Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης
Η εχθρική στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα είναι διαχρονική και σταθερή. Από το 1878 ήταν ολοφάνερες οι διαθέσεις της, όταν προσυπέγραψε-ενέκρινε την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, για την δημιουργία της μεγάλης Βουλγαρίας.
Το 1897 υπό την εποπτεία του μισέλληνα Γερμανού Φον ντερ Γκολτζ επετεύχθη η νίκη των Τούρκων εναντίων των Ελλήνων στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο. Ο ίδιος σχεδίασε τα οχυρά άμυνας του Μπιζανίου, χάριν των οποίων του απενεμήθη ο τίτλος του Πασά.
Με τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων το 1913 οι Γερμανοί λυσσαλέα απαίτησαν να δοθούν τα νησιά του Αιγαίου στους Τούρκους και τελικά υπαναχώρησαν μπροστά στη σφοδρή αντίσταση των Άγγλων.
Ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς, διορισμένος αρχηγός της στρατιωτικής αποστολής στην Τουρκία, ήταν ο κύριος εμπνευστής των διωγμών των Ελλήνων. Οι Γενοκτονίες Αρμενίων & Ποντίων έχουν ηθικούς αυτουργούς και επιστάτες στην εφαρμογή τους. Η Τουρκοφιλία της Γερμανίας, τα μεγάλα συμφέροντα και η εγκληματική αντιμετώπιση της κατάστασης από τα στρατεύματα του Κεμάλ, είχε σαν επίλογο τη θυσία 353.000 Ποντίων, τον διωγμό και την εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων, από τις πατρογονικές τους εστίες.
Στον Α΄Π.Π. από κοινού εισέβαλαν και παρέδωσαν την Ανατολική Μακεδονία στα χέρια αιμοσταγών Βουλγάρων.
Στον Β΄Π.Π. για να πάρει ως σύμμαχο την Τουρκία, στο πλευρό των δυνάμεων του άξονα η Γερμανία, της έταξε την παραχώρηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Οι Γερμανοί σημερινοί σύμμαχοί μας (στο ΝΑΤΟ) οι συνεταίροι μας (στην ΕΕ) οι επενδυτές (Siemens-Χριστοφοράκος, υποβρύχια, Leopard, περιφερειακά λιμάνια κ.α.) οι σωτήρες μας …….