Σχετικά με τη διάσωση του Κοζανίτη ορειβάτη στα Πιέρια η κινητοποίηση του συλλόγου ήταν άμεση.
Ειδοποιήθηκαν ταχύτατα όλα τα μέλη του Δ.Σ. με τα οποία ήμασταν σε διαρκή επικοινωνία. Aλλωστε μια ομάδα μας συνάντησε το Μάρκο για τελευταία φορά πριν χαθεί ενώ εξορμούσε μόνος του.
Με τον πρόεδρο Γιώργο Βλιαγκόφτη και το Βασίλη το Σκαρκαλά βρεθήκαμε από τις πρώτες βραδυνές ώρες στο Μετόχι, σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε ο Μίμης Αδάμος και λίγο αργότερα έφτασε ο Πάρις Κουζιάκης έφορος του καταφυγίου μας, με τον πρώην πρόεδρο του συλλόγου μας Σάκη Βασιλόπουλο. Είχα πάρει τον εξοπλισμό μαζί μου γιατί ήθελα να ξανανέβω στο βουνό αν και είχα περπατήσει πάνω από 15 ώρες τις προηγούμενες 2 ημέρες. Στις 9 μ.μ. με το Σάκη, τον Πάρη και τον φίλο του Μάρκου, Ηλία φτάσαμε μέσω Αγίας Κυριακής έξω από το χωριό Καταφύγι.
Με την επιμονή του Πάρη να μετέχω κι εγώ στην πρώτη ομάδα που θα εξορμούσε το πρωί από το καταφύγιο Μερκούρης Κυρατσούς επιβιβαστήκαμε κατά τις 12 τα μεσάνυχτα στο ειδικό όχημα της πυροσβεστικής το οποίο σταμάτησε 4 χλμ πριν από το καταφύγιο του ΣΕΟ λόγω του μεγάλου ύψους χιονιού γύρω στις 1:15 π.μ. Παρέα μας ήταν ο Γιώργος Τζήκας εκπαιδευτής διασώστης, ο Χρήστος Αγοράτσιος πρόεδρος παραρτήματος της ΕΟΔ στην Κοζάνη, ο Ιορδάνης Τενεκλίδης υπεύθυνος του καταφυγίου Λαγομάνας, ο Γιώργος Ράδογλου, κι ο Κώστας Τσίτας.
Φτάσαμε στο «Μερκούρης Κυρατσούς» ύστερα από πορεία στο χιόνι με ξαστεριά και πολλά μείον γύρω στις 2:30 π.μ. Ο Πάρης χειρίστηκε άψογα το καταφύγιο αφού σε λίγα λεπτά από την άφιξή μας σε αυτό, φάγαμε, ήπιαμε και τακτοποιηθήκαμε. Κοιμηθήκαμε γύρω στις 4:30 π.μ.ενώ το εγερτήριο ήταν στις 7:00 π.μ. Γύρω στις 8 αφού είχε ξημερώσει καλά ο Γιώργος Τ. ο Γιώργος Ρ. και ο Χρήστος ξεκινήσαμε την έρευνα. Ο Πάρης θα ετοίμαζε το καταφύγιο ώστε να μπορέσει να εξυπηρετήσει περισσότερο κόσμο αφού πολλές ομάδες διάσωσης κατευθύνονταν προς τα εκεί και του αξίζουν τα εύσημα. Επίσης ήταν σε επικοινωνία με τον Πρόεδρο μας, την Ταμία μας και άλλα μέλη ενώ συντόνιζε από εκεί. Eντονο το ενδιαφέρον και της Ελένης Ταραμάνη της προέδρου μας την περίοδο 2010-2012 του ΣΕΟ με την οποία συνομίλησα πολλές φορες.
Την προηγούμενη μέρα ήμουν στην ομάδα που πήγε στην κορυφή και γνώριζα πολύ καλά ποιος είχε πατήσει και που. Στο χιόνι ευτυχώς τα ίχνη μένουν για αρκετή ώρα. Ο άνεμος λυσσομανούσε σε κάποια σημεία, είχε συννεφιά κι όλα ήταν παγωμένα από το δριμύ ψύχος. Φτάσαμε μέχρι την κεραία στα 2000 μ. και μόνο τα βήματα ενός ανθρώπου είχαν αντίθετη κατεύθυνση. Hμασταν σχεδόν βέβαιοι μέχρι που πήραμε το δρόμο για το Φλάμπουρο και τότε το σχεδόν έγινε απόλυτο. Διακρίναμε τα ίχνη του δεξιά του δρόμου να κατηφορίζουν προς την κοιλάδα κάτω από τη Σαρακατσάνα.
Μετά από 1 ώρα φωνάξαμε και πήραμε απάντηση.
Είναι συγκινητικό, ένα πραγματικά πολύ δυνατό το συναίσθημα να αντιλαμβάνεσαι ότι ο αγνοούμενος είναι ζωντανός. Κινήθηκα από ενθουσιασμό με τη σφυρίχτρα στο στόμα πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους προς τα κάτω κι ύστερα από λίγη ώρα ο Μάρκος ξεπρόβαλε μέσα από τα δέντρα του δάσους. Φανερά κουρασμένος αλλά όχι εξαντλημένος ο μέχρι τότε αγνοούμενος Κοζανίτης ορειβάτης, μου είπε να μην κατέβω άλλο και κινήθηκε προς το μέρος μου. Η ρεματιά είχε έντονη κλίση. Περπατούσε δυνατά όμως. Διέσχισε το ρυάκι και ερχόμενος προς το μέρος μου ρώτησε: Σπύρο εσύ είσαι; Με βουρκωμένα μάτια και οι 2 σφιχταγκαλιαστήκαμε και μου είπε ανακουφισμένος: Δεν μπορείς να φανταστείς τι τράβηξα όλη τη νύχτα. Σε δευτερόλεπτα είχαν φτάσει και οι υπόλοιποι δίπλα μας. Του δώσαμε δυναμωτικά αλλά ο Μάρκος έδειχνε ότι ήταν μια χαρά. Είχαμε φτάσει κοντά στα 1500 μ. κι έπρεπε να ανεβούμε στα 1945 μ. στο καταφύγιο περπατώντας μέσα στο χιόνι που σε κάποια σημεία το ύψος του άγγιζε το 1 μ.
Oλοι όσοι ήμασταν στο καταφύγιο είχα βγει για να τον προϋπαντήσουν με ενθουσιασμό. Υπήρχε πολύς κόσμος στο καταφύγιο από τις ομάδες που ξεκίνησαν αργότερα από τη Λαγομάνα. Παρόντα τα μέλη του ΕΟΣ Κοζάνης Γρηγόρης Δουγαλής, Σπύρος Ζήγρας και Αλέξανδρος Τσολάκης καθώς επίσης η ¢ννα Μπατσή από τη Σιάτιστα και η ομάδα της ΕΟΔ Γρεβενών. Αφού φάγαμε, βγάλαμε τις αναμνηστικές φωτογραφίες κι επιστρέψαμε άλλοι με τα πόδια και άλλοι με το ειδικό όχημα της πυροσβεστικής και την μπουλντόζα στο χωριό Καταφύγι.
Τέλος καλό όλα καλά.
Στέκομαι στα εξής πολύ σημαντικά θέματα. Ο εθελοντισμός σε όλο του το μεγαλείο και η ανθρωπιά όσων νοιάζονται ξεδιπλώθηκαν τη σημερινή ημέρα. Ο στόχος να σωθεί μια ανθρώπινη ψυχή ήταν κοινός για όλους. Επίσης ο συντονισμός ήταν εξαιρετικός και η κρατική μηχανή λειτούργησε θαυμάσια.
Σπύρος Γκαραβέλλας
Αντιπρόεδρος ΣΕΟ Κοζάνης
