Μόνο “φιλόζωοι”; του Σπύρου Κουταβα

Oι εθελοντικές οργανώσεις εδώ και κάποια χρόνια παίζουν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση πολιτικών των κυβερνήσεων σε θέματα της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής. Έχουν αποκτήσει ισχύ και ο λόγος τους, δεν είναι αδιάφορος στην λήψη των αποφάσεων.

Σε πολλά ζητήματα έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά άτυπου συμβούλου σε θέματα διαχείρισης περιβάλλοντος, διαχείρισης αδέσποτων ζώων συντροφιάς, ζώων και θαλασσίων οργανισμών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση η ακόμη και σε θέματα διάσωσης μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις εθελοντικές οργανώσεις δεν πληρώνονται, αντίθετα αφιερώνουν πολύ προσωπικό χρόνο ακόμη και χρήματα για να υπηρετήσουν την ιδέα που στρατεύονται, σε κάποιες δε περιπτώσεις καλύπτουν με το έργο τους την απουσία της πολιτείας. Στα χρόνια της δημοσιογραφικής μου δουλειάς έχω συναντήσει παρά πολλούς -με τις ιδιαιτερότητες τους- που είχαν ως έργο ζωής την προστασία του περιβάλλοντος, την διάσωση της άγριας ζωής, η ακόμη για να’ρθουμε και στο θέμα μας, την προστασία των αδέσποτων η κακοποιημένων ζώων συντροφιάς.
Εστω και με τα έντονα τα στοιχεία υπερβολής που τους διακατέχουν, έχουν την εκτίμηση φαντάζομαι και όλων ημών για το μικρό η μεγάλο έργο που παράγουν. Η ανακοίνωση όμως των φιλοζωικών οργανώσεων (της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας και του τοπικού σωματείου Αγγιζωο) για το θέμα που έχει συγκλονίσει την χώρα και έχει γίνει και θέμα στα διεθνή δίκτυα, ξεπερνά τα όρια των γνωστών υπερβολών η του υπερβάλλοντα ζήλου που χαρακτηρίζει την εθελοντική οργάνωση.

Η ανακοίνωση τους δεκατρείς ημέρες μετά το τραγικό περιστατικό και τον φρικτό θάνατο του πεντάχρονου από τα ροτβάιλερ αγγίζει τα όρια της συστηματικής υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής, προσβάλει την μνήμη του νεκρού αγοριού, αδιαφορεί για τον πόνο της μάνας και των συγγενών του νεκρού, προκαλεί φοβικά αντανακλαστικά στους πολίτες, φέρνει σε τρομακτικά δύσκολη θέση φιλόζωους συμπολίτες μας που θρηνούν πραγματικά για τον φρικτό θάνατο του μικρού Στάθη.

Οι φιλόζωοι στους οποίους η πολιτεία και ο νομοθέτης εμπιστεύτηκε εξουσία και ρόλο στην διαχείριση των αδέσποτων αλλά και δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς καθώς και των προβλημάτων που προκύπτουν από αυτά, φάνηκαν ολίγιστοι. Οι απίστευτοι ισχυρισμοί τους στην πενταμελή επιτροπή του δήμου Κοζάνης που έχει την ευθύνη της διαχείρισης, ότι τα ροτβαϊλερ δεν είναι εν δυνάμει επικίνδυνα και ότι μπορούν να εκπαιδευτούν, είναι ανεύθυνη, αντιεπιστημονική και εγωιστικά περιφρονητική για την ανθρώπινη ζωή. Οι τρείς κτηνίατροι που τα εξέτασαν και οι άνθρωποι του καταφυγίου που τα φροντίζουν έχουν αποφανθεί για την επικινδυνότητά τους και έχουν προτείνει την ευθανασία τους. Βέβαια ο οδικός χάρτης που έχει χαράξει ο νομοθέτης είναι διαφορετικός. Θα είχε περάσει ποτέ η υποψία  απο το μυαλό του νομοθέτη και όσων ψήφισαν στην βουλή τον συγκεκριμένο νόμο και τις αντίστοιχες διαδικασίες, οτι μπορεί να θανατωθεί άνθρωπος απο επίθεση σκύλων; Νομίζω πως οχι.

Υπάρχει άνθρωπος που θα μπορούσε επώνυμα να υποστηρίξει ότι τα ζώα που θανάτωσαν με φρικτό τρόπο το μικρό Στάθη, μπορεί να τα υιοθετήσει και να είναι στο σπίτι με την οικογένεια του και τα παιδιά του στην ηλικία του νεκρού αγοριού; Και εαν δεν είναι σε σπίτι, που θα μπορούσαν να είναι; Μήπως σε κάποιο από τα «ράντσο» των δήθεν εκπαιδευτών που βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν επαγγελματική μαρκίζα; Ο υποτιμητικός τρόπος που αναφέρονται στον κτηνίατρο της υπηρεσίας της περιφέρειας και σε όσους ειδικούς ενεπλάκησαν στο θέμα δείχνει ότι αυτοί οι εθελοντές δεν σέβονται τον ρόλο, την ευθύνη, και την επιστημονική επάρκεια των υπηρεσιακών στελεχών της διοίκησης.
Έγραψαν 750 λέξεις για να δικαιολογήσουν το αίτημα τους να τους παραδοθούν τα ροτβάιλερ, Ανέφεραν ότι αξίζει μια καλύτερη διαφορετική ζωή για τα σκυλιά. Έγραψαν ότι κατάλληλοι εκπαιδευτές μπορούν να τα επανεκπαιδεύσουνν και να ζήσουν « μια καλύτερη διαφορετική ζωή». Οι «φιλόζωοι» δεν ανέφεραν ούτε μια φορά στο κείμενο τους ότι δύο σκυλιά θανάτωσαν ένα πεντάχρονο αγόρι. Είπαν μόνο «..που δυστυχώς και πάνω απ΄όλα είχε σαν τραγικό θύμα ένα μικρό παιδί…». Ναι, έτσι νέτα σκέτα, «θύμα». Δεν τους συγκλονίζει ο θάνατος του πεντάχρονου, αλλά το μέλλον των ροτβάιλερ, Δεν τους συνταράσσει το γεγονός ότι ο μικρός Στάθης δεν θα δει τον εαυτό του να μεγαλώνει αλλά τους νοιάζει τα ροταβαιλερ να συνεχίσουν να ζουν αρμονικά μια νέα ζωή σε οικογένειες.
Κατά ένα περίεργο τρόπο δεν μπαίνουν καν στο κόπο -ενώ θα’πρεπε- να αναρωτηθούν, τι γύρευαν οκτώ γιγαντόσωμα σκυλιά σε μια αυλή ενός 72 χρονου απόστρατου, γιατί λένε δεν είναι οι αρμόδιοι. Δεν γράφουν ούτε ένα παρηγορητικό λόγο για την μάνα που βιώνει τον πιο αρχέγονο πόνο, αλλά με πολύ βρώμικο τρόπο λένε ότι «δεν είναι οι αρμόδιοι που θα μπορούσαν να της καταλογίσουν ευθύνες».
Την ανακοίνωση υπογράφουν η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (50 Σωματεία) και η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή 130 Ζωοφιλικών Σωματείων. Προξενεί πλείστες απορίες και απογοήτευση, ότι αυτό το κατάπτυστο, γεμάτο εμμονές και μισανθρωπικό κείμενο, υπογράφει ο τοπικός Φιλοζωικός Σύλλογος Κοζάνης ”Αγγίζωο”.
Διαδικτυακή φίλη μου επισήμανε ότι η υπογραφή του τοπικού συλλόγου σε αυτό το κείμενο ακυρώνει το έργο και την σημαντική δουλειά, προσφορά, που έχουν επιτελέσει τα μέλη του τα τελευταία τρία χρόνια στην πόλη. Υπάρχει κανείς που διαφωνεί;

Ανεξάρτητα από τις υπερβολές και τις αδυναμίες του παρελθόντος, αλήθεια, πως μπόρεσαν να υπογράψουν ένα τέτοιο μισανθρωπικό κείμενο; Ο χρόνος για επανόρθωση δεν έχει παρέλθει.

vetonews.gr