«Επιστολές προς εκείνους που τολμούν να διδάσκουν» της Αναστασίας Καρανίκα

<<Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι τα προσόντα για τα οποία θα ήθελα να μιλήσω, τα οποία θεωρώ απαραίτητα για τον προοδευτικό εκπαιδευτικό, είναι προσόντα που αποκτώνται σταδιακά, μέσα απο την καθημερινή πρακτική. Έτσι λοιπόν, τα προσόντα δεν μπορούμε να τα έχουμε εκ γενετής ούτε μπορούν να μας δοθούν με διάταγμα ή ως δώρο. Είναι όλα εξίσου αναγκαία για μια προοδευτική εκπαιδευτική πράξη.>>

<<Θα αρχίσω με την ταπεινοφροσύνη, η οποία προϋποθέτει θάρρος, αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό και σεβασμό για τους άλλους, μας βοηθά να καταλάβουμε μια προφανή αλήθεια.. Κανείς δεν τα ξέρει όλα. Κανείς δεν τα αγνοεί όλα. Όλοι ξέρουμε κάτι. Όλοι αγνοούμε κάτι. Κάποιος χωρίς ταπεινοφροσύνη δεν μπορεί καν να ακούσει με σεβασμό εκείνους που θεωρεί πολύ κατώτερους του δικού του επιπέδου ικανοτήτων>>

<<Μια απο τις ελλείψεις που μπορεί να έχει ο εκπαιδευτικός είναι η ανικανότητα να παίρνει αποφάσεις. Οι δημοκρατικοί εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να ακυρώνουν τον ευατό τους στο όνομα της δημοκρατικότητας τους. Αντίθετα, μολονότι δεν μπορούν να πάρουν την αποκλειστική ευθύνη για τη ζωή των μαθητών τους δεν πρέπει στο όνομα της δημοκρατίας να αποφεύγουν την ευθύνη της λήψης αποφάσεων. Παράλληλα, δεν πρέπει να αυθερετούν στις αποφάσεις τους>>
<<Μολονότι αναγνωρίζω ότοι αυτές οι σκέψεις περί προσόντων είναι ανολοκλήρωτες, θα ήθελα επίσης να αναφέρω με συντομία τη χαρά της ζωής, που τη θεωρώ θεμελιώδη αρετή για τη δημοκρατική εκπαιδευτική πρακτική>>

<<Είτε είμαστε πρόθυμοι να ξεπεράσουμε παραλείψεις ή ασυνέπειες είτε οχι, με ταπεινοφροσύνη, με στοργική αγάπη, με θάρρος, ανοχή, ικανότητα, αποφασιστικότητα, υπομονή, ανυπομονησία και λεκτική φειδώ, συμβάλουμε στη δημιουργία ενός ευτυχισμένου, χαρούμενου σχολείου. Eργαζόμαστε για ένα σχολείο-περιπέτεια, ενα σχολείο που πάει μπροστά, που δεν φοβάται να ριψοκινδυνεύει, που απορρίπτει την στασιμότητα. Ένα σχολείο που σκέφτεται, συμμετέχει, δημιουργεί, μιλά, αγαπά, φαντάζεται, αγκαλιάζει με πάθος και λέει ναι στη ζωή. Δεν είναι ένα σχολείο που σιωπά και παραιτείται.>>

<<Δεν βλέπω, συνεπώς, άλλη εναλλακτική λύση για τους εκπαιδευτικούς απο την ενότητα μέσα στην ποικιλομορφία των ενδιαφερόντων τους για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα τους. Αυτά τα δικαιώματα περιλαμβάνουν το δικαίωμα της ελευθερίας στη διδασκαλία, το δικαίωμα να λένε την γνώμη τους. Το δικαίωμα για καλύτερες συνθήκες στην άσκηση του παιδαγωγικού τους έργου, το δικαίωμα να είναι συγκροτημένοι. Το δικαίωμα να κρίνουν τις αρχές χωρίς το φόβο αντίποινων (που συνεπάγεται το καθήκον να κρίνουμε ειλικρινά). Το δικαίωμα στο καθήκον να είναι σοβαροί και σαφείς και να μην ψεύδονται για να επιβιώσουν.>>

(Αποσπάσματα απο το βιβλίο του Paulo Freire)

Καλή, ελπιδοφόρα και εποικοδομητική νέα σχολική χρονιά

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΡΑΝΙΚΑ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.