Κοζάνη, Μνήμες, Αναμνήσεις και Εικόνες … από το πνεύμα και την ατμόσφαιρα των παλιών εστιατορίων της πόλης
Εθελοντική προετοιμασία εκδήλωσης Μνήμης
Η τοπική αυτοπεποίθηση αποτελεί όπλο ενάντια στις σύγχρονες συνθήκες. Χτίζεται ως διαδικασία με συνεργασίες και δράσεις που ενισχύουν τις σχέσεις των τοπικών κοινωνιών ….
Βρίσκετε σε εξέλιξη μια προσπάθεια, να θυμηθούμε ή/και να γνωρίσουμε μέσα από το πνεύμα και την ατμόσφαιρα των παλιών εστιατορίων της πόλης (έως και τη δεκαετία του 80) τους ανθρώπους και τις διαδρομές τους μέχρι σήμερα …
Όταν το … Κοζανίτικο slow food ήταν ο κύριος λόγος να συναντώνται οι παρέες …
—————————————————————————————————-
Όποιος ενδιαφέρεται να δώσει πληροφορίες σχετικά με τα παλιά εστιατόρια της πόλης, μπορεί να επικοινωνήσει με τα email :
kostas@kkc.gr & matmomtsiou@yahoo.gr
Η εκδήλωση προετοιμάζεται από μέλη της ομάδας του facebook :
Κοζάνη, Μνήμες, Αναμνήσεις και Εικόνες. Kozani
https://www.facebook.com/groups/314575038656203/
Λοιπές Πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής, είτε στην προετοιμασία,είτε στην ίδια την εκδήλωση, εδώ:
https://www.facebook.com/events/1388828658086701/
—————————————————————————————————-
απόσπασμα από το βιβλίο “Γεύσεις από Παλιά Κοζάνη”:Γεύσεις από Παλιά ΚοζάνηΓεύσεις από Παλιά Κοζάνη
… στα χρόνια μετά τον Εμφύλιο η Κοζάνη διέθετε μια πλειάδα εστιατορίων με ονομαστή κουζίνα. Κάποια από αυτά σαν το «Αβέρωφ» του Β. Γκρίμπα ή η «Χαραυγή» και αργότερα «Ελλάς» των Αφων Τσιόπτσια λειτουργούσαν και προπολεμικά, χωρίς να έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα των μεγάλων αστικών κέντρων. Άλλα όπως η «Σιάτιστα» του Καπρίνη, ο «Βόσπορος» του Μήλιου, «Το Νέον» του Κ. Δραγατσίκα, το «Ελληνικόν» του Γ. Πατσώνα, μαζί με ένα δεύτερο μεγάλο πλήθος από ζυθεστιατόρια, πατσατσίδικα και ταβέρνες άνοιξαν στις αρχές του ’50. ….
—————————————————————————————————-
“έτσι ξεκινάει η ιστορία που συνδέεται με τα παλιά εστιατόρια. Για να μάθουμε, να θυμηθούμε και να καταλάβουμε. Με γεύσεις και αρώματα.
Με παλιότερες σκηνές που θα τις ζωντανέψουν νέοι άνθρωποι.
Σε μια θαυμαστή συνέχεια …” «Σιάτιστα» του Καπρίνη, ο «Βόσπορος» του Μήλιου και το «Αβέρωφ» του Γκρίμπα στη Βόλτα ενώ μετά τον πόλεμο άνοιξε «Το Νέον» του Κώστα Δραγατσίκα και το «Ελληνικόν» του Γιώργου Πατσώνα. Δεν έλλειπαν βέβαια και τα αποκαλούμενα «ζυθεστιατόρια», όρος του οποίου το πρώτο συνθετικό δήλωνε ότι το βασικό ποτό που σερβίρονταν ήταν μπύρα, αλλά που σταδιακά έφτασε να μη σηματοδοτεί τίποτα ιδιαίτερο σε σχέση με τα κοινά εστιατόρια. Ένα από τα πιο γνωστά ήταν τα «Δωδεκάνησα», των Κούρμπαλη και Βαρβαντάκη…» Γεύσεις από Παλιά Κοζάνη
