Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο γνωστό περιοδικό Pediatrics φάνηκε ότι
το ένα τρίτο των εφήβων κοριτσιών ρισκάρει να γνωρίσει πρόσωπο με πρόσωπο ένα άγνωστο που «συνάντησε» στο διαδίκτυο.
Στη μελέτη συμμετείχαν 251 κορίτσια ηλικίας 12 μέχρι 17 χρονών. Από αυτά τα κορίτσια το 30% δήλωσε ότι συναντήθηκε τουλάχιστον με ένα άγνωστο άτομο, το οποίο «γνώρισε» στο διαδίκτυο και δεν ήξερε κανένα απολύτως στοιχείο για τον ίδιο!
Λαμβάνοντας υπόψη ότι προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες τους αρέσει να λένε ψέματα όταν βρίσκονται σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης καταλαβαίνετε πόσο επικίνδυνο εγχείρημα είναι αυτό που γίνεται από ένα σημαντικό ποσοστό των εφήβων κοριτσιών.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι τα κακοποιημένα ή παραμελημένα κορίτσια είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να συμπεριφέρονται με τρόπο προκλητικό σεξουαλικά στο διαδίκτυο από ότι οι άλλες έφηβες. Από την άλλη, αν ένας άντρας ψάχνει ένα κορίτσι για να ξεκινήσει διάλογο με σεξουαλικά υπονοούμενα είναι λογικό να προτιμήσει ένα κορίτσι που παρουσιάζεται στο διαδίκτυο με προκλητικό τρόπο. Άρα τα κορίτσια που είναι παραμελημένα ή ήταν θύματα κακοποίησης βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο.
Επιπλέον η μελέτη έδειξε ότι δεν υπήρχε διαφορά στο συσχετισμό της κακοποίησης και της συμπεριφοράς υψηλού κινδύνου στο διαδίκτυο ακόμα και όταν οι γονείς είχαν εγκατεστημένο λογισμικό φιλτραρίσματος διαδικτύου (Που δεν αφήνει το χρήστη να επισκέπτεται συγκεκριμένες ιστοσελίδες).
Οι συμπεριφορά υψηλού κινδύνου περιλάμβανε τα ακόλουθα:
• Προκλητική αυτο-παρουσιάση σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης
• Σκόπιμη αναζήτηση περιεχομένου για ενήλικες
Το σημαντικό όμως εύρημα της μελέτης είναι το εξής:
Οι επικίνδυνες συμπεριφορές από μέρους των κοριτσιών μειώνονται όταν οι γονείς παρακολουθούν διακριτικά τις δραστηριότητες του παιδιού στο διαδίκτυο και όταν οι γονείς περνούν χρόνο μαζί με τα παιδιά τους αναζητώντας υλικό στο διαδίκτυο.
Αυτό επισφραγίζει το γεγονός ότι αυτό που χρειάζονται τα παιδιά από τους γονείς είναι να τους αφιερώνουμε χρόνο, να μοιραζόμαστε πράγματα μαζί τους και όχι να αγοράζουμε υλικά αγαθά στη προσπάθεια μας να αναπληρώσουμε το χρόνο που δεν αφιερώσαμε για τα παιδιά.
Επιπλέον κανένα λογισμικό δεν είναι ικανό να προστατέψει το παιδί παρά μόνο η γονική παρουσία και διακριτική επίβλεψη. Μόνο όταν οι γονείς μεγαλώσουν τα παιδιά τους σωστά μπορούν να αισθάνονται σχετικά ήσυχα ότι θα συμπεριφέρονται σωστά ακόμα και όταν οι ίδιοι οι γονείς απουσιάζουν.
Αδάμος Χατζηπαναγής, Παιδίατρος
paidiatros