Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του παιδιού-εκφοβιστή. Πώς θα εξελιχθεί όταν μεγαλώσει;

Μερικές φορές ο εκφοβισμός ασκείται μόνον από ένα παιδί το οποίο ίσως διαθέτει σημαντική σωματική υπεροχή, δύναμη και αυτοπεποίθηση.

Τότε το παιδί αυτό ίσως γίνεται ένα είδος αρχηγού στην τάξη ή στην συντροφιά και διαμορφώνει μία «αυλή». Το παιδί-στόχος θεωρείται ότι είναι ο αδύναμος ή ο ανυπεράσπιστος της τάξης. Αφορμή αποτελεί κατά κανόνα, η διαφορετικότητα του παιδιού σε κάποιον τομέα όπως για παράδειγμα είναι ήσυχο, διστακτικό, διαφέρει στην εμφάνιση, στην ομιλία, στην εθνικότητα, στη θρησκεία, στο ντύσιμο στην οικονομική κατάσταση.

Η δράση του εκφοβιστή ενισχύεται από την σιωπηλή αποδοχή της πλειονότητας-αρκετά παιδιά ενδεχομένως δεν συμφωνούν, ωστόσο δεν αντιστέκονται όταν η επίθεση αφορά κάποιον άλλον.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του παιδιού εκφοβιστή-θύτη;

• Διαθέτουν φυσική δύναμη, είναι ενεργητικά και συχνά καταφέρνουν να γίνουν δημοφιλή και λειτουργούν ναρκισσιστικά και αλαζονικά.

• Συνήθως παρουσιάζουν συναισθηματική ανωριμότητα, χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανταγωνισμό και ζήλια για το συγκεκριμένο συμμαθητή τους, το θύμα. Εκφοβίζοντάς τον, λοιπόν, νιώθουν ισχυροί, σημαντικοί και αποδεκτοί.

• Ερμηνεύουν την συμπεριφορά των άλλων ως επιθετική ή απορριπτική, νομίζοντας έτσι ότι «απαντούν» με βία, ευρισκόμενοι σε άμυνα, αφού θεωρούν ότι οι άλλοι τους αδίκησαν πρώτοι.

• Δείχνουν έλλειψη συναισθηματικής κατανόησης για το πώς αισθάνονται τα θύματά τους.

• Είναι επιρρεπή σε αντικοινωνική συμπεριφορά.

• Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι οι επιθετικοί μαθητές συχνά πάσχουν από κατάθλιψη ή από κάποια άλλη διαταραχή που παραμένει αδιάγνωστη.

• Σε κάποιες περιπτώσεις και οι ίδιοι είχαν γίνει αποδέκτες βίαιης και επιθετικής συμπεριφοράς.

• Συχνά προέρχονται από αυταρχικές οικογένειες ή έχουν προβλήματα στην σχέση με τους γονείς τους.

Τα παιδιά που εκφοβίζουν, όσο μεγαλώνουν μπορούν να παρουσιάσουν πολλά και σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις τους τόσο τις επαγγελματικές όσο και τις προσωπικές. Τα ψυχοσωματικά προβλήματα, ενδεχομένως να τους ενοχλούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, αν το παιδί δε δεχθεί τη βοήθεια του ψυχολόγου. Συνήθως τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας, έχουν σχολικές αποτυχίες οι οποίες βέβαια δεν μένουν μόνο στο σχολείο, αλλά τους ακολουθούν για μία ζωή. Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει οι γονείς των παιδιών αυτών να τα πείσουν και να τα συμβουλεύσουν να πάνε στον ψυχολόγο.

Από την Αλεξάνδρα Καππάτου

mothersblog.gr

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.