακολούθησαν πολλοί άλλοι περιηγητές και επισκέπτες τον 18ο και τον 19ο αιώνα, μερικοί από τους οποίους έκαναν σχέδια των ερειπίων του ναού και γνώρισαν τον σπουδαίο χώρο της αρχαιότητας στους Ευρωπαίους.
Ηραίο Σάμου
Το  Ηραίο Σάμου έχει χαρακτηρισθεί στις μέρες μας Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO , έτσι ονομάστηκε και ο μικρός οικισμός που βρίσκεται εκεί κοντά.
Στο Ηραίο της Σάμου βρίσκονται και τα ερείπια του ομώνυμου ναού της αρχαιότητας, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην θεά Ήρα.
Χαρακτηριστική εικόνα από το Ηραίο είναι η μια μοναδική κολόνα που παραμένει όρθια.
Η περιοχή του Ηραίου ήταν αρχαιότατος τόπος θρησκευτικής λατρείας, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι στην περιοχή υπάρχουν ερείπια από τουλάχιστον 4 ναούς
1. Εκατόμπεδος Α’ – 8ος αιώνας π.Χ.
,2. Εκατόμπεδος Β’ – 7ος αιώνας π.Χ.,
Από όπου και προερχόταν το τελευταιο άγαλμα της θεάς Ήρας , έργο του Σμίλη, το οποίο  χρονολογείται γύρω στις αρχές του Ζ’ αιώνος π. Χ. (χρονολόγηση D. Ohly),
3. Ο ναός των Ροίκου και Θεοδώρου – 6ος αιώνας π.Χ.,
4. Ο ναός με τη μορφή που σώζεται σήμερα – της εποχής του τυράννου Πολυκράτη 538-522 π.Χ., ναοί ρωμαϊκών χρόνων).
Περί της αρχής της λατρείας της Ήρας στη Σάμο (από την ίδρυση του ιερού), των στοιχείων της λατρείας της, καθώς και των διαφόρων πρώιμων λατρευτικών αγαλμάτων της θεάς Ήρας στο ιερό του Ηραίου έχουν μιλήσει από την αρχαιότητα
Ο Παυσανίας Ζ’ 4, 4., Ο Παυσανίας, Η’ 23, 4-5Ο ,Ο Παυσανίας, Η’ 23, 4-5 Αθηναίος, Δειπνοσοφισταί XV, 12.     ,Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Προτρεπτικός 4.47,
Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι το Ηραίο της Σάμου ήταν ο μεγαλύτερος ναός στην Ελλάδα. Είναι δίπτερος ιωνικού ρυθμού, με 155 γιγάντιες κολώνες.
Από τα αναθήματα που έχουν βρεθεί και παρουσιάζονται στο μουσείο του Βαθέως, φαίνεται ότι η θρησκευτική επιρροή του ναού απλωνόταν σε όλη την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία, μέχρι και την Αίγυπτο, συγκρίσιμη με την επιρροή του Μαντείου των Δελφών.
Μέρος του συμπλέγματος του ναού είναι και η Ιερά οδός, στρωμένη με πέτρα, η οποία οδηγούσε στην πρωτεύουσα της Σάμου (το σημερινό Πυθαγόρειο).
Αρχιτεκτονικό μνημείο στη Σάμο.
Οι ανασκαφές στον ιερό χώρο του Ηραίου άρχισαν πριν από εκατόν είκοσι πέντε χρόνια και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Σχεδόν ολόκληρη η έκταση του ιερού ναού ήρθε στο φως. Ο μεγάλος ναός, οι βωμοί, μικρότεροι ναοί, σπίτια και αναρίθμητα ευρήματα αποκαλύπτουν έναν μεγάλο πολιτισμό που έλαμψε στην περιοχή. Η λατρεία της Σαμίας Ήρας δεν ήταν μόνο Πανελλήνια, αλλά όπως δείχνουν τα πολυάριθμα ευρήματα είχε επεκταθεί σ`ολόκληρο τον τότε κόσμο. Εκτός από τα αφιερώματα των Σαμίων και των άλλων Ελλήνων προς τη μεγάλη θεά, βρέθηκαν και αφιερώματα από την Κύπρο, την Αίγυπτο, ακόμα δε και τις χώρες της Μ.Ασίας και της Μ.Ανατολής
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΓΝΩΣΗΝ  ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
12. Σιωπῶντος δ´ αὐτοῦ καὶ ἀναζητεῖν προσποιουμένου ὁ Δημόκριτος ἔφη·
» Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικώτατος, ἑταῖρε, ἐξηγούμενος τὸ χωρίον [672a] ἔφη ὅτι καὶ λύγοις ἐστεφανοῦντο οἱ ἀρχαῖοι. Τεναρος δὲ ἀγροίκων εἶναι λέγει στεφάνωμα τὴν λύγον. Καὶ οἱ ἄλλοι δὲ ἐξηγηταὶ ἀπροσδιόνυσά τινα εἰρήκασιν περὶ τοῦ προκειμένου. Ἐγὼ δ´ ἐντυχὼν τῷ Μηνοδότου τοῦ Σαμίου συγγράμματι, ὅπερ ἐπιγράφεται Τῶν κατὰ τὴν Σάμον ἐνδόξων ἀναγραφή, εὗρον τὸ ζητούμενον.
***Ἀδμήτην γάρ φησιν τὴν Εὐρυσθέως ἐξ Ἄργους φυγοῦσαν ἐλθεῖν εἰς Σάμον, θεασαμένην δὲ τὴν τῆς Ἥρας ἐπιφάνειαν καὶ τῆς οἴκοθεν σωτηρίας χαριστήριον βουλομένην ἀποδοῦναι ἐπιμεληθῆναι τοῦ [672b] ἱεροῦ τοῦ καὶ νῦν ὑπάρχοντος, πρότερον δὲ ὑπὸ Λελέγων καὶ Νυμφῶν καθιδρυμένου·
***τοὺς δ´ Ἀργείους πυθομένους καὶ χαλεπαίνοντας πεῖσαι χρημάτων ὑποσχέσει Τυρρηνοὺς λῃστρικῷ [τε] βίῳ χρωμένους ἁρπάσαι τὸ βρέτας, πεπεισμένους τοὺς Ἀργείους ὡς, εἰ τοῦτο γένοιτο, πάντως τι κακὸν πρὸς τῶν τὴν Σάμον κατοικούντων ἡ Ἀδμήτη πείσεται.
***Τοὺς δὲ Τυρρηνοὺς ἐλθόντας εἰς τὸν Ἡραίτην ὅρμον καὶ ἀποβάντας εὐθέως ἔχεσθαι τῆς πράξεως. Ἀθύρου δὲ ὄντος τότε τοῦ νεὼ [672c] ταχέως ἀνελέσθαι τὸ βρέτας καὶ διακομίσαντας ἐπὶ θάλασσαν εἰς τὸ σκάφος ἐμβαλέσθαι· λυσαμένους δ´ αὐτοὺς τὰ πρυμνήσια καὶ τὰς ἀγκύρας ἀνελομένους  εἰρεσίᾳ τε πάσῃ χρωμένους ἀπαίρειν οὐ δύνασθαι. Ἡγησαμένους οὖν θεῖόν τι τοῦτ´ εἶναι πάλιν ἐξενεγκαμένους τῆς νεὼς τὸ βρέτας ἀποθέσθαι παρὰ τὸν αἰγιαλόν· καὶ ψαιστὰ αὐτῷ ποιήσαντας περιδεεῖς ἀπαλλάττεσθαι.
***Τῆς δὲ Ἀδμήτης ἕωθεν δηλωσάσης ὅτι τὸ βρέτας ἠφανίσθη καὶ ζητήσεως γενομένης εὑρεῖν μὲν αὐτὸ τοὺς ζητοῦντας ἐπὶ τῆς ᾐόνος, [672d] ὡς δὲ δὴ βαρβάρους Κᾶρας ὑπονοήσαντας αὐτόματον ἀποδεδρακέναι πρός τι λύγου θωράκιον ἀπερείσασθαι καὶ τοὺς εὐμηκεστάτους τῶν κλάδων ἑκατέρωθεν ἐπισπασαμένους περιειλῆσαι πάντοθεν.
***Τὴν δὲ Ἀδμήτην λύσασαν αὐτὸ ἁγνίσαι καὶ στῆσαι πάλιν ἐπὶ τοῦ βάθρου, καθάπερ πρότερον ἵδρυτο. Διόπερ ἐξ ἐκείνου καθ´ ἕκαστον ἔτος ἀποκομίζεσθαι τὸ βρέτας εἰς τὴν ᾐόνα καὶ ἀφαγνίζεσθαι ψαιστά τε αὐτῷ παρατίθεσθαι· καὶ καλεῖσθαι Τόναια τὴν ἑορτήν, [672e] ὅτι συντόνως συνέβη περιειληθῆναι τὸ βρέτας ὑπὸ τῶν τὴν πρώτην αὐτοῦ ζήτησιν ποιησαμένων.