Τι σχέση έχει ο Δεκαπενταύγουστος με την … ελληνική αρχαιότητα;

Κι όμως!.. Πολλές συνήθειες, που έχουμε σήμερα στα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων, που γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο, μας έρχονται κατευθείαν από το αρχαίο παρελθόν μας. Πώς και γιατί δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε το άρθρο που ακολουθεί, για να διαπιστώσουμε άλλη μία φορά τη διαχρονική σύμπλευση
Ελληνισμού και Ορθοδοξίας!..

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ σήμερα!… Μεγάλη γιορτή!.. Μια γιορτή η οποία για πολλούς έχει και εθνικά στοιχεία, αφού σαν σήμερα, ανήμερα της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Τήνο, οι Ιταλοί του Μουσολίνι τορπίλισαν το καταδρομικό «Έλλη», που ήταν και η βασική αιτία για την προετοιμασία του Έπους του 1940!..
Δεν είναι όμως μόνο τα εθνικά στοιχεία, τα οποία, καλώς ή κακώς, επελέγησαν ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, για να έχουν τον δικό τους (συμβολικό –αν θέλετε) χαρακτήρα, όταν μιλάμε όχι μόνο για θρησκευτική, αλλά και εθνική επέτειο. Υπάρχουν και ορισμένα άλλα στοιχεία τα οποία συνηγορούν στην άποψη ότι ο Δεκαπενταύγουστος των Ελλήνων … ανάγεται στο παρελθόν!

Στο θέμα αυτό ήταν αφιερωμένη προ τριών ετών μια σειρά τηλεοπτικών επεισοδίων του BBC, η προβολή των οποίων ξεκίνησε με τον Βρετανό κλασικιστή του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, δρα Μάικλ Σκοτ. Ο πανεπιστημικός αυτός δάσκαλος, μιλώντας για τις διατροφικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων, μεταξύ άλλων, λέει και τα εξής:
«…Η Δημοκρατία είχε τη δική της πολυτέλεια, όπως δείχνει ο δρ Μάικλ Σκοτ σε μια σειρά τηλεοπτικών επεισοδίων στο BBC. Χωρίς υπερβολές. Κοινή για όλους. Επί παραδείγματι, πολυτέλεια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ήταν η ομαδική εστίαση των πιστών από τα σφάγια των θυσιών κατά τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές, όπως τα Παναθήναια.
Η εκατόμβη, έκφραση που έχει μείνει και μέχρι σήμερα, υποδηλώνει τη θυσία 100 βοών (μοσχαριών) προς τιμήν του γενεθλίου της θεάς, περί τις 15 Αυγούστου. Μετά τη θυσία, τα ζώα τεμαχίζονταν, ψήνονταν και προσφέρονταν σε όλο τον λαό για ένα τεράστιο τραπέζι.
Δεν είναι να απορεί, λοιπόν, κανείς πώς ο Δεκαπενταύγουστος έχει σήμερα αυτήν τη θέση στην Ελλάδα και στην Ορθοδοξία. Κατάλοιπο μιας κορυφαίας λαϊκής όσο και θρησκευτικής μορφής, στην ουσία δεν έχασε τη σημασία του, ακόμη και με τη δραστική αλλαγή συνθηκών. Ο δρ Σκοτ περιγράφει τη μετεξέλιξη της πολυτέλειας στους ρωμαϊκούς χρόνους, στους πρώτους χριστιανικούς, όπως και στους μεσαιωνικούς, μέσα και από τη χριστιανική θρησκεία.…» (!!)

Κι όχι μόνο. Σε ένα άλλο άρθρο ο ίδιος καθηγητής σημειώνει τα εξής:

«…Η κοινή εστίαση των πιστών μετά την τελετουργική θυσία των ζώων στις μεγάλες θρησκευτικές εορτές αποτελεί την απόδειξη της Δημοκρατίας στην πράξη. Στήνονται κοινά τραπέζια, όπου πλούσιοι και φτωχοί απολαμβάνουν το ίδιο γεύμα. Όταν γύρω στον Δεκαπενταύγουστο τελούνταν τα Παναθήναια και θυσιάζονταν προς τιμήν της θεάς Αθηνάς εκατό βόδια (εκατόμβη), τα σφάγια τεμαχίζονταν, ψήνονταν και προσφέρονταν στους πιστούς. Η συνήθεια αυτή έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, παρ’ όλο που δεν έχουμε βωμούς για τελετουργικές θυσίες. Δεν νοείται όμως Δεκαπενταύγουστος στην ελληνική ύπαιθρο χωρίς ψητή γουρουνοπούλα και λαϊκό πανηγύρι. Η αγγλική τηλεοπτική σειρά παρακολουθεί τη μετεξέλιξη της πολυτέλειας στους ρωμαϊκούς χρόνους, στους πρώτους χριστιανικούς, αλλά και μέσα στη χριστιανική θρησκεία… « (!!)
Κατόπιν όλων αυτών, που διαβάσαμε στο περιοδικό «Αρχαιολογία» της Τρίτης 28 Ιουνίου 2011 και της Τετάρτης 28 Αυγούστου 2011, «τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;»
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες!..

perierga.gr

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.