Ποντίκια τα οποία κατανάλωναν τη μέγιστη «ασφαλή» ποσότητα ζάχαρης έζησαν λιγότερο, απέκτησαν λιγότερους απογόνους και είχαν μειωμένη ικανότητα να υπερασπίζονται το χώρο τους, δείχνει μελέτη που ακολούθησε μια νέα μεθοδολογία.
Τις τελευταίες δεκαετίες η κατανάλωση ζάχαρης στις Δυτικές χώρες παρουσιάζει κατακόρυφη αύξηση, η οποία συνοδεύεται από μια επίσης απότομη αύξηση σε μεταβολικά νοσήματα όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και η συσσώρευση λίπους στο συκώτι.
Η ζάχαρη είναι πλέον το αντικείμενο μεγάλων επιδημιολογικών μελετών, οι οποίες όμως είναι δύσκολο να αποδείξουν ότι υπάρχει αιτιολογική σχέση, λόγω των πολλών διατροφικών και άλλων παραγόντων που εμπλέκονται.
Επιπλέον, επισημαίνουν οι ερευνητές, οι μελέτες που πραγματοποιούνται σε πειραματόζωα χρησιμοποιούν υπερβολικά μεγάλες δόσεις ζάχαρης, οπότε δεν δίνουν πραγματική εικόνα για τη διατροφή του μέσου ανθρώπου.
Αυτή τη φορά οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γιούτα επέλεξαν να μελετήσουν τις επιπτώσεις της ζάχαρης στη ζωή πειραματόζωων που ζούσαν σε ένα όσο γίνεται πιο φυσικό περιβάλλον. Μάλιστα προτίμησαν να μην χρησιμοποιήσουν τα «μαλθακά» ποντίκια εργαστηρίου και επέλεξαν να αιχμαλωτίσουν δύο άγρια ποντίκια, τα οποία ζευγάρωσαν και έδωσαν τελικά όλα τα πειραματόζωα της μελέτης.
Τα ποντίκια, αναφέρουν οι ερευνητές στο Nature Communications, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, από τις οποίες η μία ακολούθησε μια κανονική διατροφή και αποτέλεσε έτσι την ομάδα ελέγχου. Στη δεύτερη ομάδα, τα πειραματόζωα ακολούθησαν μια δίαιτα στην οποία το 25% των θερμίδων προερχόταν από ζάχαρη (για την ακρίβεια από γλυκόζη και φρουκτόζη, τα δύο συστατικά της ζάχαρης).
Το ποσοστό αυτό είναι το ανώτερο «ασφαλές» επίπεδο για την κατανάλωση πρόσθετης ζάχαρης το οποίο συνιστούν οι Εθνικές Ακαδημίες και το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ.
Περίπου το 13 με 25 τοις εκατό του πληθυσμού των ΗΠΑ παίρνουν σήμερα το 25% των θερμίδων τους από πρόσθετη ζάχαρη. Αυτό αντιστοιχεί χονδρικά σε μια διατροφή χωρίς ζάχαρη συν τρία κουτάκια ζαχαρούχου αναψυκτικού την ημέρα.
Αφού ακολούθησαν αυτή τη διατροφή για 26 εβδομάδες, τα πειραματόζωα απελευθερώθηκαν σε έναν χώρο που προσομοίωνε όσο γίνεται πιο πιστά το φυσικό τους περιβάλλον.
Η ομάδα της πολλής ζάχαρης δεν τα πήγε πολύ καλά στις 32 εβδομάδες παραμονής σε αυτό το χώρο: οι θάνατοι θηλυκών ποντικών ήταν συνολικά διπλάσιοι από ό,τι στην ομάδα ελέγχου, ενώ τα αρσενικά παρουσίαζαν μείωση του αριθμού απογόνων κατά 25%, καθώς και συρρίκνωση της περιοχής την οποία εξουσίαζαν κατά επίσης 25%.
Το περίεργο όμως είναι ότι, από τους επτά μεταβολικούς δείκτες που εξέτασαν οι ερευνητές, όπως το σωματικό βάρος και τα επίπεδα ινσουλίνης, οι πέντε δεν φάνηκαν να επηρεάζονται από την επιπλέον ζάχαρη.
Ωστόσο ο Ουέιν Ποτς, επικεφαλής της μελέτης, πιστεύει ότι η μελέτη των πειραματόζωων σε ένα περιβάλλον υψηλού ανταγωνισμού δίνει μια πιο πλήρη εικόνα για την υγεία τους από ό,τι οι σημερινές μέθοδοι μέτρησης βιολογικών παραμέτρων.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η μελέτη δεν προσφέρει αρκετά στοιχεία για τα αίτια θανάτου των θηλυκών ποντικών ώστε να συνδέσει τη ζάχαρη με ανθρώπινες παθήσεις.
Οι ερευνητές πάντως θεωρούν ότι τα αποτελέσματά τους είναι αρκετά πειστικά: «Αν σας δείξω ότι κάτι βλάπτει τα ποντίκια, είστε σίγουροι ότι θέλετε να το βάλετε στο σώμα σας, πριν ακόμα εξετάσουμε αν το πρόβλημα αφορά μόνο τα ποντίκια;» διερωτάται ο Δρ Ποτς.
in.gr