Η ζωή μου άλλαξε μέσα σε εννέα μήνες, όπως ποτέ δεν περίμενα…
Τότε τον γνώρισα. Ήταν εξωτερικός συνεργάτης στην εταιρεία που δουλεύω. Στην αρχή λόγω δουλειάς ανταλλάσσαμε πολλά mail. Του άρεσε που υπέγραφα ΧΧ. Μου έκανε ένα πρόστυχο αστείο ότι μου ταιριάζει ακόμα ένα Χ «για προφανείς λόγους». Ευτυχώς, δεν μπορούσε να δει το κοκκίνισμά μου.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Η σχέση μας από την αρχή ήταν καθαρά σαρκική. «Βρισκόμασταν» παντού. Όταν περνούσε από την εταιρεία μου έστελνε μηνύματα και βρισκόμασταν οπουδήποτε. Στα πιο απίθανα μέρη. Στο υπόγειο της εταιρείας, στο λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας, στο πάρκινγκ, στο ασανσέρ, στις τουαλέτες και φυσικά στο σπίτι μου.
Η πράξη ήταν τόσο καλή! Ποτέ δεν είχα νιώσει τέτοια απογείωση. Γρήγορα μου έγινε έμμονη ιδέα. Το σκεφτόμουν συνέχεια.
Φυσικά το κάναμε και από μακριά. Τηλεφωνικώς, σε τσατ, μέσω skype…
Δεν μου έκρυψε ότι είναι παντρεμένος. Το υποψιαζόμουν από την αρχή. Όταν τον ρώτησα δε δίστασε ούτε στιγμή να μου το επιβεβαιώσει. Ήταν πλέον αργά. Δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Είχα μπει μέσα με τα μπούνια. Είχα εθιστεί με το στόμα του, τα χέρια του, τα λόγια του.
Μου είπε πως με τη γυναίκα του δεν είναι έτσι, τον πίστεψα και κολακεύτηκα.
Στην αρχή το μόνο περίεργο ήταν τα μέρη που διάλεγε και η τρομερή διαθεσιμότητά του. Μετά τα πράγματα αγρίεψαν. Έγινα η σκλάβα του. Έπρεπε να υπακούω στις εντολές του, αλλιώς θα με τιμωρούσε. Σκληρά. Μου αγόρασε βοηθήματα, όλων των ειδών, φανταχτερές στολές, ψηλές δερμάτινες μπότες, χειροπέδες και μαστίγια. Με έντυνε όπως ήθελε και έκανα αυτά ακριβώς που ήθελε. Με έπαιρνε τηλέφωνο και τον περίμενα ντυμένη και έτοιμη για όλα. Όσο διαρκούσε το παιχνίδι ήμουν το δουλάκι του, τον υπάκουα πιστά.
Μου πήρε και ένα τσόκερ για το λαιμό με ψεύτικα διαμαντάκια, το οποίο έδενε σε ένα λουράκι για σκύλους. Με έκανε βόλτα μέσα στο σπίτι. Ήμουν το σκυλάκι του. Έτσι έλεγε.
Ένιωθα ότι όλο αυτό είναι άρρωστο, αλλά δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Κάναμε και ταξίδια. Πήγαμε στο Άμστερνταμ σε club . Εκεί κυκλοφορούσαν πολλοί και πολλές με λουράκια.
Ένα βράδυ με πήρε τηλέφωνο. Μου έδωσε εντολές. Να βάλω τα εσώρουχα, κάλτσες, και τα συναφή και από πάνω μόνο τη γούνα μου και να τον συναντήσω σε ένα μπαρ. Πήγα. Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν ήταν μόνος του. Ήταν μαζί του και ο κολλητός του. Μιλάγαμε και γελάγαμε. Πίναμε κονιάκ. Έκανε τόση ζέστη κι εγώ να φοράω φυσικά τη γούνα μου.
Ο φίλος του με ρώτησε γιατί δεν ξεντύνομαι και αν κρυώνω. Γέλαγα. Τότε ο Πέτρος του είπε ότι ήμουν από μέσα γυμνή. Δε θίχτηκα. Αντιθέτως μου φάνηκε τόσο αστείο. Γελούσαμε πάρα πολύ. Ήπιαμε αρκετά και μετά πήγαμε σπίτι μου και οι τρεις.
Ένα άλλο βράδυ καλέσαμε σπίτι ένα φιλικό ζευγάρι και όπως έχεις ήδη μαντέψει κάναμε και με αυτούς. Ένιωθα ότι είχα περάσει πια το ποτάμι και δεν κώλωνα με τίποτα. Ήθελα μόνο να είμαι μαζί του. Με όποιο τρόπο, με ό,τι τίμημα.
Τις γιορτές τον πέτυχα στην Ερμού. Στους ώμους του κουβαλούσε ένα κοριτσάκι δύο χρονών. Γέλαγε. Φυσικά έκανε πως δε με γνωρίζει. Δίπλα του περπατούσε μια όμορφη κυρία. Της άνοιξε την πόρτα να περάσει. Εκείνη δε φορούσε λουράκι.
Η ίδια δε θα γνώριζε καν ότι υπάρχουν αυτά τα «εργαλεία».
Προφανώς, εγώ ήμουν το μοναδικό ζώο στη ζωή του.
trelokouneli.gr