Αδίκως προβληματίζονται διάφοροι σχολιαστές για το γεγονός ότι ενώ Κεντροαριστεροί υποψήφιοι κερδίζουν μαζικούς φορείς (ΤΕΕ, δικηγορικούς συλλόγους, δήμους κ.λπ.), το ΠΑΣΟΚ πατώνει σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι κουβαλά πολλά βαρίδια· το βαρύτερο όλων δε είναι ο αρχηγός του ο οποίος συναγωνίζεται πλέον σε δημοφιλία τον κ. Νίκο Μιχαλολιάκο στον πάτο της λίστας των πολιτικών αρχηγών. Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μοιάζει να μην έχει διακριτό πολιτικό στίγμα. Είτε συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με τους Ανδρέα Παπανδρέου, Κώστα Σημίτη, Γιώργο Παπανδρέου, πρέπει να παραδεχθεί ότι (παρά τα μπρος-πίσω, τις ασάφειες, τις αντιφάσεις τους) διαφαινόταν στον λόγο τους το σκιαγράφημα έστω μιας ιδεολογικής πρότασης. Ο κ. Βενιζέλος αράδιασε 6.300 λέξεις (σε δύο παρεμβάσεις) στη συνδιάσκεψη της «Ελιάς» και κανείς δεν θυμάται ένα πράγμα, από όσα είπε.
Για να μην αδικήσουμε τον κ. Βενιζέλο πρέπει να πούμε ότι κι αυτός έχει πρόταση, αλλά αυτή χάνεται εν τη ρύμη του (ακατάσχετου) λόγου του. Η πρότασή του είναι βαθιά νεολαϊκιστική, και είναι διακριτή, όχι στον απέραντο λόγο του, αλλά στην πρακτική του. Στη μακρά πολιτική θητεία του, από πολλά υπουργεία και άλλες θέσεις, τάχθηκε ενεργά υπέρ όλων των αντιδραστικών απόψεων που κυριαρχούσαν στην ελληνική κοινωνία και μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι. Ηταν ο αρχιτέκτονας του εμπάργκο στην ΠΓΔΜ που έθαψε την πιθανή λύση του νεομακεδονικού. Στη μεγάλη σύγκρουση των ταυτοτήτων τάχθηκε υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος, κόντρα στην επίσημη γραμμή του κόμματός του. Ως υπουργός Πολιτισμού λογόκρινε μια εικαστική έκθεση. Υπήρξε πρωτεργάτης της ανταρσίας στο ΠΑΣΟΚ για να μην περάσει η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16. Ως υπουργός Οικονομικών, αφού έδιωξε την τρόικα για να το παίξει «διαπραγματευτής», ξαναέκανε το φορολογικό σύστημα σουρωτήρι για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα πελατειακά υποσυστήματα.
Ας μην αναφερθούμε στις σκιές σκανδάλων, που υπάρχουν στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα, στη διαχείριση λίστας Λαγκάρντ, την οποία είχε σπίτι του κ.ά., ούτε στον ρόλο του στην κυβέρνηση της διετίας 2010-2011, μέχρι δηλαδή να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει όμως να θυμηθούμε την τροποποίηση του νόμου για τις αγωγές στα ΜΜΕ, που έσφιξε περαιτέρω τη θηλιά στον λαιμό της ελευθερολογίας και να σταθούμε στη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 της οποίας υπήρξε αρχιτέκτονας. Το Σύνταγμα του 2001 ενσωμάτωσε ολόκληρη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των καναλιών -από τον βασικό μέτοχο, μέχρι το ασυμβίβαστο των βουλευτώνκι έγινε το μακροσκελέστερο όλων των εποχών. Η δε αναθεώρηση του ταλαντούχου κ. Βενιζέλου ήταν τόσο πετυχημένη ώστε το 2005 αναθεωρήθηκε εκ νέου και τώρα όλοι συνομολογούν ότι πρέπει να αναθεωρηθεί ξανά.
Πολλοί από εκείνους που ήταν το Σαββατοκύριακο στον ΣΕΦ έδωσαν μάχες για όλα τα προοδευτικά βήματα (ταυτότητες κ.ά.) στα οποία αντιτάχθηκε ενεργά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ακουσαν τον κ. Βενιζέλο να δηλώνει ότι το ΠΑΣΟΚ σωστά αρμενίζει, αλλά το πρόβλημά του είναι ο στραβός γιαλός. «Ου συ με λοιδορείς, αλλ’ ο τόπος», είπε στη συνδιάσκεψη της Ελιάς ο κ. Βενιζέλος και ουδείς διανοήθηκε να του απαντήσει «Ου συ με λοιδορείς, αλλά η μνήμη»…
coolnews.gr