Το Οδοιπορικό στη Σιβηρία του Κοζανίτη Αριστοτέλη Καρακώστα συνεχίζεται

Mongolia – Moskow

Και η αφήγηση ξεκινάει

Τελευταία μέρα στη Mongolia, βρίσκομαι στη πόλη Olgey. Τα σύνορα απέχουν 120km και αναμένω πλέον να περάσω στη Russia από τα ξακουστά Αλταϊκά όρη. Περιμένω επιτέλους να δω βουνά, δέντρα και στροφές. Δε σας κρύβω πως είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που θα αφήσω πίσω μου την Mongolia.

Έφτασα στα σύνορα πάνω σε ένα δρόμο υπό κατασκευή, αρκετά τραχύς με πολλούς και δυνατούς κραδασμούς. Δε με ένοιαζε, πλέον ήταν θέμα λίγων ωρών να ξανά αντικρύσω άσφαλτο. Πέρασα τα σύνορα σχετικά γρήγορα και σταμάτησα για να ελέγξω τη μηχανή, είχα ένα μεταλλικό ήχο πίσω μου που δε καταλάβαινα από που προέρχεται. Από τους δυνατούς κραδασμούς έσπασε η πίσω βάση της δαγκάνας φρένου. Δε μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα παρά μόνο να αφαιρέσω την δαγκάνα και να τη δέσω πάνω στο πιρούνι, ευελπιστώντας να το επισκευάσω σύντομα.

Η διαφορά στο φρενάρισμα φάνηκε αμέσως, η μηχανή σταματούσε πολύ πιο δύσκολα. Έτσι με αρκετή προσοχή πήρα το δρόμο για Novosibirsk. Άρχισα να περνάω ίσως την πιο όμορφη διαδρομή ολόκληρου του ταξιδιού. Ξέχασα γρήγορα τα προβλήματα της μηχανής επειδή οι εικόνες που έβλεπα άρχισαν να με σαγηνεύουν. Η GoPro έγραφε σχεδόν ασταμάτητα. Ψηλά, άγρια βουνά με χιονισμένες κορυφές, δάση με ψηλά ελατά, ποτάμια εκατέρωθεν του δρόμου, όμορφα campings για κατασκηνωτές, αετοί να πετούν μονίμως από πάνω μου και εννοείτε…  βροχή!!!

Άρχισε να σουρουπώνει, έστριψα αριστερά και μπήκα σε ένα κάμπινγκ μέσα στο δάσος. Είχα την εντύπωση πως ήταν μόνο για σκηνές, είχαν όμως και σπιτάκια με κλίνες. Η θερμοκρασία ήταν στους 10c βαθμούς με πολύ υγρασία, οπότε προτίμησα να μην στήσω σκηνή.

Την άλλη μέρα έφτασα Novosibirsk μετά από 300km. Εκεί με φιλοξένησαν για δυο μέρες ένα συμπαθητικό ζευγάρι, ο Artsiom με την Ιrina. Παρασκευή 16-08-13 ξεκίνησα δυτικά προς Yekaterinburg με ενδιάμεση στάση για διανυκτέρευση στο Ishim.

Στο Yekaterinburg πέτυχα μια πολύ μεγάλη γιορτή. Ήταν τα 290 γενέθλια της πόλης. Στη Ρωσία γιορτάζουν τα γενέθλια της κάθε πόλης με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Όλο το κέντρο ήταν αποκλεισμένο για τα οχήματα, σε κάθε δρόμο υπήρχε και κάποιο μεγάλο event.

Συναυλίες, γυμναστικές και μηχανοκίνητες επιδείξεις, πλήθος κόσμου, άλλοι ντυμένοι καρναβάλια, άλλοι να κρατούν μπουκάλια μπύρας, άλλοι να χορεύουν. Στις δώδεκα το βραδύ και για μια ώρα άρχισαν να φωτίζουν την πόλη αμέτρητα βεγγαλικά πάνω από τον μεγάλο ποταμό Iset.  Όλα μαζί συνέθεταν ένα φαντασμαγορικό σκηνικό που αξίζει κανείς να ζήσει. Happy B-Day Yekaterinburg !!!

Την επομένη μέρα ήθελα να φτάσω στη πολη Kazan, όμως δεν είχα πολλές δυνάμεις για να διανύσω τόσα χιλιόμετρα. Έτσι, προτίμησα να μείνω ένα βραδύ στη πόλη Perm’.  Μόλις 360km από Εκατερινουπολη. Βρήκα άμεσα ξενοδοχείο και έκανα ένα κάλο γεύμα να πάρω δυνάμεις. Το απόγευμα πήγα κέντρο να δω την πόλη και να βρω κάποιο καφέ με wifi. Στο καφέ που πήγα γνώρισα τον Timour με τις δυο φιλές του. Τα παιδιά με είδαν με τη μηχανή και θέλησαν να μάθουν για το οδοιπορικό μου. Μετά προσφέρθηκαν να με ξεναγήσουν με αυτοκίνητο στην πόλη. Ανανεώσαμε τη συνάντηση μας για το βραδύ όπου ήρθαν στο ξενοδοχείο με πήραν και για τρεις ώρες περίπου γυρίζαμε την πόλη. Σας ευχαριστώ Timour…

Την άλλη μέρα έφυγα για Moskva με ενδιάμεση στάση για διανυκτέρευση στο Kazan. Πέρασα τα φυσικά σύνορα Ασίας – Ευρώπης τα Ουράλια όρη. Αρκετά κάλο οδόστρωμα, δάση, ποτάμια και μικρά γραφικά χωριά να περνούν τακτικά από μπροστά μου. Μια διαδρομή πάρα πολύ όμορφη για μηχανή.

Μετά από 1400km και δυο μέρες έφτασα στη ρωσική πρωτεύουσα τη Μόσχα. Μια πόλη 15.000.000 κατοίκων και μια από τις ποιο ακριβές πόλεις του πλανήτη. Μου ήταν αρκετά δύσκολο να βρω κατάλυμα. Έτσι αποφάσισα να πάω σε μεγάλο κεντρικό δρόμο και να σταματήσω κάποιο ταξί ώστε να με πάει σε κάποιο σχετικά οικονομικό μέρος για διανυκτέρευση. Με το που κατέβηκα από τη μηχανή σταμάτησε δίπλα μου ένα μεγάλο skooter. Ο τύπος ονοματι Giorgi με ρώτησε αν χρειάζομαι βοήθεια, του εξήγησα πως θέλω να βρω ένα ξενοδοχείο. Μου ζήτησε να τον ακολουθήσω ως το σπίτι του όπου μπορούσε να έχει πρόσβαση στο ιντερνέτ ώστε να με βοηθήσει.  Σε λιγότερο από μια ώρα ταχτοποιήθηκα σε σχετικά καλό μέρος. Κατόπιν πήγαμε τη μηχανή στο γκαράζ του για λόγους ασφαλείας και βγήκαμε για φαγητό. Την άλλη μέρα προσφέρθηκε να με ξεναγήσει και μετά να με πάει σε δικό του μηχανικό να κάνω service τη μηχανή.

Η μέρα ήταν Τετάρτη 21-08-13 την ερχόμενη Παρασκευή θα έφταναν στη Μόσχα από το Βλαδιβοστοκ με τρένο, τα παιδιά που είχα γνωρίσει στη Μογγολία από την Πολώνια. Δε μου πήγαινε καρδιά να μη τους περιμένω. Θα φεύγαμε μαζί για Κρακοβία. Έτσι είχα μπροστά μου άλλες δυο χαλαρές μέρες στη πόλη. Μεγάλο μου όνειρο ήταν να κάνω βόλτα με το Μοσχοβίτικο μετρό, είναι το δεύτερο παλαιότερο μετρό του κόσμου μετά του Λονδίνου και το πρώτο στον κόσμο σε βάθος. Στις πιο παλαιές στάσεις έχει πανέμορφα γλυπτά και τοιχογραφίες από την μεταπολεμική περίοδο που απεικονίζουν κυρίως την ρωσική εργατιά.

Στο ψηλότερο σημείο της Μόσχας είναι ένας λόφος που ονομάζετε “Βοραμπιοβοϊ Γκορι” Εκεί είναι το σημείο συνάντησης για όλους τους μοτοσικλετιστές της πόλης. Κάθε βράδυ όταν ο καιρός το επιτρέπει μαζεύονται γύρο στα 300 μηχανάκια όλων των ειδών. Το Σαββατοκύριακο δε ο αριθμός αυτός πολλαπλασιάζεται κατά πάρα πολύ. Εκεί απλά ανταλλάσουν απόψεις και εμπειρίες πάνω σε θέματα κυρίως μοτοσυκλετισμού.

Ημέρα Παρασκευή μαζεύω τα πράγματά  μου και πηγαίνω στο σταθμό τρένου να συναντήσω τα παιδιά. Τα νέα δεν ήταν ευχαρίστα επειδή τα παιδιά ήρθαν ενώ οι μηχανές τους ήταν σε άλλο τρένο το όποιο ακόμα βρισκόταν στο Irkutsk.

Κανείς δε μπορούσε να μας πει με σιγουριά πότε θα έφταναν στη Μόσχα οι μηχανές. Έτσι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να περιμένουμε.

Οι μηχανές εν τέλη έφτασαν στη Μόσχα μετά από πέντε μέρες.

Πέντε μέρες που πέρασα υπέροχα παρέα με τους φίλους μου.

Έμεινα συνολικά δέκα μέρες στη Μόσχα. Είναι μια όμορφη μεγαλούπολη με πάρα πολλά αξιοθέατα. Χρειάζεται κανείς πάρα πολλές μέρες για δει μόνο τα σημαντικότερα μνημεία. Στο μέλλον θα ήθελα να επανέλθω και να αφιερώσω περισσότερο χρόνο…

 

 

 

 

 

 

veto