Προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης

Πόση θλίψη!!. Είμαι από τους τυχερούς που έζησαν την προηγούμενη περίοδο τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, σήμερα παρακολουθώντας τις προγραμματικές δηλώσεις μόνο θλίψει μπορεί κανείς να νιώσει.

Θλίψη για την αυταπάτη ότι περίπου σε τρία χρόνια (20 μήνες) θα βγούμε από την επιτροπεία και μνημόνια, θλίψει γιατί με τις πολιτικές λιτότητας θα μπορέσουμε, έχουμε το μαγικό ραβδί, να προχωρήσουμε σε ανάπτυξη, θλίψει γιατί η χώρα μας δεν είναι κράτος, αλλά real estate στις ορέξεις των ολιγαρχιών, θλίψει γιατί τελικά νίκησαν οι αριθμοί από τις ανάγκες των ανθρώπων!!

Όλη η στρατηγική να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα (τράπεζες), να φύγει από πάνω μας το κακό, η συμφορά, η καταστροφή.

Και στις προγραμματικές δηλώσεις ένα από τα ελάχιστα σημεία που προκάλεσε και χειροκροτήματα ήταν η αναφορά στις τράπεζες. Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την επικείμενη ανακεφαλαιοποίηση- την οποία θα φορτωθεί και πάλι ο ελληνικός λαός, μέσω της αύξησης του χρέους- ως τελευταία ευκαιρία διάσωσης του τραπεζικού συστήματος.

Και  υποσχέθηκε ότι αυτή τη φορά, όποιες τράπεζες χρειαστούν ανακεφαλαιοποίηση με χρήματα του δημοσίου, θα έχουν το αντίστοιχο management.

Ενθουσιάστηκαν, πιστεύοντας, ενδεχομένως, ότι αυτό ισοδυναμεί με έλεγχο της κυβέρνησης, του δημοσίου, της κοινωνίας πάνω στις εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσες τράπεζες. Το μόνο που αποδεικνύει αυτή η ελαφρότητα, είναι ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν καν διαβάσει το τρίτο Μνημόνιο, που με συνοπτικές διαδικασίες ψήφισαν. Γιατί αυτό που δρομολογεί, με άτεγκτη ακρίβεια, το Μνημόνιο είναι μια ανακεφαλαιοποίηση- «εξυγίανση» που θα παραδώσει τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών στο ευρωπαϊκό (κυρίως γαλλογερμανικό) χρηματιστικό κεφάλαιο. Δεδομένου δε ότι οι τράπεζες ελέγχουν τη ροή του χρήματος και των δανείων, ο έλεγχός τους από τους «εταίρους» σημαίνει ότι θα μπορέσουν να βάλουν στο χέρι σειρά στρατηγικής σημασίας ελληνικών επιχειρήσεων που εξαρτώνται άμεσα από τα τραπεζικά δάνεια για την επιβίωσή τους.

Υπερβολές; Κρίνετε μόνοι σας. Ιδού τι αναφέρει επί λέξει το τρίτο Μνημόνιο, στην ενότητα 3 περί «Διασφάλισης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας»:

–«Η ανεξαρτησία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) θα είναι πλήρως σεβαστή, ενώ θα ενισχυθεί η δομή της διακυβέρνησής του με σκοπό την πρόληψη προληπτικών παρεμβάσεων». Δηλαδή, η κυβέρνηση δεν θα έχει την παραμικρή δυνατότητα ελέγχου στο βασικό θεσμό που θα υλοποιήσει την ανακεφαλαιοποίηση. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα:

-«Έως τα μέσα Οκτωβρίου 2015, ο νόμος περί ΤΧΣ θα τροποποιηθεί έτσι ώστε (μεταξύ άλλων)… να συσταθεί επιτροπή επιλογής (των μελών του Δ.Σ. του ΤΧΣ) αποτελούμενη από έξι ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, εκ των οποίων τρεις θα διοριστούν από θεσμικά όργανα της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένου του προέδρου, η ψήφος του οποίου θα υπερισχύει σε περίπτωση ισοψηφίας». Δηλαδή, με απλά ελληνικά, οι Γαλλογερμανοί θα ελέγχουν απολύτως το «ελληνικό ΤΧΣ» και μέσω αυτού τις διοικήσεις και το management των τραπεζών.

–«Η κυβέρνηση δεν θα παρεμβαίνει στη διαχείριση, τη λήψη αποφάσεων και τις εμπορικές πράξεις των τραπεζών, που θα συνεχίσουν να λειτουργούν βάσει των αρχών της αγοράς». Ξεχάστε, δηλαδή, κάθε σκέψη για Σεισάχθεια υπέρ των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, παροχή ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και πάει λέγοντας. Νόμος είναι το κέρδος των ξένων «επενδυτών» και των Ελλήνων ολιγαρχών, που θα μετατραπούν σε ελάσσονες εταίρους τους.

-«Τα μέλη των Δ.Σ. και τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη των τραπεζών θα ορίζονται χωρίς κρατικές παρεμβάσεις... Έως τα τέλη Φεβρουαρίου του 2016, το ελληνικό (!) ΤΧΣ, με τη βοήθεια ανεξάρτητου διεθνούς συμβούλου, θα καθιερώσει πρόγραμμα επισκόπησης των Δ.Σ. των τραπεζών (ιδού η δέσμευση στους δανειστές, εμφανίστηκε… σχεδόν αντικαπιταλιστική πρόταση!). ‘Εως τα τέλη Ιουνίου του 2016, τα μέλη των Δ.Σ. μπορεί να αντικαθίστανται με τρόπο που να εξασφαλίζει ότι τα Δ.Σ. των τραπεζών περιλαμβάνουν τουλάχιστον τρεις διεθνείς εμπειρογνώμονες… Οι εμπειρογνώμονες αυτοί θα προεδρεύουν επίσης σε όλες τις επιτροπές των συμβουλίων». Με άλλα λόγια, πλήρης παράδοση της διοίκησης και του management σε εκπροσώπους του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με ευθύνη των ολιγαρχών και των προηγούμενων κυβερνήσεων, βρίσκεται σε κατάσταση ζόμπι και δεν σώνεται, με τη σημερινή του μορφή, με την όποια ανακεφαλαιοποίηση.

Δύο δρόμοι διαγράφονται μπροστά μας: είτε η πλήρης παράδοσή του στους δανειστές, με το κόστος της διάσωσης να φορτώνεται και πάλι στις πλάτες του λαού, είτε η εθνικοποίησή του, με κοινωνικό έλεγχο, ώστε να τεθεί στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών και της φιλολαϊκής, οικονομικής ανάπτυξης.

Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν αξιοθρήνητα φύλλα συκής και προφάσεις εν αμαρτίαις.

Και μην ξεχνάμε νομοθετήθηκε το bail in, δηλαδή το κούρεμα !. Νομοθετήθηκε ότι μετά την εξυγίανση (άρθρο 38) θα περάσουν στους ιδιώτες.

Ας μην εμφανίζουμε την παράδοση των τραπεζών ως μέτρο κατά της ….ολιγαρχίας!

Ουζουνίδου Ευγενία

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.