Οσα πρωτοφανέρωτα συνέβησαν μεσάνυχτα Σαββάτου προς Κυριακή στις Σκουριές Χαλκιδικής αποτελούν όνειδος και ευθεία απειλή για τη Δημοκρατία μας. Η τρομοκρατική επίθεση κουκουλοφόρων με μολότοφ, η πυρπόληση κοντέινερ και οχημάτων και η πρόκληση εκτεταμένων καταστροφών στις εγκαταστάσεις της «Ελληνικός Χρυσός» αποπνέουν παρακρατικές συμπεριφορές, οι οποίες δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές από καμία συντεταγμένη πολιτεία.
Σε μια περίοδο βαθύτατης οικονομικής κρίσης και με την ανεργία να εξελίσσεται σε κοινωνική πυριτιδαποθήκη, είναι απορίας άξιον σε τι αποσκοπούν όλοι όσοι ενθαρρύνουν διά της ανοχής επικίνδυνες για τη δημοκρατική ομαλότητα πρακτικές.
Είναι απορίας άξιον η μη συνειδητοποίηση(;) του μηνύματος που εκπέμπουν στο εξωτερικό όταν η αναζήτηση ξένων επενδυτών αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου για την ελληνική οικονομία, την αντιμετώπιση της ανεργίας, την ίδια την επιβίωση της χώρας.
Στην ορεινή Χαλκιδική, μια περιοχή που μαστίζεται από την ανεργία, η επένδυση της «Ελληνικός Χρυσός» έχει αποδειχθεί πηγή απασχόλησης. Μέσα σε έναν χρόνο τριπλασίασε το εργατικό δυναμικό της, δίνοντας δουλειά σε 1.200 μόνιμους εργαζόμενους. Τηρεί δε τις προδιαγραφές της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος σύμφωνα με τις εποπτεύουσες αρμόδιες Αρχές.
Σε τι αποσκοπούν, λοιπόν, οι ακτιβιστικές δραστηριότητες μειοψηφιών που τείνουν να δημιουργήσουν συνθήκες τοπικού εμφυλίου όταν το σωματείο των εργαζομένων προειδοποιεί -εν τη απουσία του κράτους- ότι θα κάνει χρήση του δικαιώματός του στην αυτοάμυνα;
Αυτή την παράμετρο δεν την είχαν σκεφθεί εκείνοι που περιέλουσαν με βενζίνη δύο φύλακες του εργοστασίου και από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα;
Ή, μήπως, ενσυνείδητα οδηγούν τα πράγματα στην τυφλή σύγκρουση;
Αμεση, χωρίς προσχήματα και τις συνήθεις υπεκφυγές πρέπει να ‘ναι η καταδίκη παρόμοιων πρακτικών από όλα τα δημοκρατικά κόμματα.
Καιρός, κάποιοι, να συνέλθουν.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ.gr