Οι εκλογές τελείωσαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ περίπου θριάμβευσε. Όμως οι προοπτικές του σαν κυβέρνηση είναι περιορισμένες. Ήταν πολύ καλοί στην καταγγελία, στην εκμετάλλευση της δικαιολογημένης οργής του κόσμου απ το σοκ των αντιδημοφιλών μέτρων που η συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου αναγκάστηκε να πάρει, υπό την πίεση της Ε.Ε, στην όντως τιτάνια προσπάθεια να μπει κάποια τάξη σ αυτό το χαώδες μόρφωμα που λέγεται Δημόσια Διοίκηση της Ελλάδας, ώστε να μπορούμε να συνυπάρχουμε με τις άλλες προοδευμένες χώρες της Ευρώπης. Δυστυχώς με την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ η προσπάθεια φοβάμαι ότι πάει για ναυάγιο και είναι πολύ κρίμα.
Ο Συριζα γρήγορα θα βρεθεί μπροστά σε αξεπέραστα αδιέξοδα. Η ελπίδα ότι οι Ευρωπαίοι θα κάνουν πίσω μου φαντάζει εντελώς τρελή. Όμως το εύχομαι να μη μας πετάξουν έξω και να μα δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία. Ο Σύριζα θα αυτοδιαλυθεί σύντομα, αφού βέβαια ολοκληρώσει το μεγάλο του κακό που άρχισε. Το θεμιτό, υπό άλλες συνθήκες, αίσθημα της δικαιοσύνης που κυριαρχεί μεταξύ των νέων κυρίως οπαδών του, θα τον εξωθήσει σε σπασμωδικές κινήσεις πρόσκαιρου εντυπωσιασμού που απλά και σίγουρα θα καταστρέψει και τα τελευταία υπολείμματα της άμοιρης κρατικής μας υπόστασης.
Τι θα ακολουθήσει; Η Νέα Δημοκρατία θα συνεχίσει να αποτελεί το ισχυρό δεξιό κόμμα που ξέρουμε. Όμως οι απογοητευμένοι πια σημερινοί ευκαιριακοί ψηφοφόροι του Σύριζα δεν μπορούν για ψυχολογικούς κυρίως λόγους να στραφούν εντελώς δεξιά. Θα προτιμήσουν μάλλον το Κέντρο. Και αυτό σήμερα εκφράζεται απ το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη και λιγότερο απ το Πασόκ του κ. Βενιζέλου. Ό Θεοδωράκης απέδειξε ότι διαθέτει νηφαλιότητα, ηρεμία, μετριοπάθεια και ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Είναι ο ιδανικός Κεντρώος. Να μην υποτιμούμε όμως και τον έμπειρο έως πανούργο πολιτικά Βενιζέλο. Προβλέπω έντονη μάχη για την πρωτοκαθεδρία, που θα οδηγήσει σύντομα στην πρωθυπουργία.
Με μια βασική βεβαια προϋπόθεση.
Ότι ο Σύριζα δεν θα κάνει τη μεγαλοπρεπή και άνευ προηγουμένου κολοτούμπα, μεγαλύτερη και απ αυτή του αείμνηστου Α. Παπανδρέου, και να μεταβληθεί σε ένα ακόμα κόμμα-διαχειριστή του αστικού κράτους, δηλ ένα κεντρώο κόμμα με φραστικά υπολείμματα αριστερισμού.
Ζήσης Κοντογούνης