«Η μοναξιά του παραβάν» του Ιωαννίδη Θ. Παρασκευά**

«Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, τότε θα τις είχαν καταργήσει»
διαβάζω εδώ και χρόνια σε ένα σύνθημα γραμμένο σε τοίχο της Κοζάνης.

Μαύρα γράμματα και υπογραφή το γνωστό κεφαλαίο άλφα μέσα σε κύκλο.

Ομολογώ ότι τα περισσότερα συνθήματα του γνωστού χώρου είναι ευφάνταστα,
ευρηματικά, σαρκαστικά, ειρωνικά, έξυπνα. Σε προκαλούν να σκεφτείς και να σκεφτείς αλλιώς, με άλλη οπτική και τις περισσότερες φορές σε κάνουν να χαμογελάς με συγκατάβαση.

Το συγκεκριμένο σύνθημα λοιπόν, μαζί με την άποψη που λέει «όλοι ίδιοι είναι» μου δίνει την αφορμή για προβληματισμούς μπροστά από τις κάλπες που θα στηθούν τις επόμενες ημέρες.

Αλήθεια πόσο ίδιος είναι κάποιος που διαχειρίστηκε για δεκαετίες τις υποθέσεις ενός Δήμου η μιας χώρας και έχει φέρει τον τόπο σε οικονομικά αδιέξοδα, αφήνει πίσω του ομίχλη, μελαγχολία, θυμό, αγανάκτηση με κάποιους που τόσα χρόνια φώναζαν πως δεν είναι στραβός ο γιαλός άλλα στραβά αρμενίζουμε; Και όχι μόνο φώναζαν άλλα κατέθεταν προτάσεις, προγράμματα, έδειχναν όχι τον μονόδρομο που οδήγησε σε αδιέξοδα, αλλά, τον άλλο δρόμο για έναν τόπο που οι πολίτες θα έχουν άποψη, δικαιώματα, υποχρεώσεις και ευκαιρίες, έναν τόπο που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ.

Αλήθεια πόσο ίδιος είναι αυτός που εδώ και δεκαετίες λειτούργησε πίσω από τραβηγμένες
κουρτίνες, με μια ολιγομελή ομάδα κολλητών, μέσα σε κλειστά γραφεία, απρόσιτα στον πολίτη (εκτός βεβαίως – βεβαίως από τις περιπτώσεις διευθέτησης ρουσφετιών για ένα δίμηνο εργασίας η μιας ασφαλτόστρωσης) με αποκλειστικό κριτήριο την πολιτική του επιβίωση και ανέλιξη, ως πρόσωπο και μηχανισμός, με κάποιους που λειτουργούν εδώ και χρόνια στο φως της ημέρας ανοιχτά, συλλογικά, δημοκρατικά με πίστη στις δυνατότητες των ανθρώπων και του τόπου, ενός τόπου που ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ.

Αλήθεια πόσο ίδιος είναι αυτός που κλείνει τρύπες και ρίχνει άσφαλτο σε χωριά του Δήμου λίγες ώρες πριν τα επισκεφτεί υιοθετώντας πολιτικές αντιλήψεις της δεκαετίας του πενήντα, ακολουθώντας πολιτικές πρακτικές που θυμίζουν Μαυρογιαλούρο, Γκρούεζα και Γκόρτσο (από την μεγάλη σχολή του ελληνικού κινηματογράφου που σκόρπιζε όπως και σήμερα άλλωστε απλόχερα θυμηδία και γέλιο) με κάποιους που κλείνουν τις τρύπες της αδράνειας και της παραπληροφόρησης (κλείσιμο ΔΕΗ, Ρεπούση, τιμή νερού και τίποτε άλλο), που κλείνουν τις μαύρες τρύπες των σκέψεων για το μέλλον του κόσμου και των παιδιών του και που σκορπίζουν αισιοδοξία και χαμόγελα, που δείχνουν ότι με απλά συστατικά όπως το μεράκι, ο ενθουσιασμός, η όρεξη για δουλειά και το σχέδιο, αυτός ο τόπος μπορεί να γίνει τόπος που ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ.

Στην μοναξιά του παραβάν πριν από την καλπη και μακρια από τα αδιάκριτα βλέμματα των τρίτων.
Σε αυτήν την ιερή στιγμή του δικαιώματος σου να επιλέξεις επιτέλους ΜΟΝΟΣ.

Ξέχνα για δέκα δευτερόλεπτα το μαύρο που έχει πλημυρίσει την ψυχή σου.

Ξέχνα τις υποσχέσεις και τα κουμπαριά, τις απειλές και τις ‘’υποχρεώσεις’’.

Ξέχνα την μουρμούρα των δικών σου για τους δικούς τους που ‘’πάντα τους πρόσεχαν’’.

Και δώσε μαζί με την ψήφο σου στον συνδυασμό ΚΟΖΑΝΗ ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙΣ του Λευτέρη Ιωαννίδη την υπόσχεση πως θα συμμετέχεις πιο ενεργά για να αλλάξουμε τον δήμο μας.

Να τον κάνουμε πρότυπο και να αφήσουμε παρακαταθήκη και παράδειγμα στα παιδιά
μας έναν ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ.

**ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ Θ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ
ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΚΟΖΑΝΗ – ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙΣ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.