27 & 28 Σεπτεμβρίου στην Αίθουσα Τέχνης Κοζάνης
Ο άνθρωπος ανεμιστήρας (απόσπασμα από την παράσταση)
Ήταν ένα άνθρωπος,
ο άνθρωπος ανεµιστήρας.
Αντί για σώµα είχε ένα χοντρό άκαµπτο σίδερο.
Μία προπέλα για πρόσωπο,
ένα κουµπί στη θέση της καρδιάς,
και στο µυαλό αέρα.
Αέρα στο µυαλό.
Πετούσε µε τη σκέψη µακριά.
Αντί για λέξεις έβγαζε ένα βουητό.
Ένα βουητό αντί για λέξεις.
Ενοχλητικό. Και ακατάληπτο.
Κι αυτός ο άνθρωπος,
ο άνθρωπος ανεµιστήρας,
φυσούσε µακριά όποιον τον πλησίαζε.
Όποιον τον πλησίαζε φυσούσε µακριά.
Μακριά.
Μόνο λίγοι.
Λίγοι.
Πολύ λίγοι κάθονταν σε κοντινή απόσταση.
Κάθονταν για να δροσίζονται.
Τους µήνες τους καλοκαιρινούς.
Περισσότερες πληροφορίες: εδώ
