Δείτε τώρα τι πρόκειται να γίνει με τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα και πως ο πλήρης έλεγχος της χώρας θα περάσει στα χέρια των δανειστών και του Βερολίνου.
-Δημοσιονομικά/Αυτόματη Περικοπή Δαπανών:
Τι θα συμβεί; Ολες οι κρατικές δαπάνες (συμπεριλαμβανομένων μισθών και συντάξεων του δημοσίου) μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Τι σημαίνει αυτό; Εάν κάποια στιγμή η χώρα μας ξεφύγει για παράδειγμα 10% από τον δημοσιονομικό της στόχο (τουτέστιν από τις υποχρεώσεις προς τους δανειστές), θα περιορίζονται αυτόματα κατά το ίδιο ποσοστό ακριβώς οι δαπάνες του κράτους με ότι συνεπάγεται αυτό. Από που θα περιορίζονται; Γι’ αυτό θα αποφασίζει οι Θεσμοί που πια θα επιστρέψουν στην Αθήνα! Είναι προφανές ότι αμέσως και κατά περίπτωση θα περικόπτονται οι συντάξεις και οι μισθοί του δημοσίου σε πρώτη φάση.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, οι απολαβές δηλαδή θα είναι ανάλογες με τα έσοδα του κράτους.
Πρόκειται για μία πρόταση που είχε καταθέσει προ μηνών στο Eurogroup ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης. Ο ίδιος είχε προτείνει να παρακολουθείται η πορεία του κρατικού προϋπολογισμού αρκετές φορές κάθε μήνα και σε περίπτωση που κάτι δεν πάει σωστά, να κατεβαίνει αυτόματα… η γκιλοτίνα.
Ενδιαφέρον ο αντίλογος ξένων οικονομολόγων (ανάμεσά του Φ. Ασκεναζύ από CNRS, Τ.Κουτρώ από Attac, Α.Στερντυνιάκ από Γαλλικό Παρατηρητήριο Οικονομικών Συγκυριών-OCFCE) ο οποίος εστιάζεται κατά πόσο οι περικοπές δαπανών οδηγούν στη μείωση του δημόσιου χρέους:
«Ακόμα κι αν η αύξηση του δημοσίου χρέους οφειλόταν εν μέρει στην αύξηση των δημοσίων δαπανών, η περικοπή αυτών των δαπανών δεν θα αποτελούσε τη λύση. Διότι η δυναμική του δημόσιου χρέους δεν έχει πολλά κοινά σημεία με εκείνην ενός νοικοκυριού: η μακροοικονομία δεν μπορεί να αναχθεί στην οικιακή οικονομία. Η δυναμική του χρέους εξαρτάται σε γενικές γραμμές από πολλούς παράγοντες: από το επίπεδο των πρωτογενών ελλειμμάτων αλλά και από τη διαφορά μεταξύ του επιτοκίου και του ονομαστικού ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας. Διότι αν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι χαμηλότερος από το επιτόκιο, το χρέος θα αυξηθεί μηχανικά λόγω του “φαινόμενου της χιονοστιβάδας”… Ωστόσο, ο ίδιος ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας δεν είναι ανεξάρτητος από τις δημόσιες δαπάνες: βραχυπρόθεσμα η ύπαρξη σταθερών δημοσίων δαπανών περιορίζει το πεδίο εμβέλειας της ύφεσης («αυτόματοι σταθεροποιητές»). Μακροπρόθεσμα οι επενδύσεις και οι δημόσιες δαπάνες (παιδεία, υγεία, έρευνα, υποδομές …) τονώνουν την ανάπτυξη. Είναι λάθος να πούμε ότι κάθε δημόσιο έλλειμμα αυξάνει επίσης το δημόσιο χρέος, ή ότι οποιαδήποτε μείωση του ελλείμματος θα μειώσει το χρέος».
-Υιοθέτηση της κοινοτικής οδηγίας για ανάκαμψη των τραπεζών (BRRD)
Η οδηγία αυτή με τίτλο: Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD, θεσπίστηκε το 2013 μετά το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο), έχει σκοπό να στηρίξει τις τράπεζες μέσω resolution (εκκαθάρισης). Στην περίπτωση που για μία τράπεζα απαιτηθεί διάσωση, θα ακολουθήσει bail in στην αρχή στους μετόχους (βασικός μέτοχος των ελληνικών τραπεζών είναι το δημόσιο) και ομολογιούχους και στη συνέχεια στους καταθέτες. Με βάση την BRRD καταθέσεις έως 100.000 ευρώ είναι πλήρως εγγυημένες, που σημαίνει ότι γλιτώνουν το hair cut. Οχι, όμως και οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Να επισημάνουμε πάντως ότι το 95% των μεγαλοκαταθετών στις ελληνικές τράπεζες, αφορά σε εταιρείες (οπότε καταλαβαίνουμε τι θα σημαίνει αυτό στην περίπτωση ενεργοποίησης της BRRD).
Για όσους δεν κατάλαβαν ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν οι μόνες καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ στην Ελλάδα είναι τα ταμειακά διαθέσιμα των μεγάλων εταιριών για τα λειτουργικά τους έσοδα και τις μισθοδοσίες. Αν λοιπόν γίνει κούρεμα καταθέσεων, θα κουρευτούν ουσιαστικά οι μισθοί των εργαζομένων!
Στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών τώρα. Εάν κριθεί ότι οι τράπεζες μετά και το πακέτο ESM διαθέτουν επαρκές κεφαλαιακό απόθεμα (αυτό θα φανεί στην πορεία), τότε δεν ενεργοποιείται η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης. Στην αντίθετη περίπτωση, όμως, ενεργοποιείται η BRRD με τα συνακόλουθα της.
-Θέσπιση Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ή αλλιώς… «άλλος για κατάσχεση;»
Με ζητούμενο την «αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και την ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, ειδικά σε θέματα κατασχέσεων, προσφυγών κτλ., προβλέπεται η αναθεώρηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, η καθιέρωση της διαμεσολάβησης και η «ηλεκτρονική» δικαιοσύνη.
Σύμφωνα με τους νομικούς, αυτό συνιστά ένα «νέο μοντέλο πολιτικής δίκης» τους περισσότερους εκ τους οποίους, δεν τους βρίσκει σύμφωνους. Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι ανά την χώρα, έχουν ήδη αντιδράσει σε αυτό.
«Στο βωμό της ταχύτητας, λοιπόν, θυσιάζεται η (ορθή) απονομή της δικαιοσύνης, δηλαδή ο υπέρτατος σκοπός της δικαστικής λειτουργίας, όπως ορίζει το Σύνταγμα (άρθρο 87 παρ.1). Οι ρυθμίσεις του σχεδίου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που επιχειρούνται με το πρόσχημα της επιτάχυνσης της απονομής της δικαιοσύνης , προσκρούουν και παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου και της δίκαιης πολιτικής δίκης (όπως είναι η αμεσότητα, δημοσιότητα και προφορικότητα της διαδικασίας, η διεξαγωγή της δίκης κατ’αντιμωλία, η ισότητα των διαδίκων, το δικαίωμα άμυνας,κ.ά.), επιδρούν αρνητικά στην ορθή απονομή της Δικαιοσύνης, προσβάλλουν δικαιώματα των πολιτών και αίρουν και την ελάχιστη προστασία γι’ αυτούς, σε αντίθεση με προφανείς παρεμβάσεις υπέρ των πιστωτικών ιδρυμάτων» αναφέρει σε πρόσφατη ανακοίνωση της η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων.
Σε αυτό το «νέο μοντέλο δίκης» και ειδικά με βάση ότι προβλέπει το Αρθρο 237, θα συμβαίνει το εξής, σύμφωνα με την Συντονιστική Επιτροπή:
«Με συγκεκριμένες προθεσμίες επίδοσης της αγωγής (30 ημέρες από την κατάθεσή της), κατάθεσης προτάσεων και αποδεικτικών μέσων (εντός 100 ημερών από την κατάθεση της αγωγής), αντίκρουση με έγγραφες προσθήκες (από την 100 έως την 115η ημέρα από την κατάθεση της αγωγής) και προσδιορισμό δικασίμου, τελικά, από το δικαστή (από την 115 έως την 130η ημέρα από την κατάθεση της αγωγής και μόνο εάν έχουν κατατεθεί προτάσεις) εντός 30 ημερών, συμπληρώνεται ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα 160 ημερών. Εάν σε αυτό προσθέσουμε ότι η εγγραφή στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση για όλους τους διαδίκους, δεν είναι υποχρεωτική η παράσταση των δικηγόρων και των διαδίκων, ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, παρά μόνο αν το κρίνει ο δικαστής και ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΝΑΒΟΛΗ, είναι πασιφανές ότι πρόκειται για διάταξη η οποία παραβιάζει και απαξιώνει πλήρως τα θεμελιώδη δικαιώματα της υπεράσπισης και της αντιδικίας. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με το άρθρο 238, υποχρεώνονται οι διάδικοι να προβάλλουν όλους τους ισχυρισμούς τους ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΚΗ».
0 comments