Εν μέσω ανασύνταξης της εθνικής αυτονομίας μας και σε αναλογία της πανεπιστημιακής μας καμία υποχώρηση δεν χωρά στο πεδίο των δράσεων που ανασυστήσουν το θάρρος της απελπισίας ως ζωτικής σημασίας για την λειτουργία μιας θεσμικής υποχρέωσης που εκπληρώνετε στην καλών τεχνών ποικιλοτρόπως με υπομονετική συμμετοχική υποστήριξη της κοινωνίας και την σχεδόν ενδομήτρια υποστήριξη των νέων εικαστικών καλλιτεχνών που την απαρτίζουν με την έρευνα τους.
Τους τελευταίους μήνες μόλις προτάθηκαν ασύμβατες πολιτικές, επί μέρους χώρες, με διμερείς ή και πολυμερείς πράξεις εκφράστηκαν επιθετικά στις διεθνείς οικονομικές υποθέσεις και όλοι αναζητούσαν κάποιες σχέσεις εργασίας, ένα σύνολο κοινών στόχων που ελαχιστοποιούν τις τριβές, εκτός και αν είσαι το γρανάζι, συμβάλαμε με κριτικό εικαστικό αναστοχασμότης ιστορίας που μας διατρέχει.
Η αλληλενέργεια που χρειαζόμαστε μεταξύ μας είναι εκείνη που δημιουργεί την επαύξηση του φαινομένου εκείνου και χαρτογράφησε ο Emile Durkheim και ονόμασε “ηθική πυκνότητα” της κοινωνίας.Οι συνέπειες από την επίταση του χαρακτήρα και την αύξηση του αριθμού των σοκ καθώς τα γεγονότα αναγγέλλονταν με ταχύτητα και καχυποψία με μια μείωση του χρόνου αντιδράσεως από την μεριά όλων μας προτείνονται με μια υπερφόρτωση και μια αισθητηριακή και κοινωνικοπολιτική συγκρότηση από την Σχολή Καλών τεχνών του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Μεταξύ πολλών γεγονότων από τους συνάδελφους του τμήματος σας ενημερώνουμε για αυτά: