Νύχτες….«αποκριάτικες»

Νύχτες ατελείωτες, άυπνες…

Νύχτες που σε τιμωρούν για όσα επέλεξες ή μάλλον νομίζεις ότι επέλεξες.
Αυτά τα «θέλω» σου όμως, αυτά είναι που σε τυραννούν.

Πίστεψες ότι μόνος καθόρισες τη ζωή σου, αλλά αυτά τα δήθεν «θέλω» έρχονται εκεί, μέσα στο μυαλό σου τη νύχτα, πιο αραιά στην αρχή, πιο συχνά μετά και τελικά καταλαμβάνουν τη σκέψη σου.Χορεύουν μπροστά σου και δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις. Σταδιακά μεταμορφώνονται και εσύ μένεις άναυδος να παρακολουθείς τον τρελό χορό τους. Μάλιστα σου μοιάζει σαν πομπή καρναβαλιού, με μασκαράδες που σε περιτριγυρίζουν και γελάνε μαζί σου.

Και εσύ εκεί, στο κέντρο, να προσπαθείς να απεγκλωβιστείς, να αναρωτιέσαι γιατί γίνεται όλο αυτό, ποιο είναι το νόημα.

Νύχτες παραδομένος σε αυτόν τον τρελό χορό, η σκέψη σου να γυροφέρνει και να περιμένεις τη λύτρωση. Η λύτρωση όμως αργεί, μέχρι ο ίδιος να δεις καθαρά το νόημα.

Δες….τίποτα από τα «θέλω» σου δεν ήταν αυτά που όντως επιθυμούσες, Στην πραγματικότητα ήταν «πρέπει», που όμως έπρεπε να θέλεις. Μόλις το συνειδητοποιήσεις, μόνο τότε θα σπάσεις τον ασφυκτικό κλοιό των καρναβαλιστών.
Γιατί – ας μην γελιόμαστε- αρκετά κορόιδεψες τόσον καιρό τον εαυτό σου. Ντύνοντας τα «πρέπει» με αποκριάτικο ένδυμα, όσο και να προσπάθησες θα έρθουν κάποτε, θα σου χτυπήσουν την πόρτα.

Τόσα χρόνια τι έκανες, αναρωτήθηκες ποτέ; Σαν τους μασκαράδες που κάποτε βγάζουν τη στολή τους και αποκαλύπτονται, αν και μπορούν να κινούνται άνετα και με επιτυχία το διάστημα του Τριωδίου, έτσι ήσουν και εσύ.

Η ζωή όμως δεν είναι συνεχής αποκριάτικη εκδήλωση. Μπορείς να επαίρεσαι σε όλους για τα υποτιθέμενα «θέλω σου», να τα ντύνεις με ωραίες αποκριάτικες στολές και να τα περιφέρεις στη καθημερινότητά σου, τις νύχτες όμως ένα – ένα βγάζουν την στολή τους και στέκονται γυμνά απέναντί σου.

Σε αντικρίζουν κατάματα και ζητούν να ξεγυμνώσεις την ψυχή σου. Αυτήν την ψυχή που πούλησες τόσο φτηνά, που την μασκάρεψες και την ίδια με τις λάθος επιλογές, με αυτά τα υποτιθέμενα «θέλω» σου, χωρίς να σκεφτείς πως εκεί, προς το τέρμα της διαδρομής θα σε περιμένει κουρελιασμένη ίσως, απογοητευμένη αλλά και αποφασισμένη να μη σε αφήσει να πας παρακάτω, αν δεν πληρώσεις αυτά που της χρωστάς, Και θα στα ζητήσει, πίστεψε με, γιατί την ταλαιπώρησες, την πρόδωσες, την κορόιδεψες, προσπαθώντας να ξεγελάσεις υποκριτικά τους άλλους

Ησύχασε… μπορείς να πας σε μια γωνιά και να κλάψεις. Να κάνεις την αυτοκριτική σου και να θρηνήσεις για όσα θέλησες πραγματικά και ξεπούλησες, για όσα έχασες και δεν πρόκειται να τα ξανακερδίσεις, γιατί έφυγαν ανεπιστρεπτί.

Έτσι είναι η ζωή για τους περισσότερους από εμάς. Μια συνεχής αποκριάτικη παράσταση που δίνουμε ενώπιον των άλλων, για να ξεγελάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάποτε όμως τελειώνει το καρναβάλι, πέφτουν οι μάσκες και όλα αποκαλύπτονται!

Η ζωή αργά ή γρήγορα θα μας ζητήσει τις ευθύνες που μας αναλογούν. Θα μας αναγκάσει να κάνουμε με κάποιον τρόπο απολογισμό. Αν είμαστε τυχεροί και γίνει νωρίς, υπάρχει το περιθώριο να αλλάξουμε ρότα.

Αν όμως είναι αργά;

Lydia

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.