Κα Πρόεδρε,
Κοι Υπουργοί και κοι συνάδελφοι,
Συζητάμε σήμερα το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας, αυτό για την ανθρωπιστική κρίση, για την οργάνωση της Κυβέρνησης και των Κυβερνητικών Οργάνων και άλλες διατάξεις .
Με αυτό το νομοσχέδιο, είναι η πρώτη φορά που ο όρος ανθρωπιστική κρίση καταγράφεται στην Ευρώπη ως απότοκος και των μνημονιακών πολιτικών που ακολουθήθηκαν την τελευταία πενταετία.
Ένα νομοσχέδιο που αποτελεί το πρώτο βήμα για τη μείωση των βαρύτατων κοινωνικών επιπτώσεων των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας.
Το πρώτο βήμα κρατικής μέριμνας για τη διευκόλυνση της πρόσβασης στα βασικά δημόσια αγαθά, της σίτισης, της ηλεκτρικής ενέργειας και της στέγασης, των ακραία φτωχών αυτής της χώρας, των πολιτών που κινδυνεύουν να περάσουν το κατώφλι του κοινωνικού αποκλεισμού, στερούμενοι τις βασικές προϋποθέσεις όχι της αξιοπρεπούς αλλά της απλής επιβίωσης.
Το πρώτο λιθάρι, για να ξεκινήσει να ανταποκρίνεται η Κυβέρνηση στις υποχρεώσεις μίας ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας.
Γιατί μόνο τότε έχει νόημα η δημοκρατία, όταν πρόσβαση στα δημόσια αγαθά και στα συνταγματικά δικαιώματα έχουν όλοι οι πολίτες.
Στο νομό μου, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου, σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα σιτίζονται από την τοπική αυτοδιοίκηση, εθελοντικές ομάδες αλληλεγγύης και την Εκκλησία πάνω από 1.300 άνθρωποι, εκ των οποίων το 35% είναι παιδιά και έφηβοι έως 17 ετών.
Ικανοποιείται με το νομοσχέδιο αυτό το όραμά μας;
Καλύπτεται το σύνολο των πολιτών που χρήζουν στήριξης;
Βεβαίως και όχι. Είναι πολλά και ποικίλα αυτά που πρέπει να γίνουν κι είμαστε ακόμη στην αρχή.
Με το νομοσχέδιο αυτό επιλύεται επίσης το άμεσο πρόβλημα της μεταφοράς των 200.000 μαθητών της επικράτειας, πρόβλημα οξυμένο μετά και την κατάργηση 2500 σχολείων.
Σημαντικές οι διατάξεις και για την καταπολέμηση της διαφθοράς δεδομένου ότι, όπως επεσήμανε και ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, κατά το παρελθόν οι σχετικές αρμοδιότητες ασκούνταν από πάρα πολλούς φορείς, με αποτέλεσμα να αλληλοκαλύπτονται, αλλά και να αυτοαναιρούνται.
Θέλω όμως να σταθώ και στην υπ.αριθμ24/24 τροπολογία αναφορικά με την παράταση της θητείας των επικουρικών ιατρών μέχρι το τέλος του έτους σε Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και Κέντρα Κοινωνικής Φροντίδας.
Επέρχεται, είναι η αλήθεια, κάποια διευκόλυνση στη λειτουργία των νοσοκομείων, μια ανακούφιση στις συνεχείς εφημερίες των γιατρών λόγω έλλειψης προσωπικού.
Στην περιοχή μου, στην περιφερειακή ενότητα Κοζάνης, όπου τα προβλήματα υγείας των κατοίκων είναι πάρα πολλά λόγω και του επιβαρυμένου περιβάλλοντος και των δραστηριοτήτων της ΔΕΗ, τα Νοσοκομεία και τα Kέντρα Yγείας αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις σε ιατρικό, και όχι μόνο ,προσωπικό, σε σημείο που καθίσταται ανέφικτη η λειτουργία κλινικών. Το έχω τονίσει και κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας μου.
Συγκεκριμένα, είναι σε επισφάλεια και κινδυνεύουν να κλείσουν τα τμήματα της Παιδιατρικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης, καθώς και τα τμήματα της Παθολογικής και Παιδιατρικής Κλινικής του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου Πτολεμαΐδας.
Επισημαίνω ότι για την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων της περιφερειακής ενότητας Κοζάνης, πέραν αυτής της παράτασης των υφιστάμενων θέσεων επικουρικών γιατρών, κρίνεται απαραίτητο
να κηρυχθεί Αγονη Ζώνη (δηλαδή Ζώνη Γ) η Δυτική Μακεδονία
και να προχωρήσουμε :
· Στην προκήρυξη άμεσα τουλάχιστον 25 θέσεων επικουρικών ιατρών
Αλλά και
· Στην ανασύσταση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγείας, η οποία θα περιλαμβάνει:
ü την αντιστοίχιση υγειονομικών και διοικητικών περιφερειών,
ü την αναπροσαρμογή των Οργανισμών των Νοσοκομείων, γιατί οι ανάγκες έχουν μεταβληθεί,
ü τον επανασχεδιασμό του ΕΚΑΒ, με τη σύσταση νέων τομέων Βοΐου και Σερβίων, για την καλύτερη γεωγραφική κάλυψη,
ü και τον υγειονομικό σχεδιασμό ανά περιφερειακή ενότητα, διότι πρέπει να επιτύχουμε την αυτάρκεια της Περιφέρειας στην παροχή υπηρεσιών υγείας, προκειμένου οι πολίτες να μην αναγκάζονται να μεταβούν εκτός Περιφέρειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είμαστε στην αρχή μίας νέας περιόδου για τον ελληνικό λαό. Οι πιέσεις πολλές και έξω και μέσα στη χώρα.
Όμως, εμείς αταλάντευτα πρέπει να προχωρήσουμε στην υλοποίηση του προγράμματος κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
