Η αγαπημένη προεκλογικά των κομμάτων μεσαία τάξη – Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης   

Με την καθολική παραδοχή του όρου από όλες τις πολιτικές δυνάμεις «μεσαία τάξη»  καθίσταται αποδεκτή από τη μια ως την άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος η ύπαρξη των τάξεων και δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί κάποιος «κουμουνιστής» όταν τις επικαλείται ….

Ανάλογα με τις εποχές και τα επίπεδα διαβίωσης των κοινωνιών οριοθετούμε κάθε φορά και την μεσαία τάξη. Ο Μάρξ την προσδιόριζε ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες και τους εργάτες και αναφερόταν συγκεκριμένα στους επαγγελματίες και τους εισοδηματίες της εποχής εκείνης.

 Η διαφοροποίηση των τελευταίων δεκαετιών στον υπολογισμό των οικογενειακών εισοδημάτων είναι εμφανής και από την (καταγεγραμμένη έμμισθη)  εργασία της γυναίκας. Η εργασία και των δυο συζύγων, σε πολλές περιπτώσεις με υψηλές δεξιότητες, επιστήμονες, εξειδικευμένοι τεχνικοί κ.λπ. ανεβάζει το οικογενειακό εισόδημα και το κατατάσσει στα υψηλότερα μεσαία εισοδήματα.

Ο Σημερινός Υπ. των Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος την οριοθετεί επακριβώς με ετήσιο εισόδημα από 20.000 ΕΥΡΩ έως 45.000 ΕΥΡΩ μικτά για τετραμελή οικογένεια και αναφέρεται σε μαγαζάτορες, μικροεπιχειρηματίες, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, μεσαίους μάνατζερ κ.λπ. (μισθωτός με καθαρή ετήσια αμοιβή 20.000 ΕΥΡΩ –μικτό 35.714 ΕΥΡΩ πληρώνει  44% φόρους & ασφ. εισφορές-τελευταία μελέτη ΣΕΒ). Επομένως το ανώτερο όριο των 45.000 ΕΥΡΩ μικτών αποδοχών μισθωτού του κ Τσακαλώτου δεν υπερβαίνει τα 23.000 ΕΥΡΩ καθαρό ποσόν ετησίως. 

Σε ερώτηση τελευταίας έρευνας για το πώς κοινωνικοοικονομικά αυτοπροσδιορίζονται οι Έλληνες απαντούν: Όσοι παίρνουν από 1.000 έως 2.500 ΕΥΡΩ το μήνα αυτοτοποθετούνται στην μεσαία τάξη, κοντά στο 20% των Ελλήνων δηλώνει ότι έχει μικρότερο εισόδημα και ανήκει στην παρακάτω τάξη και λίγο πιο πάνω από το 6% πάνω από τη μεσαία τάξη. Επομένως περίπου το 74% των Ελλήνων αυτοπροσδιορίζονται ως μεσαία τάξη..

Έως και την τελευταία οικονομική κρίση (2008) και στην Ελλάδα δημιουργήθηκε η λεγόμενη κοινωνία των 2/3. Στους τρεις οι δυο Έλληνες εξασφάλισαν ένα Ευρωπαϊκό επίπεδο ζωής, αντίθετα ο ένας στους τρεις κινδύνευε με οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση (πραγματικότητα πρωτοεμφανιζόμενη στις ΗΠΑ). Σε μια δεκαετία βαθιάς οικονομικής κρίσης  με σκληρά μνημόνια, οι Έλληνες ξέχασαν το Ευρωπαϊκό επίπεδο ζωής και οι αριθμητικοί όροι αντιστράφηκαν και πέρασαν πλέον στην κοινωνία του ενός τρίτου.

Η φτωχοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός μεγάλων τμημάτων  της σημερινής μεσαίας τάξης, γιγάντωσε την κατώτερη τάξη. Οι βαθιές αυτές κοινωνικές ανακατατάξεις δεν συνοδεύτηκαν και από αντίστοιχη αλλαγή ταξικής συνείδησης του λαού, ούτε και από το ιδεολόγημα της κυβέρνηση της (δήθεν) αριστεράς. Ο θυμός των Ελλήνων τα πρώτα μνημονιακά χρόνια οδήγησε στις μεγάλες διαρροές  ψηφοφόρων προς τα μικρά κόμματα. Ο διακαής όμως πόθος επιστροφής τους στο προηγούμενο των μνημονίων οικονομικό-κοινωνικό & πολιτισμικό καθεστώς, επανέφερε τον δικομματισμό, μέσα από τα ποσοστά των κομμάτων στις Ευρωεκλογές 2019 εξαϋλώνοντας μικρούς κομματικούς σχηματισμούς.

Δέκα χρόνια διαρκούς αφαίρεσης εισοδημάτων, υπερφορολόγησης, υψηλότατων ποσοστών ανεργίας με παράλληλη  φυγή των νέων μας στο εξωτερικό, με επιλογή την εσωτερική υποτίμηση, τους σκληρούς κανόνες λιτότητας και άλλα πολλά δεινά, καθήλωσαν την «μεσαία» κοινωνία που αντιστέκεται και αντιδρά.

Μεγάλη κερδισμένη  η Νέα Δημοκρατία που με το αφήγημα των φοροελαφρύνσεων-εισφοροελαφρύνσεων , την ανάπτυξη μέσω νέων επενδύσεων, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ασφάλεια των πολιτών, έπεισε τους πολλούς πρώην «μεσαίους» που βρέθηκαν αλλά δεν ενσωματώθηκαν στην κατώτερη τάξη, επειδή θεωρούν τον υποβιβασμό τους συγκυριακό και  ορισμένου χρόνου. 

Με επιλογή πλέον (και όχι θυμό) η πλειοψηφία της μεσαίας τάξης αρνείται τη «σημειωτών» πολιτική που εφαρμόζει γι’ αυτούς ο  ΣΥΡΙΖΑ και έλκεται από την επιθυμία επιστροφής στα «κεκτημένα» Αυτούς που η κρίση οδήγησε στην χρεοκοπία και το επαγγελματικό περιθώριο, αναζητούν και δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία.  

Η μεσαία τάξη στην μεταπολεμική Ελλάδα αποτέλεσε την ατμομηχανή της μεγάλης ανάπτυξης. Δυστυχώς είναι αυτή που πληρώνει πάντα τα «σπασμένα». Είναι λογικό επόμενο να αντιδρά και να αντιστέκεται,  να διαφοροποιεί τις πολιτικές επιλογές της. Ελλείψει άλλων ρεαλιστικών πολιτικών επιλογών διακυβέρνησης ρισκάρει εμπιστευόμενη το «παλιό» που κομίζει νέες προτάσεις-ανανέωση προσώπων και μαζί την ελπίδα. Η ζωή όμως θα συνεχιστεί και μετά την 7η Ιουλίου ……

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.