Ας ξεκινήσουμε από το πιο απλό, πριν μακρηγορήσουμε στη συνέχεια. Απορία. Πραγματική απορία. Ποιος φεύγει από το σπίτι του για επαγγελματικό ταξίδι, αποστολή, όπως θέλετε πείτε το, και δεν έχει κανονίσει τα λεφτά που θα πάρει μαζί του και τουλάχιστον τα βασικά περί διαμονής εκεί που θα πάει; Ποιος βγαίνει από το σπίτι του, πιστεύοντας ότι μπορεί να φεσώνει όλο τον κόσμο; Σκέφτομαι κάποιον πανίσχυρο μονάρχη. Έναν βασιλιά ίσως; Αυτοκράτορα; Έναν θεό επί της γης. Που του οφείλουμε το «ευχαριστώ» για την ίδια μας την ύπαρξη; Ε, μαζί μ’ αυτούς κι ο Αντώνης Σαμαράς. Ο ένας και μοναδικός αυτοκράτορας επί της ελληνικής γης!
Ο βασικός σκοπός της αποστολής, να γίνουν τα απαραίτητα για τη δημοφιλία του πρωθυπουργού ρεπορτάζ, επετεύχθη. Όμως τα νεοφιλελεύθερα τζιμάνια της κουστωδίας ξέχασαν μια λεπτομέρεια: δεν πλήρωσαν το ξενοδοχείο που διέμεινε η αποστολή. Γιατί; Γιατί έτσι! Γιατί οι αυτοκράτορες δεν πληρώνουν. Γιατί οι αυτοκράτορες δεν χρειάζεται καν να δώσουν λογαριασμό γιατί δεν πληρώνουν. Οι τύποι απλώς δεν πλήρωσαν.
Όμως, ο ξενοδόχος είχε άλλη άποψη. Δεν σκέφτηκε την τιμή που του ‘κανε ολόκληρος πρωθυπουργός με την αυλή του να διαμείνει στο ξενοδοχείο του. Και πήγε στο Δήμο να ζητήσει τα χρήματά του. Το τσίμπησαν το θέμα και οι άλλοι αχάριστοι, από το Δημοτικό Συμβούλιο, που κι αυτοί δεν σκέφτηκαν ότι ήταν τιμή για τον τόπο τους να αλλάξει το πρόγραμμά του κοτζάμ πρωθυπουργός μόνο και μόνο για να τους τιμήσει με την παρουσία του, και έβαλαν ζήτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ήταν τέτοιες οι αντιδράσεις, που ο Σ. Κεδίκογλου αναγκάστηκε να διαψεύσει τα πάντα και να πει, φυσικά, ότι επρόκειτο να πληρώσει το κράτος. Αλλά δεν πλήρωσε. Ούτε είπε πότε θα πληρώσει. Απλώς δεν πλήρωσε. Δεν πληρώνουν είπαμε οι αυτοκράτορες. Όπως δεν πληρώνουν ούτε κι οι νταβατζήδες.
Δεν γνωρίζω τι θα γίνει σε αυτόν τον έρμο τόπο, δεν γνωρίζω πόσα μνημόνια θα έρθουν ακόμη, αλλά όσο το κράτος είναι ο μεγαλύτερος παράνομος, προκοπή δεν μπορεί να υπάρξει. Η ιστορία της Κεφαλονιάς είναι εξόχως διδακτική. Με τον ίδιο τρόπο, σε μια σαφώς μεγαλύτερη κλίμακα, επιτυγχάνει το ελληνικό κράτος πρωτογενές πλεόνασμα, για να επαίρεται ο Στουρνάρας. Χωρίς να εξοφλεί τις υποχρεώσεις του. Γιατί απλώς μπορεί να το κάνει.
Ένα κράτος που, διά στόματος της κυβέρνησης, από τη μία μας λέει ότι όλοι οι πολίτες είμαστε διεφθαρμένοι και περίπου ότι φταίει το… DNA μας για τα κακά που μας έχουν βρει, κι από την άλλη διαπράττει ένα σωρό παρανομίες. Ένα κράτος-μπαταχτσής, που αργεί για χρόνια να δώσει εφάπαξ και συντάξεις, που καθυστερεί να πληρώσει τους ασφαλισμένους του, που δεν καταβάλλει ή καθυστερεί τον ΦΠΑ στους επαγγελματίες, που δεν συμψηφίζει χρέη, που δεν πληρώνει τόκους υπερημερίας, που επιβάλλει αναδρομικά φόρους και χαράτσια, που μας τα παίρνει ακόμη κι από τους προσωπικούς μας λογαριασμούς …
Γι’ αυτό μερικές φορές είναι να απορείς με τη συνθηματολογία της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντί τους. Διότι την ώρα που ο πολίτης βλέπει πως το κράτος, που υποτίθεται ότι σκοπό έχει να προασπίσει τα συμφέροντα και την περιουσία του, μέσω της διακυβέρνησης του Σαμαρά και των συν αυτώ, έχει μετατραπεί σε πραγματικό εχθρό για την επιβίωσή του, δεν θέλει να ακούει τον Τσίπρα να λέει ότι «δεν είμαστε οι μπαταχτσήδες της Ευρώπης». Θέλει να τον ακούσει να λέει ότι δεν θα είμαστε μπαταχτσήδες πρωτίστως με τους πολίτες μας. Ότι θα δημιουργήσουμε ένα κράτος που δεν θα παρανομεί. Ότι θα σταματήσουμε το νταβατζιλίκι της Αυτοκρατορίας τους. Ότι δεν θα έχουμε πια νταβατζήδες σε αυτή τη χώρα. Την ίδια στιγμή ο Σαμαράς και η κυβέρνηση του συνεχίζει και ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία.