Μακρυγιάννης: Ο Φιντέλ Κάστρο

Ευρεία δημοσιότητα δόθηκε στο πρόσωπο του Φιντέλ Κάστρο με την αναγγελία του θανάτου του. Συνηθίζεται μετά θάνατον να εκστομίζουν καλούς λόγους για τον εκλιπόντα  ακόμη και αντίπαλοί του, ενώ οι φίλοι του να πλέκουν το εγκώμιο με ακραίες υπερβολές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η κοινή γνώμη δεν διαφωτίζεται, απεναντίας παραμένει σε πλήρη σύγχυση.

Ο Φιντέλ Κάστρο ηγήθη των ανταρτών που κίνησαν εξέγερση κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένιο Μπατίστα δικτάτορα της Κούβας με τη στήριξη των ΗΠΑ. Ο Μπατίστα ήταν ο από το παρασκήνιο εξουσιαστής της νησιώτικης χώρας κατά την περίοδο 1933-1940 και εκλεγμένος πρόεδρος αυτής κατά το διάστημα 1940-1944, μάλιστα με τη στήριξη του κομμουνιστικού κόμματος. Διέμεινε στις ΗΠΑ κατά το διάστημα 1944-1952, επανήλθε στη χώρα του και, μετά την αποτυχία του στις εκλογές, κατέλυσε τη δημοκρατία και κατέστη δικτάτορας. ΟΙ ΗΠΑ, όπως συνηθίζουν, αναγνώρισαν ευθύς αμέσως το καθεστώς Μπατίστα.

Τον Ιούλιο του 1953 έγινε στην Κούβα η πρώτη ανταρτική επίθεση κατά στρατοπέδου, αποτυχημένη. Ας θυμηθούμε ότι ο ψυχρός πόλεμος βρισκόταν πλέον σε πλήρη ένταση και οι ηγέτες των ΗΠΑ είχαν καταληφθεί από αντικομμουνιστική υστερία. Λίγες ημέρες ενωρίτερα είχε εκτελεστεί στις ΗΠΑ το ζεύγος Ρόζεμπεργκ με την κατηγορία της επιστημονικής κατασκοπείας υπέρ της ΕΣΣΔ, παρά το γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης, δεν παρουσιάστηκαν ισχυρά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή τους. Επικεφαλής και μεταξύ των συλληφθέντων κατά την επίθεση στην Κούβα ήταν ο Κάστρο, ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Υπό τις τότε συνθήκες δεν είναι επιεικής η τιμωρία; Εκτελέσεις κομμουνιστών ήταν σύνηθες μέτρο και εφαρμόστηκε και στη χώρα μας. Μάλιστα στην Ελλάδα οι ΗΠΑ άσκησαν έντονες πιέσεις στους επιτελείς του ελληνικού στρατού, ώστε να φέρουν τάχιστα σε πέρας τον εμφύλιο πόλεμο, έφθασαν μάλιστα να απευθύνουν βαρειές προσβολές σ’ αυτούς. Το 1948 έκαμψαν τις αντιρρήσεις τους και ρίχτηκαν στον Γράμμο βόμβες ναπάλμ κατά των κομμουνιστών. Το 1950 ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος στην Κορέα. Οι Αμερικανοί δεν δίστασαν να εμπλακούν και να εμπλέξουν και άλλες χώρες, οι οποίες απέστειλαν εκστρατευτικά σώματα υπό τη σημαία των Ηνωμένων εθνών. Ο πόλεμος εκεί διήρκεσε τρία έτη.

Το πλέον εντυπωσιακό όμως είναι ότι ο Κάστρο αποφυλακίστηκε το 1955 και κατέφυγε στις ΗΠΑ! Πώς οι ΗΠΑ επέτρεψαν την αποφυλάκισή του και τον δέχθηκαν στο έδαφός τους; Εκεί ο Κάστρο επιχείρησε να οργανώσει εξόριστους Κουβανούς κατά του καθεστώτος της χώρας τους! Η δράση του έγινε αντιληπτή και τότε κατάφερε να διαφύγει στο Μεξικό. Άραγε ήταν αυτό τόσο εύκολο, ενώ ήταν γνωστός στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ;

Όταν ο Φιντέλ Κάστρο και 82 αντάρτες, μεταξύ των οποίων και ο Τσε Γκεβάρα, ορμώμενοι από το Μεξικό αποβιβάστηκαν στην Κούβα (2.2.1956) βρήκαν άραγε ανέτοιμο το καθεστώς; Στην πρώτη σύγκρουση διασώθηκαν μόλις 20 από αυτούς. Οι ΗΠΑ ενίσχυαν σταθερά το καθεστώς Μπατίστα με οπλισμό τελευταίας τεχνολογίας. Όταν όμως οι συγκρούσεις με τους κομμουνιστές αντάρτες εντάθηκαν, οι ΗΠΑ πρότειναν στον Μπατίστα να διενεργήσει εκλογές. Γιατί άραγε δεν πραγματοποίησαν απόβαση με δυνάμεις τους; Διενεργήθηκαν εκλογές με πολύ μεγάλη αποχή, ενώ οι κομμουνιστές αντάρτες προήλαυναν. Την 1.1.1999 ο δικτάτορας εγκατέλειψε το νησί αποκομίζοντας πολλά έργα τέχνης και μετρητά συνολικής αξίας 700 εκατομμυρίων δολαρίων! Οι ΗΠΑ πολέμησαν λυσσαλέα στο Βιετνάμ (1965-1973) για τον περιορισμό της κομμουνιστικής εξάπλωσης στη νοτιοανατολική Ασία και διέπραξαν φρικτά εγκλήματα. Από την άλλη υπέστησαν συντριπτική ήττα χωρίς σθεναρή αντίσταση στο «μαλακό υπογάστριό» τους! Δεν είναι μυστήρια πράγματα; Θριαμβολογούν οι κομμουνιστές και ουδείς διερωτάται πώς επικράτησε η εξέγερση στην Κούβα!

Ο Φιντέλ Κάστρο υπήρξε πρόσωπο αμφιλεγόμενο. Οι τοποθετήσεις έναντί του απορρέουν από την ιδεολογία των επικριτών ή θαυμαστών του. Υπήρξε αυτός δικτάτορας; Ασφαλώς, ναι. Άλλωστε ο κομμουνισμός διακηρύσσει τη δικτατορία του προλεταριάτου. Βέβαια δεν διευκρινίζουν οι οπαδοί του επί ποίων επιβάλλεται η δικτατορία αυτή. Συν τω χρόνω διαμορφώνεται η ηγετική τάξη του κόμματος, η «νομενκλατούρα», η οποία ασκεί τη δικτατορία επί του προλεταριάτου. Οι οπαδοί του αστικού συστήματος παραβάλλουν το κομμουνιστικό καθεστώς με το δικό τους της ελευθερίας και δημοκρατίας και αυτοεγκωμιάζονται! Αλλά όση δικαιοσύνη προσφέρουν οι μεν στραγγαλίζοντας προκαταβολικά την ελευθερία, τόση ελευθερία προσφέρουν οι δε εντείνοντας στο έπακρο την κοινωνική αδικία. Ο ελευθερία στον καπιταλιστικό κόσμο περιορίζεται στη δυνατότητα να εξαπολύει ο λαός βρισιές κατά των εκμεταλλευτών του!

Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί είναι: Το κομμουνιστικό καθεστώς υπήρξε καλύτερο ή χειρότερο από το άλλο που ανέτρεψε; Είναι δύσκολο να δεχθούμε ότι υπήρξες καλύτερο; Ότι πέρασαν οι επιχειρήσεις στα χέρια των Κουβανών, ότι έκλεισαν τα βρωμερά κέντρα του τζόγου, ότι αναδιανεμήθηκε η γη, ότι  βελτιώθηκαν οι συνθήκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και εκπαίδευσης των Κουβανών; Και πρέπει άραγε να αποκρύψουμε ότι στην απαγόρευση εξαγωγής προϊόντων από τις ΗΠΑ στην Κούβα συμπεριλήφθηκαν ακόμη και τα φάρμακα;

Η αποτυχημένη απόβαση αντικαθεστωτικών στο νησί (1961) (γιατί τόσο αργά άραγε;) συνετέλεσε στο να πάρουν «αέρα τα μυαλά» των ηγητόρων. Η άφρων κίνηση για εγκατάσταση στην Κούβα σοβιετικών πυραύλων (1962), που ήταν σε θέση να πλήξουν τις ΗΠΑ, οδήγησε τον πλανήτη στο χείλος του Γ΄ παγκοσμίου πολέμου. Για τις ΗΠΑ πάντως η κομμουνιστική Κούβα ήταν πρώτης τάξεως «μπαμπούλας» για τους απολιτικούς στη συντριπτική πλειοψηφία πολίτες της. Και αν έχασαν σε γόητρο, λόγω της αποτυχημένης επιχείρησης ανατροπής, δικαιολόγησαν όλα τα μέτρα, τα οποία οι κατά καιρούς κυβερνήσεις έλαβαν για την επιβολή δικτατορικών καθεστώτων σ’ όλη την έκταση της Λατινικής Αμερικής! Πλήθος πολιτών των χωρών αυτών απήχθησαν, βασανίστηκαν, βιάστηκαν, εκτελέστηκαν. Οι λαοί των χωρών αυτών υπέφεραν τα πάνδεινα και κατέρρευσαν οικονομικά!

Ο Τσε Γκεβάρα συνέχισε τον ανταρτοπόλεμο και σκοτώθηκε τελικά στη Βολιβία το 1967. Η καπιταλιστική βιομηχανία θησαύρισε από τα εκατομμύρια μπλούζες με τη φωτογραφία του! Ο Κάστρο προτίμησε να «απολαύσει» τους κόπους του. Και όταν επήλθε η κόπωση, λόγω γήρατος, παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του, ως είδος κληρονομιάς! Μετά τον θάνατό του ο αμερικανικός τύπος πρόβαλε έντονα τη σεξουαλική του δραστηριότητα, καθώς το θέμα ελκύει την αφροδισιακή Δύση. Αν τα γραφόμενα έχουν αλήθεια, τότε δεν υιοθέτησε το ανέραστο πρότυπο του σταλινισμού, έδειξε όμως ότι δεν τον άφησε ανέγγιχτο ο αστικός τρόπος ζωής. Ασφαλώς στο μέλλον θα πληροφορηθούμε και άλλα και κυρίως, το πώς η κουβανική «νομενκλατούρα» απολάμβανε βίο ανέσεων, ενώ ο κουβανικός λαός αντιμετώπιζε ποικίλες δυσκολίες. Πάντως είναι ντροπή να προβάλλονται οι αστοί, που γέμισαν με πληγές τον πλανήτη, ως τιμητές του Κάστρο.

Ο Κάστρο πρόσφερε οικόπεδο στην Αβάνα και συνέβαλε στην ανέγερση ορθοδόξου ιερού ναού (2004), παρέστη μάλιστα στα εγκαίνια. Να ήταν απλά και μόνο αντίδραση στο Βατικανό, το οποίο ενώ τηρούσε και τηρεί σιγή ιχθύος έναντι των αγρίων δικτατορικών καθεστώτων, που επέβαλλαν οι ΗΠΑ, καταδίκασε τη «θεολογία της απελευθέρωσης»; Ίσως να υπήρχε και κάτι βαθύτερο. Τώρα βρίσκεται στα χέρια του δικαιοκρίτη Θεού. Κλείνουμε με την ευχή Αυτός να τον αναπαύσει.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»     

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.