ΠΑΥΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ ΕΙΣ ΜΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ
Ανακοινώνεται από τον Ιερομόναχο Παΐσιο Παπαδόπουλο ότι όσοι δεν έχουν πλέον αποτειχισθεί από την αίρεση του Οικουμενισμού, ακόμη και αν είναι λαϊκοί που δεν γνωρίζουν, στο εξής δεν δύνανται να προσέρχονται στην Θεία Μετάληψη κατά τις συνάξεις. Επειδή η κατάστασις έχει ξεφύγει χρειάζεται όλοι να τοποθετηθούν για το ποια θα είναι η επιλογή τους ή μαζί με τους Αγίους Πατέρες και όσους αγωνίζονται για την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας ή μαζί με τους αιρετικούς Οικουμενιστές στην συστημική Εκκλησία που κάνει μνημόσυνα.
«Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος» (Ἅγιος
Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, «Πρὸς Ἥρωνα Ἐπιστολή», P.G. 5, 912Α-Β).
Κανών ΣΤ’ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου: “Περί τοῦ μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει”.
Κανών Θ’ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου: “Περί τοῦ μή συγχωρεῖν εἰς τά κοιμητήρια, ἤ εἰς τά λεγόμενα μαρτύρια πάντων τῶν αἱρετικῶν ἀπιέναι τούς τῆς Ἐκκλησίας, εὐχῆς ἤ θεραπείας ἕνεκα, ἀλλά τούς τοιούτους, ἐάν ὧσι πιστοί, ἀκοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός, μετανοοῦντας δέ, καί ἐξομολογουμένους ἐσφάλθαι, παραδέχεσθαι”.
«Καὶ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή, καὶ οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα, καὶ ὡς καπηλεύσαντας τὰ θεῖα τούτους ἡγήσεται; Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν Ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (Κριτικὴ ἔκδοσις τῆς ἐπιστολῆς ἐν: V. Lourent et. Dorroze’s DOSSIER GREC DE L’ UNION DE LYON 1273-1277, P. 376-403 Paris 1976).
