Εσείς ξέρατε που συχνάζουν οι ώριμες γυναίκες και ψάχνουν για…

Πολλά καφέ σε όλη την επικράτεια, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, πως πολλές ώριμες κυρίες,
θέλουν περιπετειούλες για σουξουμούτσου.
Βέβαια, αυτό είναι εν αγνοία των μαγαζιών, και οι ζουμερές ώριμες κυρίες, αναζητούν μια συντροφιά με νεαρούς άντρες.

Οι ηλικίες αυτών των γυναικών κυμαίνεται απο 40 και άνω, και οι περισσότερες συχνάζουν σε καφετέριες των Αθηνών.

Εκεί στην Αθήνα, είναι πιο απελευθερωμένα τα πράγματα λόγω της ανωνυμίας.

Θα σας διηγηθώ μια προσωπική εμπειρία που είχα στο κέντρο των Αθηνών.

Όταν ήμουν φαντάρος στην Αθήνα βγήκα εξοδούχος, και είχα πάει μ” έναν Τρικαλινό έξω απο την Μητρόπολη Αθηνών να περιμένουμε κάτι σειρές να πάμε για καφέ.

Για αρχή, μιας ήμασταν πρωτάκια στην Αθήνα, καθίσαμε στα παγκάκια στο άγαλμα του

Κων/νου Παλαιολόγου πάνω στη πλατεία της Μητρόπολης.

Εκεί μας πλησιάζει μια συμπαθητική γυναίκα, για 45αρα την έκοψα ζωντοχήρα, και μας λέει «φαντάροι είστε»;

«Ναι» της απαντάω χαμογελώντας.

«Να και εγώ έρχομαι μερικές φορές εδώ και κάθομαι, κλεισούρα μέσα στο διαμέρισμα» μου λέει.

Στην αρχή για να είμαι ειλικρινής, δεν μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά.

Είχε και άλλες γυναίκες εκεί, και μας κοίταγαν κάπως περίεργα.

Βασικά, αφού πιάσαμε κουβέντα και μιλάγαμε για γενικά και αόριστα πράγματα, μας προτείνει να πάμε για καφέ στις διπλανές καφετέριες απέναντι απο την Μητρόπολη. Στην αρχή πίστεψα ότι κάποιος θα μας κάνει πλάκα απο κανένα κανάλι.

Της είπαμε ότι έχουμε κανονίσει με κάτι φιλαράκια να πάμε για καφέ, και την ευχαριστήσαμε.

«Ααα τι κρίμα, να κανονίσουμε» άλλη μέρα μου λέει.

«Οικονομικά πως τα πας, βγαίνεις;

«Ε, για να είμαι ειλικρινής» της λέω, «τρώω τα λεφτά στα φλιπεράκια στο Κ.Ψ.Μ.

«Παίζεις φλιπεράκια» μου απαντά.

«Ε στο στρατό» της απαντώ, «πως θα περάσεις την ώρα σου»;

«Είναι και αυτό μια ασχολία» μου απαντά.

Στο μεταξύ είχαν βγει εξοδούχοι οι σειρές και μας μας κούναγαν τα χέρια να την διώξουμε να πάμε για καφέ.

Αυτή μου είχε γίνει κολλιτσίδα. Μου μίλαγε συνέχεια, πολύ πάρλα ρε παιδάκι μου, και η σειρά μου έκανε νόημα να τη ξεφορτωθούμε.

Με τα πολλά της λέω, «πρέπει να φύγουμε, ήρθαν οι φίλοι μας».

Τότε μου ανοίγει την τσάντα της, και μου δίνει ένα χρηματικό ποσό για να πιω καφέ.

Φυσικά και δεν δέχθηκα να τα πάρω, της λέω σ ευχαριστώ πολύ, αλλά όχι.

«Συγνώμη δεν το έκανε για να σε προσβάλω» μου απαντά.

«Δεν με πρόσβαλες της λέω, απλά δεν θέλω χρήματα, μια άλλη φόρα θα βγούμε για να κεράσεις ένα καφεδάκι».

«Ναι να βγούμε. Πότε θα είσαι ξανά εξοδούχος;

Της λέω «πάνω κάτω τις απογευματινές ώρες».

Αφού χαιρετηθήκαμε μου έδωσε το τηλέφωνό της και φύγαμε για καφέ στο Μοναστηράκι.

trelokouneli.gr

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.