H Michèle Rivasi πέθανε αιφνίδια στις 29-11-2023, στις Βρυξέλλες. Γεννήθηκε στις 9-2-1953 στην μικρή πόλη της Montélimar της νοτιοανατολικής Γαλλίας, ενώ αργότερα σπούδασε Βιολογία στην École normale supérieure de Fontenay-aux-Roses της Lyon. Εκλέχθηκε ευρωβουλευτής το 2009 και παρέμεινε στην θέση της μέχρι και την ημέρα του θανάτου της (για τρεις συνεχόμενες θητείες). Προηγουμένως είχε διατελέσει μέλος (βουλευτής) της Εθνοσυνέλευσης της Γαλλίας (1997-2002). Πριν την ενασχόλησή της με την πολιτική, η Michèle ως οικολόγος ακτιβίστρια είχε πρωτοστατήσει στην δημιουργία της CRIIRAD (Commission de Recherche et d’Information Indépendantes sur la Radioactivité), μιας επιστημονικής ανεξάρτητης ΜΚΟ που ειδικεύεται στην ανάλυση της ραδιενέργειας ως προς τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον. Αφορμή για την δημιουργία της CRIIRAD στάθηκε το πυρηνικό δυστύχημα στο Tchernobyl της ΕΣΣΔ, στις 26-4-1986, και η συνεπακόλουθη προσπάθεια των συστημικών μέσων και φορέων να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η ραδιενέργεια που απελευθερώθηκε σταμάτησε στα σύνορα με την Γαλλία (είναι γνωστό άλλωστε ότι η πορεία της ραδιενέργειας σταματάει για έλεγχο στο τελωνείο της κάθε χώρας). Η CRIIRAD απέδειξε επιστημονικά ότι η επίσημη εκδοχή του πυρηνικού lobby για το δυστύχημα στο Tchernobyl και τις επιπτώσεις του ήταν ψευδής. Επίσης, από κοινού με την Corinne Lepage συνίδρυσαν το 2002 το Παρατηρητήριο Επαγρύπνησης και Οικολογικής Επιφυλακής (Observatoire de Vigilance et d’Alerte Écologique). H Michèle έχει επίσης διατελέσει Αντιπρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της επαρχίας της Drôme και Αναπληρώτρια Δήμαρχος του Δήμου της Valence.
H Michèle Rivasi έχει καταγγείλει δημόσια την ανορθολογική διαχείριση της πανδημίας Η1Ν1 (2009-2010), ομολογώντας ευθέως ότι οι εμπειρογνώμονες του ΠΟΥ δωροκήθηκαν από τις φαρμακοβιομηχανίες (σύμφωνα με την Έκθεση υπ’ αριθμόν AS/Soc(2010)12 του βουλευτή Paul Flynn, για λογαριασμό του Συμβουλίου της Ευρώπης), ενώ είχε επίσης προειδοποιήσει από το 2009 και μετά ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στους θεσμούς, για την οποία ευθύνονται όσοι υπηρετούν σε αυτούς, η διγλωσσία και η αλαζονεία τους, θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα κατά την επόμενη πανδημία (κάτι το οποίο επιβεβαιώθηκε οικτρά με τον Covid). Η Michèle κατήγγειλε με πλήρως επιστημονικό τρόπο τα εμβόλια για τον Covid, όπως στο παρελθόν είχε επίσης καταγγείλει τα εμβόλια της Η1Ν1, ενώ έχει αναφέρει γενικά για τα εμβόλια ότι τα διάφορα ανοσοενισχυτικά, όπως τα άλατα αλουμινίου που περιέχουν (aluminum salts), δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς ως προς την ασφάλειά τους. Κατήγγειλε επίσης σφοδρά τις συμβάσεις αγοράς των εμβολίων και υπήρξε Aντιπρόεδρος της Επιτροπής που συγκροτήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα συμπεράσματα από την πανδημία Covid (COVI Committee). Επιπλέον, ήταν η Εισηγήτρια εξ ονόματος της αρμόδιας Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Έκθεση αποτίμησης της πανδημίας Η1Ν1 (Έκθεση A7-0035/2011). Επικρίθηκε ακόμα και από την πολιτική της οικογένεια για το γεγονός ότι παρομοίασε το πιστοποιητικό εμβολιασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον Covid με το σύστημα Apartheid, σε μια προσπάθεια να καταδείξει τις διακρίσεις που όλοι (δηλαδή όχι και όλοι) βιώσαμε. Παρόμοιες επικρίσεις δέχθηκαν και Έλληνες επιστήμονες που άρθρωσαν δημόσιο λόγο με κριτική διάθεση απέναντι τόσο στα εμβόλια, όσο και στο γενικό πλαίσιο της πανδημίας. H Michèle είχε επίσης τοποθετηθεί κατά της επιβληθείσας ακραίας λιτότητας και του ρόλου της Τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) στην περίπτωση της διαχείρισης του ελληνικού χρέους και της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, κατηγορώντας ευθέως την Επιτροπή για το ότι δεν αποτέλεσε τον εγγυητή των Συνθηκών της Ένωσης και ιδίως του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, εκθέτοντας εκατομμύρια Έλληνες Ευρωπαίους πολίτες στην ανασφάλεια και το κοινωνικό περιθώριο (Συζήτηση στην Ολομέλεια στις 12-3-2014 της Έκθεσης A7-0149/2014 και A7-0135/2014).
Στην τελευταία της παρέμβαση στο Κοινοβούλιο, μία ακριβώς εβδομάδα πριν τον αδόκητο χαμό της (Eρωτήσεις με αίτημα προφορικής απάντησης προς το Συμβούλιο και την Επιτροπή, O-000050/2023 και O-000051/2023), προειδοποίησε για την πολύ μεγάλη σπουδαιότητα των επικονιαστών ως προς την διατήρηση του οικοσυστήματος και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, αλλά και για την αποτυχία του στόχου μείωσης κατά 50% των επιβλαβών φυτοφαρμάκων, καθώς και της πλήρους απαγόρευσης των πλέον τοξικών φυτοφαρμάκων έως το 2030 (από την παρέμβαση αυτή δανείζομαι τον τίτλο της νεκρολογίας μου).
Η Michèle Rivasi μπορεί να μην υπήρξε το απόλυτο πολιτικό πρότυπο, αλλά σίγουρε υπήρξε πολιτικό πρότυπο, ένα είδος κοινωνικού ανθρώπου που στην Ελλάδα τουλάχιστον έχει εκλείψει. Ποιός μπορεί να μιλήσει σήμερα με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο τόνο για κάποιον σύγχρονο Έλληνα πολιτικό; Εκτός αν αναφερθούμε στις εξαιρέσεις. Έτσι, η είδηση του θανάτου της Michèle αποτέλεσε για εμένα μια μαύρη στιγμή στην ζωή μου και στην ενασχόλησή μου με τις δραστηριότητες των θεσμών. Και μπορεί αρκετοί να χάρηκαν με το γεγονός ότι μια μάχιμη πολιτικός και ακτιβίστρια τους άδειασε την γωνιά, ξεχνούν όμως πως όντας πρότυπο η ίδια, η Michèle Rivasi αφήνει πίσω της την κληρονομιά του έργου της και μια ολόκληρη σχολή επίδοξων συνεχιστών του έργου αυτού. Όλοι εμείς, οι επίγονοι της Michèle Rivasi, θα ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή στην κορυφή της Ευρώπης, με σημαία μας τα δίκαια αιτήματα για τον άνθρωπο, το περιβάλλον, και έναν κόσμο όπως η Michèle τον οραματίστηκε.
Michèle, πολύ απλά και πολύ ειλικρινά, θα μου λείψεις.