Οι κυβερνητικοί αλαλαγμοί νίκης, μετά την απόφαση εκταμίευσης του «μεγάλου» δανείου διάσωσης, προκάλεσαν ισχυρότατες τεκτονικές δονήσεις δημιουργώντας τάση εξόδου από την βαθιά απογοήτευση και απελπισία σε πλήθος επαγγελματιών, όλων των κλάδων, αλλά και στον απλό κόσμο, αναγεννώντας την ελπίδα αποκατάστασης, έστω και σταδιακής, των ερειπίων, που άφησαν πίσω τους προηγούμενοι και παρόντες εθνοσωτήρες.
Το μεγάλο θύμα, της στιγμιαίας οφθαλμαπάτης διάσωσης, είναι ο κλάδος της υγείας, γιατί σ` αυτόν εμπλέκεται και ταυτόχρονα από αυτόν εξαρτάται ολόκληρη η κοινωνία – πάροχοι και χρήστες υπηρεσιών υγείας.
Ο ΕΟΠΥΥ, που αποτέλεσε το μεγαλύτερο διαχρονικά ταχυδακτυλουργικό κόλπο εξαφάνισης του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, έδωσε την ελπίδα ότι θα μπορούσε να επιβιώσει, χρηματοδοτούμενος από το περίσσευμα της πρώτης δόσης του δανείου.
Οι ταχυδακτυλουργοί διαχειριστές του, καλλιεργώντας και επιτείνοντας αυτή την ελπιδική οφθαλμαπάτη, δημιούργησαν το eΔΑΠΥ, την ηλεκτρονική υπηρεσία κατάθεσης των πιστοποιημένων οφειλών του Δημοσίου στους παρόχους υπηρεσιών υγείας.
Στο χρόνο λειτουργίας του απεδείχθη ότι το σύστημα απευθύνεται μόνο σε αλάνθαστους χρήστες, αφού μετά την οριστικοποίηση της κατάθεσης δεν επιδέχεται καμία διόρθωση ή και συμπλήρωση παραστατικών οφειλής.
Επί πλέον για τους επιρρεπείς στα λάθη χρήστες, ο ΕΟΠΥΥ δεν προέβλεψε ή δεν ήθελε να προβλέψει την ύπαρξη γραφείου διεκπεραίωσης σφαλμάτων, επιβεβαιώνοντας έτσι τη ρήση ή τον εξαρχής στόχο της διοίκησής του, ότι «αν δεν πληρώσεις, δεν μαθαίνεις».
Βέβαια, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μετά το πολυδιαφημισμένο μέτρο διάσωσης PSI και το πρόσφατο, της επαναγοράς ομολόγων, η εφαρμογή και χρήση του eΔΑΠΥ αποτελεί ένα καλό τρόπο απομείωσης των χρεών του ΕΟΠΥΥ κατά μερικά εκατομμύρια, εις βάρος των παρόχων αλλά και των χρηστών των υπηρεσιών υγείας.
Ο μόνος τρόπος για να ελεγχθούν οι κυβερνητικές πολιτικές «διάσωσης», φαίνεται να είναι η δικαστική διεκδίκηση και διαφύλαξη των δικαιωμάτων μας, γιατί όπως έχει ανακοινωθεί και από την ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ της ΝΔ, στην ιεράρχηση των κριτηρίων εξόφλησης των οφειλών θα λαμβάνονται υπόψη:
ποινές και πρόστιμα σε περίπτωση καθυστέρησης, όπως τόκοι υπερημερίας
η αντιμετώπιση επιτακτικών και επειγουσών αναγκών, που θα έχουν κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, π.χ. η συνέχιση της λειτουργίας των υπηρεσιών,
οι κίνδυνοι προσφυγής εναντίον των υπηρεσιών, που θα αυξάνουν το κόστος της οφειλής.