Πολεμική κατά της Εκκλησίας

Δύο θέματα της πρόσφατης ειδησεογραφίας στη χώρα μας μαρτυρούν ότι πολλές και ισχυρές είναι οι δυνάμεις που πολεμούν την Εκκλησία επιχειρώντας την απώθηση και απομάκρυνση του λαού μας από την πατρογονική πίστη. Βέβαια η πολεμική συνήθως είναι συγκαλυμμένη, καθώς αρκετοί ακόμη στον χώρο της πολιτικής υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οι πολέμιοι ξιφουλκούν πιστεύοντας ότι δρέπουν δάφνες προοδευτισμού.

Το πρώτο θέμα ήταν η υπερψήφιση τροπολογίας, με την οποία αίρονται τα εμπόδια για την ανέγερση τεμένους στην πρωτεύουσά μας με κρατική δαπάνη. Την τροπολογία καταψήφισαν μόνο οι στηρίζοντες την κυβέρνηση βουλευτές των ΑΝΕΛ και οι της «Χρυσής Αυγής». Κάποιες λεπτές παρατηρήσεις: Η κυβέρνηση, παρά τη θύελλα που αντιμετωπίζει λόγω της άκαμπτης στάσης των εκπροσώπων των διεθνών τοκογλύφων, έκρινε πώς ήταν επείγουσα η απεμπλοκή του θέματος της ανεγέρσεως ισλαμικού τεμένους, για την οποία κωλυσιεργούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις για λόγους φθηνής πολιτικής σκοπιμότητας. Απόδειξη περίτρανη της σκοπιμότητάς τους είναι ότι τώρα, ως αντιπολίτευση, υπερψήφισαν την τροπολογία. Η κυβέρνηση, πλείστα μέλη της οποίας διακήρυξαν την αθεΐα τους κατά την ορκωμοσία με την επιλογή του κακώς αποκαλουμένου πολιτικού όρκου, καθώς όρκος είναι η ενώπιον του Θεού δέσμευση, εμφανίζεται να επιδιώκει την επίσπευση της διαδικασίας ανέγερσης ενός οίκου προσευχής. Γιατί άραγε; Ασφαλώς επωμίζεται το πολιτικό κόστος και απαλλάσσει εκείνους που θα επανέλθουν στην εξουσία, που, αν και πιεζόμενοι και στο θέμα αυτό όπως και πλείστα άλλα κωλυσιέργησαν έντεχνα. Μπορεί να εκτίναξαν στα ύψη την ανεργία, μπορεί να εκποίησαν τον πλούτο της χώρας, μπορεί να κατευόδωσαν τους επιστήμονές μας στις αγορές εργασίας του κόσμου, όμως δεν ενέδωσαν σε κάτι, που φαίνεται να έρχεται σε σύγκρουση με την πίστη του λαού. Θα ρίξουν μάλιστα το σύνθημα: Ας όψονται οι άθεοι της Αριστεράς. Το κρίμα στο λαιμό τους!

Ας εξετάσουμε νηφάλια το θέμα. Κατ’ αρχήν απόφαση για ανέγερση τεμένους δεν είναι εχθρική προς την πίστη του λαού, όπως έντεχνα καλλιεργείται από κάποιες ομάδες πιστών με έκδηλη πολλές φορές την κομματική προτίμηση. Το θλιβερό ή, ορθότερα, το τραγικό είναι ότι η Πολιτεία ετοιμάζεται να ανεγείρει τέμενος με δημόσια δαπάνη πριν ανεγείρει τον τάμα του έθνους σύμφωνα με τη Δ΄ Εθνοσυνέλευση, η οποία είχε συντάξει το ακόλουθο ψήφισμα:

«Ψ η φ ί ζ ε ι:

Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της Κυβερνήσεώς της κατασταθώσι οριστικώς και οι οικονομικοί πόροι του κράτους επιτρέψωσι, θέλει ανεγερθή κατά διαταγήν της Κυβερνήσεως εις την καθέδραν αυτής Ναός επ’ ονόματι του Σωτήρος τιμώμενος…»

Βέβαια οι κυβερνήσεις μας δεν στήριξαν ποτέ τις ελπίδες τους στον Θεό, αλλά στις «προστάτιδες» δυνάμεις, γι’ αυτό και δεν έβαλαν θεμέλιο λίθο ούτε όταν είχαν πακτωλό να δώσουν στους Γερμανούς, για το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας, ή στους Γάλλους, για τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. ΟΙ δικτάτορες της επταετίας είχαν αρχίσει τη συγκέντρωση χρημάτων για το τάμα, μετά όμως από την απομάκρυνσή τους, καθώς συντελέστηκε η συμφορά της Κύπρου, ουδείς διερωτήθη τί απέγιναν τα χρήματα. Ούτε οι «δημοκράτες», στους οποίους ανέθεσαν εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας οι «προστάτες» μας, αλλά, δυστυχώς, ούτε και η διοικούσα Εκκλησία, η οποία αποφεύγει επιμελώς να υπομνήσει στην Πολιτεία το χρέος της έναντι του Σωτήρος Χριστού! Ασφαλώς και οι της «Χρυσής αυγής» δεν επιθυμούν την αναψηλάφηση του θέματος της καπηλείας των ιερών και οσίων του Γένους από τους δικτάτορες, καθώς δρέπουν δάφνες εκ της αποκλειστικής «προασπίσεως» αυτών σήμερα! Είμαστε λοιπόν ομόφωνοι στην μη εκπλήρωση του τάματος.  Στο μεταξύ, ενώ ο λαός της Αθήνας πεινά, έχουμε να δαπανήσουμε για την ανέγερση τεμένους. Το επιχείρημα, που αναμασούν οι άφρονες υπέρμαχοι της ανέγερσης είναι: Καθώς το κτίσμα θα είναι κρατικό, θα έχει τον έλεγχο λειτουργίας του τεμένους το Κράτος, ώστε να αποφεύγονται παρεμβάσεις ισλαμικών κύκλων έξωθεν. Αλλά το Κράτος μας, όπως και πλείστα όσα άλλα, έχασαν τον έλεγχο από καιρό. Η «νέα τάξη πραγμάτων» ελέγχει τα πάντα και επιβάλλει τις απόψεις της. Αυτή προκαλεί τους αιματηρούς πολέμους και τις τρομακτικές καταστροφές, αυτή εξωθεί τους απεγνωσμένους προς της χώρες της αφθονίας και τους εγκλωβίζει μέσω συμφωνιών στις χώρες εισόδου, όπως η δική μας. Και εμείς με καμάρι διακηρύσσουμε ότι είμαστε ισότιμα μέλη όλων των οργανισμών του διαρκούς εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας! Ναι, να ανεγερθούν τεμένη στη χώρα μας, αφού οι μουσουλμάνοι ήλθαν και δεν πρόκειται να φύγουν. Να τα ανεγείρουν όμως οι ίδιοι αγοράζοντας τη γη και καταβάλλοντες τη δαπάνη για την ανέγερσή τους.

Στην Αθήνα βρίσκεται για προσκύνημα το λείψανο της «Αγίας Βαρβάρας». Κοσμοσυρροή παρατηρήθηκε στον ναό της, όπου εξετέθη προς προσκύνηση, όπως συνέβη και σε κάθε άλλο προσκύνημα στο παρελθόν. Εκτιμάται ότι οι προσκυνητές, που ανέμεναν υπομονετικά επί ώρες, ξεπέρασαν τις 250.000. Η ανακοίνωση ότι το λείψανο θα μετακινηθεί για προσκύνηση στο παρεκκλήσι του νοσοκομείου των καρκινοπαθών της πρωτεύουσας «Άγιος Σάββας», έδωσε αφορμή για πικρόχολα σχόλια από μέρους κυβερνητικών στελεχών με προεξάρχοντα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος, ο οποίος καλεσμένος σε πρωινή εκπομπή τηλεδιαύλου, από αυτούς που ενορχηστρωμένα επιδίδονται στον εκμαυλισμό της συνείδησης των Νεοελλήνων δήλωσε ότι η ενέργεια συνιστά εμπόριο λειψάνων και πρόσθεσε: «Είναι λάθος να δίνουμε το σήμα ότι μπορεί να αντικατασταθεί η Ιατρική. Το να μεταφερθούν τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας στον «Αγιο Σάββα» είναι μια ενέργεια που παραπέμπει σε περιόδους μεσαίωνα».

Επέλυσαν οι κυβερνώντες τα προβλήματα ρευστότητας, κατάφεραν να εντοπίσουν τους άθλιους φοροφυγάδες και να υποχρεώσουν αυτούς να καταβάλουν στο δημόσιο ταμείο τα κλαπέντα, ενεργοποίησαν το ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ώστε να μην διαχέεται ο καπιταλιστικός οχετός υποκουλτούρας σε κάθε ελληνική οικία και απόμενε πλέον μόνο ανοικτό θέμα η σύγκρουση με την «σκοταδιστική» Εκκλησία! Ο Ρώσος στοχαστής Νικολάι Μπερντιάγεφ είχε τονίσει (1929) ότι σύντομα οι μαρξιστές θα υπαναχωρούσαν στις οικονομικές θέσεις των αστών, θα παρέμεναν όμως σταθερά εχθρικοί προς τη θρησκευτική πίστη. Οι μαρξιστές (;), εμπαθείς πολέμιοι της Εκκλησίας αγνοούν τη δύναμη της πίστης, την οποία κατενόησαν τάχιστα οι επίσης άθεοι αστοί και γι’ αυτό προέβησαν έξυπνα στον ιστορικό συμβιβασμό αμέσως μετά τη γαλλική επανάσταση υποτάσσοντας τους θρησκευτικούς ηγέτες στα συμφέροντά τους. Σήμερα υπάρχουν επιστημονικές εργασίες, που αποδεικνύουν πέρα από κάθε αμφισβήτηση, ότι ο πιστός αντιμετωπίζει πολύ καλύτερα μια σοβαρή ασθένεια σε σχέση με έναν άπιστο. Η προσκύνηση των λειψάνων από κάποιον καρκινοπαθή, που αδυνατεί να μετακινηθεί για προσκύνημα εκτός νοσοκομείου, δεν συνιστά υποκατάσταση της ιατρικής επιστήμης, αλλιώς αυτός θα κατέφευγε εξ αρχής σε κάποιο προσκύνημα προς νοσηλεία. Η πίστη δρα άκρως επωφελώς στην αντιμετώπιση βαρειάς προσβολής της υγείας και, σε σπανιότατες περιπτώσεις, συμβαίνει και το θαύμα, όταν οι γιατροί σηκώνουν ψηλά τα χέρια και εναποθέτουν τον ασθενή στα χέρια του Θεού.

Καλό είναι να σκεφθεί σοβαρά η Διοικούσα Εκκλησία την αξιοποίηση της περιουσίας της, δηλαδή της περιουσίας του λαού της, σε συνεργασία με την Κυβέρνηση, την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Αρκετά έδωσε στο παρελθόν και καρπώθηκαν οι κρατούντες. Έχει χρέος, καθώς οι επικρίσεις για εμπόριο δεν πρόκειται να λείψουν, να γνωστοποιεί στον λαό τι δαπανά για τα συσσίτια και τα ιδρύματα της. Έχει χρέος να γνωστοποιήσει το ποσόν που θα συγκεντρωθεί από τον οβολό των πιστών στο προσκύνημα και πού αυτό θα διατεθεί. Είναι εύκολο να φιμώνονται τα στόματα των εχθρών της πίστεως. Αρκεί οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι να είναι εις τύπον και τόπον Χριστού.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.