Του Σπύρου Κουταβα
Η απόπειρα δολοφονίας ενός πρώην πρωθυπουργού της χώρας δεν είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια για την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία.
Η απόπειρα δολοφονίας και ο τραυματισμός ενός πρώην πρωθυπουργού και της φρουράς του, είναι μια πράξη που δοκιμάζει σοβαρά την τραυματισμένη χώρα. Η απόπειρα δολοφονίας ενός πρώην πρωθυπουργού, δεν συγκρίνεται, δεν ζυγίζεται, δεν ποσοτικοποιείται με κανένα εργατικό ατύχημα στην ΔΕΗ, στα ορυχεία, στα Ναυπηγεία η οπουδήποτε άλλου εν ώρα εργασίας. Δεν υπάρχουν περιθώρια συγκρίσεων, ανοχών.., εάν.., μήπως.., τότε που… κλπ, παρά μόνο ότι πρόκειται για μια φρικτή ενέργεια που καταδικάζεται απ’ όσους συμφωνούν και αποδέχονται τους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Γιατί, υπάρχουν και κάποιοι που συμμετέχουν με έμμεσο η άμεσο τρόπο στο πολιτικό σύστημα και που αφήνουν περιθώρια για άλλες εξηγήσεις σε ότι αφορά στην δολοφονική ενέργεια.
Η τρομοκρατία στην Ελλάδα έχει τις ρίζες της στις απαρχές της μεταπολίτευσης. Τα μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων, στο όνομα της διάδοσης των απόψεών τους και θεωρώντας ότι “τραυματίζουν” το σύστημα η ότι αποδίδουν “δικαιοσύνη”, έχουν δολοφονήσει δεκάδες ανθρώπους τα τελευταία 40 χρόνια, βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειες των θυμάτων και αφήνοντας πληγές στο πολιτικό σύστημα. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορεί να έχει καμία ανοχή στα «ορφανά» της Ρούπα, όπως και δεν μπορεί να δείχνει καμία ανοχή στον Ρουπακιά και τους “φίλους” του.