Ανατρεπτικό από την αρχή ως το τέλος είναι το νέο μυθιστόρημα του Μιχάλη Πιτένη με τίτλο «Η Απόγονος», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.
Βιβλίο με έντονο πολιτικό ενδιαφέρον, καθώς το θέμα της ανόδου της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη και ο ρόλος της Γερμανίας στην τραπεζική κρίση είναι οι βασικοί προβληματισμοί που το διατρέχουν.
Η αφήγηση συνδέει με έναν ιδιαίτερο τρόπο παρελθόν και παρόν σε μια γραφή με στοιχεία θρίλερ μέσα απο την ιστορία του 20ου αιώνα, την πολιτική, την ψυχολογία, την τέχνη και τη χημεία.
Η πλοκή βασίζεται σε ένα ενδιαφέρον μείγμα πραγματικών ιστορικών στοιχείων, αλλά και μύθων που λειτουργούν συμπληρωματικά, για να αναπτύξει ο συγγραφέας την ιστορία που θέλει να διηγηθεί. Οι συμβολισμοί παίζουν για άλλη μια φορά σημαντικό ρόλο, ενώ οι τόποι (Μόναχο, Βιέννη, Βρυξέλλες, Ρώμη, Θεσσαλονίκη) γίνονται ο συναρπαστικός μυθιστορηματικός χάρτης.
Ο συλλέκτης έργων τέχνης Τίο Ογκύστ Ρενάρ (γνώριμος από την προφητεία του Μότσαρτ) έρχεται να συνδράμει στη λύση του μυστηρίου της αποστολής της οργάνωσης Deutschland fur ein Vereintes Europa και να βοηθήσει τη Μαριάννα, κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, στην εξερεύνηση του οικογενειακού της παρελθόντος που κρύβει πολλά και ένοχα μυστικά.
Η εποχή μας μοιάζει ιδανική για συγκρίσεις με τις συνθήκες που επικρατούσαν στη μεσοπολεμική Γερμανία της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και οδήγησαν στην άνοδο των Ναζί. Μαθαίνουμε από την ιστορία; Η ιστορία εξελίσσεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα έγραψε ο Καρλ Μαρξ. Θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο με την αναβίωση του ναζισμού ή μήπως οι σπόροι που έχουν πέσει πρέπει να αντιμετωπιστούν πριν αποκτήσουν ρίζες; Μπορεί η επικράτηση των άκρων και η ανάληψη κεντρικού ρόλου στη διαχείριση της τρέχουσας κρίσης από τη Γερμανία να ξαναζωντανέψει φαντάσματα του παρελθόντος;
«Η Ιστορία είναι το ψέμα που λέει το παρόν για να δώσει νόημα στο παρελθόν» γράφει ο Πάουλ Βεράχεν στο Omega Minor (εκδόσεις Πόλις, 2011) ή αλλιώς «είναι μια ευρέως αποδεκτή φαντασίωση» με τα λόγια του Βολταίρου, μεταφερμένα από το πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρο των Ες Ες Βίλχελμ Μορς, παππού της Μαριάννας.
Διαβάζοντας σχεδόν «μονορούφι» τις 200 περίπου σελίδες της «Απογόνου» θυμήθηκα «την προφητεία του Μότσαρτ» δύο χρόνια πριν και μπορώ να πω ότι η νέα συγγραφική δουλειά του Μιχάλη Πιτένη είναι πολύ πιο δεμένη και στοχευμένη στην πολιτική διάσταση των ζητημάτων που αναδεικνύονται, καθώς οι καθαροί και στέρεοι χαρακτήρες γίνονται το όχημα για να αντιπαρατεθούν επιχειρήματα και να ξανακουστούν ιστορίες που περνούν τον αναγνώστη κινηματογραφικά από τα βασικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας. Από την «ανάπηρη» δημοκρατία της Βαϊμάρης και την ακόλουθη άνοδο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού μέχρι τη σημερινή οικονομική δεσποτεία της Γερμανίας υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, όπως αφήνει ο συγγραφέας να εννοηθεί, που οδηγεί στην έκφραση της ίδιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής.
Μήπως ο παλιός κόσµος αρνείται να αποσυρθεί και επιλέγει μια πορεία μακριά από την ευρωπαϊκή προοπτική, μια κοινωνία συγκρούσεων;
Ενα βιβλίο με υλικά σε σωστές δόσεις που δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί μέχρι την τελευταία σελίδα.
Ο ΧΡΟΝΟΣ