Ο σεβασμός του ανθρώπου προς τα ζώα συνεπάγεται και σεβασμό προς το ίδιο το ανθρώπινο γένος.

Σημαντικός δείκτης της ποιότητας του ανθρώπινου πολιτισμού είναι η αναγνώριση του δικαιώματος στη ζωή άλλων οργανισμών.

Είναι πασίγνωστο και στους πλέον άσχετους με το αντικείμενο, ότι στην χώρα μας υπάρχει έλλειμμα φιλοζωικής κουλτούρας.

Αυτή η έλλειψη αγάπης και φροντίδας προς τα ζώα έχει πολλές συνέπειες για τα ίδια που είναι όντα πλήρως συναισθανόμενα, αλλά έχει συνέπειες και για την Ελλάδα σε επίπεδο πολιτιστικό, κοινωνικό, ευρωπαϊκό.

Τα τελευταία τρία χρόνια η στάση της ΕΛ.ΑΣ. ως προς την κατανόηση του ζητήματος της κακοποίησης – παθητικής και ενεργητικής – των ζώων και η έγκαιρη ανταπόκρισή της έχει βελτιωθεί πάρα πολύ, σαν αποτέλεσμα της εποικοδομητικής συνεργασίας της Πανελλήνιας Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας με το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη αλλά και των εκάστοτε αρχηγών της Ελληνικής Αστυνομίας.

Όμως σε πάρα πολλά αστυνομικά τμήματα κυρίως αυτά της περιφέρειας και των νησιών, υπάρχει όχι μόνο άγνοια της νομοθεσίας αλλά και πλήρης απαξίωση για τα ζώα.

Βάσει της ελληνικής νομοθεσίας αλλά και των κατά περιόδους εγκυκλίους του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. η Ελληνική Αστυνομία είναι το κατ’ εξοχήν αρμόδιο Σώμα για την αποτελεσματική μείωση των φαινομένων κακοποίησης των ζώων.

Η έννοια της κακοποίησης πολλές φορές δεν γίνεται αντιληπτή από τα αστυνομικά όργανα που εργάζονται στα Α.Τ. της χώρας και αυτό είναι αποτέλεσμα της μη φιλοζωικής κουλτούρας μας, αφού και οι αστυνομικοί ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο.

Η Πανελλήνια Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία για να βοηθήσει τα φιλοζωικά σωματεία και τους ιδιώτες που δίνουν κυριολεκτικά μάχη – για να σώσουν ό,τι σώζεται εν μέσω οικονομική κοινωνική και κρίσης της ηθικής – και για να αντιμετωπίζουν την αναλγησία των αρχών (Αστυνομίας, Δήμων, Δημοτικής Αστυνομίας, Κτηνιατρικής Υπηρεσίας κ.ά.) εξέδωσε μια σειρά από οδηγίες τις οποίες θα βρείτε δημοσιευμένες εδώ.

Είναι ένας «μπούσουλας» που στοχεύει στην κατανόηση της έννοιας «κακοποίηση» και υποδεικνύει ποια νομοθεσία υπάρχει και τι είναι υποχρεωμένη η ΕΛ.ΑΣ. να πράττει.

—Τι είναι κακοποίηση;

Βάσει αυτών των οδηγιών εξηγούμε ότι η κακοποίηση έχει δύο μορφές:

Α. Η ενεργητική κακοποίηση, η άσκηση δηλαδή βίας πάνω στα ζώα.

Β. Η παθητική κακοποίηση, η οποία έχει άμεση σχέση με τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων εν γένει.

Οι σχετικές έννοιες αυτές καθορίζονται επαρκώς στο άρθρο 1, παρ. β του νόμου 4039 /2012 που αναφέρεται στο τι εννοείται ευζωία και στο άρθρο16 του ιδίου νόμου.

Οι έννοιες της ευζωίας του άρθρου 1 και οι έννοιες βασανισμός, κακοποίηση, κακή και βάναυση συμπεριφορά του άρθρου 16 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΑΣΑΦΕΙΣ, όπως πολλοί αστυνομικοί ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΑ ισχυρίζονται αλλά σαφέστατες και πρέπει να προσδιορίζονται και να κατανοούνται με βάση την ηθική, τη σύγκριση με την ανθρώπινη ευζωία, τη λογική και όχι με γραφειοκρατικές και ανούσιες δικαιολογίες.

Επιχειρήματα αστυνομικών όπως: « που ξέρω εγώ αν είναι μόνιμα δεμένο», «δε λέει ο νόμος όταν είναι δεμένο πόσα μέτρα πρέπει να είναι η αλυσίδα» , «τι εννοούμε κατάλληλο κατάλυμα» , «και τα κόκαλα τροφή είναι» , «που λέει ο νόμος ότι το σκυλί δεν πρέπει να είναι μόνο του στο βουνό» κ.ο.κ. , δεν καν θέλουμε να τα σχολιάσουμε, αφού πασιφανώς καταδεικνύουν ή ότι εμφορούμαστε από αδιαφορία ή ότι δεν θέλουμε να κατανοήσουμε τι σημαίνει ευζωία, ή ότι βαριόμαστε να ασχοληθούμε με το θέμα.

Έτσι το μόνιμο δέσιμο και η μη καθημερινή άσκηση του ζώου – το μόνιμο δέσιμο με ένα μικρό εκ μέρους των αστυνομικών έλεγχο μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί – αποτελεί κακοποίηση , η έλλειψη καταλύματος αλλά και ή έκθεση του καταλύματος – ακόμη και αν αυτό υπάρχει – στις αντίξοες καιρικές συνθήκες, η μοναξιά του ζώου, η έλλειψη ιατρικής περίθαλψης σε κάθε ασθένειά του, ο μη εμβολιασμός και η μη αποπαρασίτωση, η έλλειψη νερού και μάλιστα καθαρού, σωστής τροφής – οι βοσκοί τρέφουν πολλές φορές τους σκύλους τους με ψοφίμια άλλων ζώων ή με νωπά εντόσθια – οι μεταλλικές κατασκευές και τα βαρέλια ως καταλύματα, εμπίπτουν στην έννοια της παθητικής κακοποίησης, του βασανισμού και της κακής μεταχείρισης του άρθρου 16.
– Βάσει δε του νόμου 1197/82 η εγκατάλειψη του ζώου θεωρείται και είναι ποινικό αδίκημα.

– Επιθυμούμε να εστιάσετε στην παθητική κακοποίηση (συνθήκες διαβίωσης του ζώου) το ίδιο με την ενεργητική (δηλητηρίαση, κρέμασμα, πυροβολισμός κ.ά. ) , γιατί αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων κακοποιημένων ζώων , κάτι το οποίο στην πράξη δεν γίνεται από τα αστυνομικά όργανα σε πάρα πολλές περιπτώσεις με διάφορα αβάσιμα επιχειρήματα.

– Όλα τα αδικήματα κατά των ζώων είναι δημόσιας τάξης επομένως είναι αυτεπάγγελτα – αρκεί μια καταγγελία από κάποιο άτομο – και επιδέχονται της αυτόφωρης διαδικασίας, γεγονός που πλείστοι όσοι αστυνομικοί είτε αγνοούν είτε δεν τηρούν.

– Εξαιρετικά σημαντικό είναι να κατανοηθεί ότι τα άρθρα 1 και 16 αφορούν κάθε είδους ζώου, της ξηράς, του αέρος και της θάλασσας.

– Η καταγγελία μπορεί να γίνει και τηλεφωνικά καλώντας το 100, το οποίο και υποχρεούται να πάει στον τόπο της καταγγελλόμενης κακοποίησης και να προχωρήσει στην συνέχεια σε δίωξη και σύλληψη σε συνεργασία με το αρμόδιο αστυνομικό τμήμα, διαδικασία η οποία πολλές φορές αποφεύγεται ή και υποκρύπτεται από τα αστυνομικά τμήματα.

Ουδεμία σημασία δίνεται τις περισσότερες φορές από τα αστυνομικά όργανα στην σύλληψη του δράστη και πρέπει να γίνουμε ιδιαίτερα φορτικοί για να ασχοληθούν.

– Γενικώς αντιμετωπίζουμε δυστοκία εκ μέρους των αστυνομικών, όταν πρέπει να πάνε στο σημείο του συμβάντος και πολλές φορές η άρνησή τους δεν είναι λόγω φόρτου εργασίας αλλά λόγω αδιαφορίας.

– Σε περίπτωση δηλητηρίασης του ζώου η αστυνομία θα πρέπει να ενημερώσει το συντομότερο δυνατό την Κτηνιατρική Υπηρεσία της περιοχής προκειμένου να παραλάβει το πτώμα και να γίνει η τοξικολογική εξέταση.

– Το Αστυνομικό Τμήμα που επελήφθη της καταγγελίας οφείλει να προχωρήσει σε έρευνα ουσιαστική πριν διαβιβάσει την σχετική δικογραφία στην εισαγγελία.

– Ακόμη και στις περιπτώσεις που η καταγγελία ή η μήνυση είναι κατ’ αγνώστων και σε αυτή την περίπτωση ο αστυνομικός υποχρεούται να διατάξει έρευνα στην περιοχή που έγινε το περιστατικό και μετά να διαβιβάσει την δικογραφία.

– Πολλές φορές τα αστυνομικά όργανα θεωρώντας ήσσονος σημασίας την παθητική κακοποίηση, αλυσοδεμένα ζώα, βαρέλια, ζώα στο πουθενά, (γενικά όλες τις προαναφερόμενες μορφές παθητικής κακοποίησης), δεν εφαρμόζουν τον νόμο που είναι ρητός.

– Μήνυση ΚΑΙ αυτόφωρο όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις.

– Εξαιρετικά χρήσιμη πράξη είναι η έκδοση Δελτίου Τύπου στα τοπικά Μ.Μ.Ε. προς ενημέρωση του κόσμου, η οποία πολλές φορές μπορεί να επιδράσει ανασταλτικά σε επίδοξους εγκληματίες κατά των ζώων.

Όμως μέχρι τώρα και παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές μας , με ελαχιστότατες εξαιρέσεις όπως των Τ.Α.Ε. Ηρακλείου Κρήτης , τα αστυνομικά όργανα παρά του ότι καθημερινά έρχονται σε επαφή και γνώση ιδίοις όμμασι με περιπτώσεις παθητικής κακοποίησης ουδέν πράττουν, κατά παράβαση καθήκοντος.

Η χώρα μας πλήττεται διεθνώς για διάφορους λόγους στις περισσότερες περιπτώσεις δε με κύρια ευθύνη αυτών που την κυβερνούν.

Στις κακοποιήσεις των ζώων όμως είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό προσωπική η ευθύνη του καθενός μας και των διαφόρων υπηρεσιών, που οφείλουν να πράττουν τα δέοντα για να ελαχιστοποιήσουν το φαινόμενο ώστε τελικά να πάψει η χώρα μας να κακοποιείται και η ίδια, μέσω της τεράστιας δυσφήμησης, που της γίνεται λόγω της συμπεριφοράς μας απέναντι στα ζώα.

Για να μιλήσετε με τους ανθρώπους που εργάζονται εθελοντικά και σκληρά για τα δικαιώματα των ζώων στην Ελλάδα μέσω της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας και της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Ζωοφιλικών Σωματείων καλέστε στο τηλέφωνο: 6976489349.

Πηγή 

 Η Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων

Άρθρο 1.

Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή.

Άρθρο 2.

α. Κάθε ζώο έχει δικαίωμα στο σεβασμό.

β. Ο άνθρωπος που ανήκει στο ζωικό βασίλειο, δεν έχει το δικαίωμα να εξαφανίζει άλλα ή να εκμεταλλεύεται κατά τρόπο βίαιο καταστρατηγώντας το δικαίωμα της ζωής τους. Αντίθετα, οφείλει να εφαρμόζει όλη τη γνώση του προκειμένου να συμβάλλει στην ευπρεπή ζωή των ζώων.

γ. Κάθε ζώο έχει το δικαίωμα σεβασμού, φροντίδας και προστασίας από τον άνθρωπο.

Άρθρο 3.

α. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση και πράξεις βίαιες.

β. Εάν η θανάτωση ενός ζώου είναι αναγκαία, αυτή θα πρέπει να είναι στιγμιαία, χωρίς πόνο και αγωνία.

Άρθρο 4.

α. Κάθε οργανισμός που ανήκει στα «άγρια» είδη έχει δικαίωμα να ζει ελεύθερο στο φυσικό του περιβάλλον είτε γήινο είτε υδάτινο είτε στον αέρα, όπως έχει το δικαίωμα στην αναπαραγωγή του.

β. Κάθε στέρηση της ελευθερίας του, ακόμα και για επιστημονικούς σκοπούς, θεωρείται αντίθετη προς το δικαίωμα του στη ζωή.

Άρθρο 5.

α. Κάθε ζώο που ανήκει σε είδος που συνήθως συνυπάρχει με τον άνθρωπο έχει δικαίωμα να ζει, να αναπτύσσεται σύμφωνα με το ρυθμό, τις συνθήκες ζωής και την ελευθερία που υπαγορεύονται από το είδος του.

β. Κάθε αλλαγή αυτού του ρυθμού και των συνθηκών ζωής του από τον άνθρωπο για εμπορικούς λόγους είναι αντίθετη στα δικαιώματά του.

Άρθρο 6.

α. Κάθε ζώο που έχει επιλέξει ο άνθρωπος για συντροφιά του έχει δικαίωμα στην ανάλογη διάρκεια ζωής που του επιτρέπει ο γενετικός του κώδικας.

β. Η εγκατάλειψη στη ζωή είναι μια πράξη ωμή, απαράδεκτη και ποινικά κολάσιμη.

Άρθρο 7.

Κάθε ζώο που εργάζεται για τον άνθρωπο έχει δικαίωμα σε λογικούς εργασιακούς περιορισμούς που αφορούν στη διάρκεια, την ένταση και την εργασία του, στον τρόπο και στην ποσότητα διατροφής του αλλά και της ξεκούρασης του.

Άρθρο 8.

α. Ο πειραματισμός πάνω στο ζώο που του επιφέρει φυσικό ή ψυχικό πόνο είναι ασυμβίβαστος με τα δικαιώματα των ζώων, έστω κι αν πρόκειται για ιατρικούς, επιστημονικούς πειραματισμούς, ούτε για οποιαδήποτε άλλη μορφή.

β. Οι εναλλακτικές τεχνικές πρέπει και οφείλουν να αναπτυχθούν.

Άρθρο 9.

Στην περίπτωση που το ζώο τρέφεται για διαφορετικούς σκοπούς πρέπει να σιτίζεται, να ξεκουράζεται, να μεταφέρεται και να θανατώνεται χωρίς να υπάρχει για αυτό άγχος ή πόνος.

Άρθρο 10.

α. Κανένα ζώο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για ανθρώπινη διασκέδαση.

β. Οι παρουσιάσεις των ζώων με σκοπό το θέαμα είναι ασυμβίβαστες με την αξιοπρέπεια των ζώων.

Άρθρο 11.

Κάθε πράξη που επιφέρει τη θανάτωση ενός ζώου χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, θεωρείται έγκλημα, δηλαδή δολοφονική πράξη κατά της ζωής του.

Άρθρο 12.

α. Κάθε πράξη που επιφέρει ομαδική θανάτωση μεγάλου αριθμών άγριων ζώων θεωρείται γενοκτονία, αφού είναι εγκληματική πράξη κατά συγκεκριμένου είδους.

β. Η μόλυνση και η καταστροφή του περιβάλλοντος θεωρείται επίσης γενοκτονία.

Άρθρο 13.

α. Στο θανατωμένο ζώο οφείλεται σεβασμός.

β. Οι σκηνές βίας στις οποίες υποβάλλονται τα ζώα – θύματα πρέπει να απαγορευτούν στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, εκτός και αν η θυσία τους είναι ένα μάθημα κατά της βίας και των δικαιωμάτων των ζώων.

Άρθρο 14.

α. Οι οργανώσεις για την προστασία και επαγρύπνηση για τη ζωή και τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν και πρέπει να αντιπροσωπεύονται σε κυβερνητικό επίπεδο.

β. Τα δικαιώματα των ζώων πρέπει να προστατεύονται από το νόμο όπως αυτά του ανθρώπου.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.