Η πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ στην Αθήνα έδειξε για μία ακόμη φορά την ελαφρότητα και τον ξεπεσμό μας. Ο πρωθυπουργός μας, ο πρώτος «αριστερός», στεκόταν σαν βρεγμένο γατάκι μπροστά στον εκπρόσωπο της υπερδύναμης, η οποία δεν παύει από του να σπέρνει πολέμους και συμφορές σε μεγάλη έκταση του πλανήτη. Ασφαλώς θα αισθανόταν αμήχανος, καθώς ο ελληνικός λαός είχε στραμμένο το βλέμμα επάνω στον πρωθυπουργό της «υπερήφανης» χώρας μας! Η πρώτη συνάντηση των ανδρών στον «Λευκό οίκο», πριν από την εκλογική επικράτηση του κυβερνώντος κόμματος στις εκλογές, έγινε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα του πλήθους. Ασφαλώς τότε η θέση του ακούοντος, διότι είναι εύκολο να εννοήσομε ποιος υπήρξε ο ομιλών, ήταν πολύ πιο άνετη.
Οι δημοσιογράφοι και οι σχολιαστές για μία ακόμη φορά παραμυθίασαν τον λαό μας με ενθουσιώδεις σχολιασμούς της ομιλίας του Αμερικανού προέδρου και προσφορά ελπίδων, που αναδύονται από τις δήθεν υποσχέσεις του για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση με την ελάφρυνση του χρέους. Φάνηκαν να αγνοούν ότι ο Ομπάμα παραδίδει την εξουσία στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο σε διάστημα ενός διμήνου. Και ο λαός κολακεύτηκε και έδειξε άκριτα υπερβολική αισιοδοξία για την ευοίωνη προοπτική της χώρας μας λησμονώντας το πλήθος των κολακιών ξένων ηγετών κατά το παρελθόν και τα επακόλουθα οδυνηρά για τη χώρα μας συμβάντα με ενέργειές τους.
Η ομιλία του προέδρου ήταν πολύ καλή και πολύ προσεγμένη. Κατ’ αυτήν προβλήθηκαν αρκούντως οι ικανότητες του. Ομίλησε από στήθους επί ώρα με ειρμό και σοβαρότητα, αλλά και με τρόπο που κολάκευσε το εθνικό μας φιλότιμο, ενός λαού, που το πλήθος των αποδομητών της ιστορίας μας με εξέχουσες θέσεις στην πολιτική ζωή, στα πανεπιστήμια και στον χώρο της διανόησης επιχειρούν να εμποτίσουν με φίλτρα λήθης της εθνικής του καταγωγής, ενώ στο νεοαπαγές, σε σχέση με την μακραίωνη ιστορία του ανθρωπίνου είδους, έθνος των ΗΠΑ επιχειρείται η με κάθε τρόπο εθνική ενδυνάμωση στη βάση του πολύ φθηνού «αμερικανικού ονείρου» της ευμάρειας δηλαδή, η οποία όντως έχει επιτευχθεί κατά την μεταπολεμική περίοδο, ευμάρειας, η οποία είναι ποτισμένη με τον ιδρώτα και το αίμα πλήθους λαών!
Ο Ομπάμα αποχαιρετά την πολιτική για να στραφεί σε άλλες επικερδείς ασχολίες. Τα απομνημονεύματα του θα μοσχοπωληθούν και οι προσκλήσεις για ομιλίες σε πανεπιστήμια θα διαδέχονται η μία την άλλη. Ποιος θα αποτιμήσει όμως το έργο του, ώστε να εξαχθεί το συμπέρασμα, αν η πολιτική του υπήρξε επιτυχημένη, προς όφελος δηλαδή του αμερικανικού, τουλάχιστον, λαού. Θα είμασταν εξωπραγματικοί ιδεαλιστές, αν πιστεύαμε ότι το συμφέρον του λαού αυτού συμπίπτει με τα συμφέροντα των άλλων λαών, ύστερα από τα όσα γράψαμε πιο πάνω. Ο Ομπάμα άσκησε την προεδρία των ΗΠΑ επί οκταετία. Ας θυμηθούμε κάποιες από τις προεκλογικές του υποσχέσεις προς τον λαό του. Στο εσωτερικό θα φρόντιζε για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη εκατομμυρίων ανασφαλίστων πολιτών. Εκείνο που βλέπουμε να επικρατεί είναι η μίμηση του αμερικανικού προτύπου από τις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες, η μία μετά την άλλη στρέφουν την πλάτη προς το κοινωνικό κράτος. Μάλιστα στη χώρα μας επί πρώτης «αριστερής» κυβερνήσεως ετοιμάζεται ο ενταφιασμός του εθνικού συστήματος υγείας, το οποίο παρέδωσαν ετοιμοθάνατο οι προασκήσαντες την εξουσία!
Η κυβέρνηση Ομπάμα θα φρόντιζε επίσης για τον τερματισμό κάποιων πολέμων που είχαν εξαπολύσει προκάτοχοί του και τη βελτίωση των σχέσεων με χώρες έναντι των οποίων είχε καλλιεργηθεί ψυχροπολεμικό κλίμα. Ασφαλώς και αυτό θα ήταν κίνηση ευεργετική όχι μόνο πλήθους άλλων λαών, αλλά και του αμερικανικού, ο οποίος επιβαρύνεται οικονομικά και με αίμα από τις συρράξεις, τις οποίες επιδιώκουν οι παραγωγοί και οι έμποροι όπλων. Υποσχέθηκε ακόμη ότι θα έκλεινε και το στρατόπεδο του Γκουαντάναμο, για το οποίο, αν και δεν έχουμε σαφείς πληροφορίες, μικρή είναι η αμφιβολία ότι πρόκειται για κολαστήριο, κατ’ αναλογία προς τα ναζιστικά και σταλινικά ή ακόμη χειρότερο, δηλαδή «επιστημονικότερο»! Έχοντας στα χέρια της τις εξαγγελίες και όχι τα πεπραγμένα του προέδρου, η επιτροπή για την απονομή του βραβείου Nobel ειρήνης έσπευσε να του το απονείμει άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του κατά την πρώτη προεδρία, ευτελίζοντας στο έπακρο τον θεσμό ή καθησυχάζοντάς μας με τη σκέψη ότι μετά τον Κίσιγκερ, σ’ οποιοσδήποτε απονεμηθεί, ασφαλώς αυτός θα είχε κάτι καλύτερο να επιδείξει στη σταδιοδρομία του υπέρ της ειρήνης από τον πρώην υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ. Τώρα ο Ομπάμα μας αποχαιρετά έχοντας στο «ενεργητικό» του την επιδείνωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, όπου τρείς χώρες, Ιράκ, Συρία και Λιβύη έχουν καταρρεύσει υπό τα συντονισμένα πλήγματα των νατοϊκών δυνάμεων και ενός στρατού μισθοφόρων δολοφόνων, οι οποίοι προβάλλονται, με αρκετή καθυστέρηση, ως φανατικοί ισλαμιστές, ενώ είναι πλέον γνωστή η ουσιαστική συμβολή στην συγκρότηση, εκπαίδευση, εξοπλισμό και αποστολή τους στις κατεστραμμένες χώρες των ΗΠΑ και των συμμάχων της στην περιοχή, Σ. Αραβίας, Εμιράτων και Τουρκίας. Αποκαλυπτική είναι η φωτογραφία από τη συνάντηση του γερουσιαστού Μακκαίην με ηγέτες του ISIS, η οποία προβλήθηκε ακόμη και από το CNN!
Όσο για την κατανόηση του Ομπάμα προς τα εθνικά μας δίκαια, για τα οποία απαξιούν να συζητήσουν οι «δημοκρατικές» δυνάμεις των ποικίλων διεθνιστών, υπενθυμίζω ότι ακόμη και οι ασθενέστατοι γείτονές μας στη Βαλκανική, Αλβανία και ΠΓΔΜ, μας λοιδωρούν και εκδηλώνουν σαφή εχθρική έναντί μας στάση. Και για μεν την πρώτη χώρα επιχειρηματολογούν οι οπαδοί του «ναι σε όλα» τονίζοντας ότι βρίσκεται αυτή υπό την επιρροή της νεοοθωμανικής Τουρκίας, για τη δεύτερη όμως σιωπούν, αν και γνωρίζουν ότι η Βαλκανική στο σύνολό της βρίσκεται υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν τεθεί από μακρού στην υπηρεσία του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου. Συνεπώς τα βόρεια σύνορά μας έκλεισαν όχι επειδή το επιθυμούσε η Ουγγαρία, αλλά επειδή έδωσε εντολή η Ουάσιγκτον, υπηρετώντας τα σχέδια των τραπεζιτών, οι οποίοι έχουν ορίσει «βαλκανιάρχη» τον Σόρος, τον εκλεκτό πλήθους ΜΚΟ με «θαυμαστό» έργο (!) και πολλών «προοδευτικών». Και για να μην αφήσουμε να αιωρούνται τα γραφόμενα ως φαντασιώσεις, υπενθυμίζουμε ότι σε πρόσφατο άρθρο γράψαμε την πληροφορία, μέσω του διαδικτυακού τόπου WikiLeaks, για τη συγκρότηση της πρώτης (και ασφαλώς και της δεύτερης) κυβέρνησης Ομπάμα καθ’ υπόδειξη των τραπεζικών κύκλων. Και οι τραπεζίτες δεν ανήκουν σε άλλο κύκλωμα απ’ εκείνο που ελέγχει την παγκόσμια αγορά πετρελαίου και τροφίμων και εκείνο που παράγει και διακινεί οπλικά συστήματα του δυτικού κόσμου. Γι’ αυτό και είναι το κύκλωμα που εντέλλεται να διεξάγονται πόλεμοι, ασφαλώς για το καλό όχι κάποιου λαού, ακόμη και του αμερικανικού, αλλά για τη συσσώρευση και άλλου πλούτου στις τράπεζές τους. Αυτό είναι που πιέζει να «επιλυθεί» το κυπριακό ζήτημα σε βάρος του ελληνισμού.
Κάποιοι, παρά τις επιφυλάξεις, εξέφρασαν συγκρατημένη αισιοδοξία ότι μπορεί ο απρόβλεπτος Τράμπ να επιτύχει σε τομείς που απέτυχε ο Ομπάμα. Σαν να είναι αυτός απρόβλεπτος ακόμη και στους τραπεζίτες! Οι άνθρωποι όμως οι στερημένοι από την θεία ελπίδα, έχουν απόλυτη την ανάγκη της ενδοκοσμικής ελπίδας. Και αυτή μπορεί να θεμελιωθεί στο μέλλον, την μόνη υπερβεβαιότητα των ανθρώπων χωρίς Θεό, όπως γράφει με δόση υπερβολής ο Αλμπέρ Καμύ! Δεν απομένει να δούμε να λαμβάνει και ο Τραμπ προκαταβολικά το βραβείο Nobel ειρήνης.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»