Στις 29 Δεκεμβρίου 2014, το όνομα «Σταύρος Δήμας» δεν ακούστηκε 180 φορές στη Βουλή και η Ραχήλ Μακρή πανηγύρισε ποδοσφαιρικά για την προσφυγή στις κάλπες. Ο χρόνος άρχισε να μετρά αντίστροφα για τις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου και η «Πρώτη Φορά Αριστερά» υποσχόταν τότε διάφορα πράγματα…
Το πλέγμα των υποσχέσεων έχει μείνει γνωστό ως «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», ωστόσο ένα χρόνο μετά, με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι ίδιος, αλλά να παραμένει στην κυβέρνηση, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβεί ούτε πρόκειται να συμβεί. Άλλωστε, η πιο μεγάλη προεκλογική υπόσχεση ήταν ότι θα σκίζονταν τα Μνημόνια και θα καταργούνταν οι εφαρμοστικοί νόμοι «με ένα νόμο και ένα άρθρο» και τελικά το «όχι» του δημοψηφίσματος έφερε απλώς το… τρίτο Μνημόνιο.
Ποιες ήταν οι πέντε κορυφαίες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ που δεν τηρήθηκαν;
- ΕΝΦΙΑ: Όχι μόνο είναι εδώ, αλλά παρέμεινε ίδιος και απαράλλακτος. Κι αν ακόμη το 2016 αλλάξει απλώς όνομα (ένα ακόμα μετά το ΕΕΤΗΔΕ και το ΕΕΤΑ, όπως ήταν τα προηγούμενα ακρωνύμιά του) παραμένει ένας ακόμη έκτακτος φόρος που γίνεται μόνιμος, με τον ίδιο εισπρακτικό στόχο των 2,65 δισ. ευρώ και, όπως όλα δείχνουν, με μια μικρή αναδιανομή φορολογικών βαρών. Ασφαλώς και οι δηλώσεις κορυφαίων υπουργών σήμερα της κυβέρνησης ότι «ο ΕΝΦΙΑ δεν θα εισπραχθεί» έχουν πάει… περίπατο, όπως και το «Δεν Πληρώνω» που ευαγγελίζονταν στελέχη που σήμερα ούτως ή άλλως έχουν το δικαιολογητικό ότι δεν βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στη Λαϊκή Ενότητα.
- Κόκκινα δάνεια και πλειστηριασμοί: Η λέξη «σεισάχθεια», την οποία είχε προφέρει αρκετές φορές ο ίδιος ο πρωθυπουργός προεκλογικά, σήμερα έχει ξεχαστεί. Τα κόκκινα δάνεια πωλούνται σε ξένα funds, οι ουρές στα Ειρηνοδικεία για τις αιτήσεις προστασίας του νόμου Κατσέλη θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα και η μόνη ελπίδα να επιβεβαιωθεί το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» είναι οι ίδιοι οι τραπεζίτες να μη θελήσουν – για τους δικούς τους λόγους και για το συμφέρον των τραπεζών τους – να διεκδικήσουν τα σπίτια των οφειλετών.
- Αποκρατικοποιήσεις: Πάνε οι εποχές που μιλούσαμε για «ξεπούλημα», πόσω μάλλον για ακυρώσεις ιδιωτικοποιήσεων. Τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια παραδόθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη στη γερμανική κοινοπραξία που τα διεκδικούσε, ακολουθούν τα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης και ήδη έκλεισε και η συμφωνία για τον Αστέρα. Η κυβέρνηση σκέπτεται μάλιστα ότι τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα καλό ισοδύναμο για τις περικοπές και τα σκληρά μέτρα που πρέπει να ληφθούν βάσει του τρίτου Μνημονίου…
- 13η σύνταξη και αύξηση κατώτατου μισθού: Πέρασαν οι ημέρες των Χριστουγέννων και οι συνταξιούχοι δεν είδαν στο λογαριασμό τους τη 13η σύνταξη. Αλλά και οι (λίγοι ακόμα) εργαζόμενοι δεν έχουν δει και ούτε πρόκειται να δουν την αύξηση του κατώτατου μισθού – άλλωστε, ο Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος και μετεκλογικά είχε πει ότι δρομολογείται η αύξηση του κατώτατου μισθού σε δύο φάσεις, ως τα μέσα του 2016, δεν είναι πλεόν στο πόστο του υπουργού Εργασίας, οπότε έχει δικαιολογία… Όσο για τις συντάξεις και το ασφαλιστικό; Η πρόταση Κατρούγκαλου, η οποία κατατέθηκε μόλις σήμερα στον πρωθυπουργό, προβλέπει νέες περικοπές στις συντάξεις, μετά από αυτές του καλοκαιριού και της περίφημης «εισφοράς υγείας», καθώς και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για εργοδότες και εργαζομένους. Δηλαδή, ΚΑΙ περικοπές μισθών!
- Μεταναστευτικό: Η πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» για πρόσφυγες και μετανάστες ανήκει και αυτή στα λόγια του παρελθόντος. Θετικό στοιχείο τουλάχιστον αποτελεί ότι στην κυβέρνηση έγινε κατανοητή η διάκριση ανάμεσα στο μετανάστη και τον πρόσφυγα… Όμως, υπό τις απειλές για έξοδο από τη Συνθήκη Σένγκεν και την πίεση και των Βρυξελλών (και του Βερολίνου), τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Ο φράχτης στον Έβρο τώρα δεν μπορεί να πέσει, στα νησιά σταδιακά εγκαθίσταται η Frontex που σε λίγο θα περιπολεί αντί του Λιμενικού, ενώ η Αμυγδαλέζα μπορεί να ξανανοίξει. Αν όχι, αντίστοιχες Αμυγδαλέζες, με το φαντεζί όνομα hotspots αποτελούν πλέον υποχρέωση της Ελλάδας να φτιαχτούν, πριν η χώρα κινδυνεύσει με Schengen-exit.
Bonus: Το σημερινό πρωτοσέλιδο της «Αυγής» υπερθεματίζει τη μάχη κυβέρνησης-Θεσμών για τη διάσωση των συντάξεων.
Το αντίστοιχο περσινό, ωστόσο, σε πλήρη προεκλογική ευφορία, υποσχόταν «καλύτερες μέρες» και «ελπίδα». Η οποία ελπίδα χάθηκε στο δρόμο, όπως νωρίτερα – επί «Σαμαροβενιζέλων», όπως έλεγαν την προηγούμενη κυβέρνηση τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – είχε χαθεί η… ανάπτυξη και ποτέ δεν ήρθε.
trelokouneli.gr