του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Με Εσπερινό και Αρτοκλασία (20-5-2017), με Όρθρο και Θεία Λειτουργία (21-5-2017) πανηγύρισαν οι εορτάζοντες ιεροί Ναοί των ‘’θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης’’ (Δίπτυχα 2017) και στην Αρχιερατική Περιφέρεια Βελβεντού (Α.Π.Β.).
Τρεις ναοί στην Α.Π.Β. είναι αφιερωμένοι στους αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη. Ένας ενοριακός και δύο εξωκλήσια.
O ενοριακός ναός στα Λεύκαρα. Τα δύο εξωκλήσια, ένα στο Βελβεντό και ένα στο Πλατανόρεμα.
Κατάμεστος ο ιερός ενοριακός ναός στα Λεύκαρα, κατάμεστα και τα εξωκλήσια στο Βελβεντό και στο Πλατανόρεμα.
Λεύκαρα: στο κέντρο του χωριού μέσα σε μια μικρή πράσινη πεδιάδα ανάμεσα σε κυπαρίσσια δεσπόζει ο ενοριακός ναός των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στο εσωτερικό του αγιογραφημένος παντού (με χρώματα ζωηρά) εντυπωσιάζει τον επισκέπτη και του δημιουργεί αίσθημα ανακούφισης και ανάτασης.
Βελβεντό: Μικρό, πετρόχτιστο και ανακαινισμένο το εξωκλήσι, με νεώτερο νάρθηκα, περίβολο με κήπο και χορτοτάπητα, περιφραγμένο και νοικοκυρεμένο, βουτηγμένο στο πράσινο κάτω από τους πρόποδες των Πιερίων (700 μ. περίπου ανατολικά του Αγίου Διονυσίου) δίπλα του ρέει ο ορμητικός και ‘’θορυβώδης’’ με ποικίλους ήχους χείμαρρος ‘’ξερόλακκας’’.
Πλατανόρεμα: Νεοτοποθετημένο εξωκλήσι – με τη συνδρομή και την εθελοντική εργασία όλων των χριστιανών του Πλατανορέματος – σ’ έναν από τους όμορφους λόφους του χωριού το ‘’παλαιομονάστηρο’’ – σ’ ένα ορεινό κουρεμένο λιβάδι – που δίπλα του απλώνεται ένα φροντισμένο αλσύλλιο, απ’ όπου ατενίζεις τον κάμπο, τη λίμνη Αλιάκμονα-Πολυφύτου με τη μεγάλη γέφυρα και ανατολικά τα δασώδη από κέδρα και πεύκα Πιέρια.
Η φράση: ‘’Σήμερον πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ανέστη και άδης εσκυλεύθη’’ ψάλλεται εδώ αλλιώς, συνυφαίνεται με την άνοιξη της φύσης όλης.
Τον Σεβ. Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο εκπροσώπησε στον Εσπερινό στα Λεύκαρα ο πρωτοπ. Κωνσταντίνος Κώστας αρχιερατικός επίτροπος της Α.Π.Β. ο οποίος μετέφερε στο εκκλησίασμα την ευλογία και τον αναστάσιμο χαιρετισμό του Σεβασμιωτάτου.
Έλαβαν μέρος στον Εσπερινό και οι πατέρες: Οικον. Νικόλαος Τσιπλακάκης (Βαθύλακκος), πρεσβ. Αθανάσιος Παπαϊωάννου (Ίμερα και Αύρα), πρεσβ. Νικόλαος Κανταρτζής (Μεσιανή και Κουβούκλια), πρεσβ. Λάζαρος Βασδέκης (Λεύκαρα). Στο αναλόγιο έψαλαν οι ψάλτες: Γεώργιος Φούντογλου, Αχιλλέας Καγιόγλου, Ιωάννης Καραπορναλίδης και ο Σταύρος Γεμενετζίδης.
Τα πρόσωπα των δύο Αγίων (κυρίως του Κωνσταντίνου) έχουν δεχτεί κατά καιρούς πολλές αμφισβητήσεις, άδικες επικρίσεις και σφοδρές επιθέσεις.
‘’Αυτό συμβαίνει διότι επικρατούν συνήθως ιδεολογικά κριτήρια και παραταξιακές εκτιμήσεις ερήμην των πηγών. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο χώρο της ιστορίας, που οδηγεί αυτόχρημα στην αυτοκατάργηση του ιστορικού και των ερευνών του, είναι η χρησιμοποίηση της ιστορίας με οποιεσδήποτε διασκευές της κατά το δοκούν, ώστε να χρησιμοποιείται, για να αποδειχθούν πράγματα που ιστορικά δεν θεμελιώνονται. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι όχι μόνον η ιδεολογική χρήση της ιστορίας και των πηγών ακόμη, αλλά είναι και ο ιστορικός αναχρονισμός. Να επιχειρούνται δηλαδή ερμηνευτικές προσβάσεις στα ιστορικά γεγονότα και στα ιστορικά πρόσωπα μέσα από κρίσεις και προϋποθέσεις του παρόντος, του οποιουδήποτε παρόντος. Ιδεολογική χρήση της ιστορίας, ιστορικός αναχρονισμός, παραταξιακή νοοτροπία, και εν συνεχεία ανέρειστος, αθεμελίωτος στοχασμός, καταργούν τον ιστορικό και την έρευνά του.’’. (Πρωτοπ. Γεώργιος Μεταλληνός).
Ο Μέγας Κωνσταντίνος ‘’το 325 συγκαλεί την Α’ Οικουμενική Σύνοδο και το 330 εγκαινιάζει τη νέα πρωτεύουσα, τη Νέα Ρώμη. Στις 22 Μαΐου του 337 πεθαίνει στο Δρέπανο της Βιθυνίας – Μικρασία – που ήταν η πόλις καταγωγής της Αγίας Ελένης και γι’ αυτό ονόμασε την πόλην αυτήν Ελενούπολη. Βαπτίστηκε από τον φίλο του, Ευσέβιο Νικομηδείας, με λευκή εσθήτα, ως κατηχούμενος και μετά από λίγο αρρώστησε και πέθανε σε ηλικία περίπου εξήντα ετών. Η σωρός του μεταφέρθηκε και ετάφη στη νέα πρωτεύουσα, τη Νέα Ρώμη’’. (Πρωτοπ. Γεώργιος Μεταλληνός).
‘’Η ιστορία ονόμασε τον Κωνσταντίνο Μέγα και η Εκκλησία τον ανεκήρυξε Άγιο και Ισαπόστολο… Η Αγία Ελένη είναι η ευσεβής μητέρα και βασίλισσα, η οποία αφιέρωσε τα τελευταία της χρόνια στην υπηρεσία της χριστιανικής πίστεως. Έσκαψε κι ευρήκε τον Τίμιο Σταυρό στα Ιεροσόλυμα, κι έχτισε τους πρώτους μεγάλους ναούς της χριστιανοσύνης’’. (Επισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανού, Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης, ‘’Μικρός Συναξαριστής’’, Κοζάνη 1965).
‘’Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμενος, ο εν βασιλεύσιν Απόστολός σου Κύριε, βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο, ην περίσωζε διά παντός εν ειρήνη, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε’’. (Απολυτίκιον).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
22-5-2017