Μπροστά μου περπατάει έναν άνδρας, σπορ ντυμένος γύρω στα 45, μπορεί και μικρότερος.
Στη γωνία είναι μια γυναίκα, καλοβαλμένη και σχεδόν καλοντυμένη γύρω στα 40, και δίπλα της ένα παιδάκι γύρω στα 10. Μόλις περνάει από δίπλα της ο άνδρας εκείνη τον πλησιάζει και το λέει:
– «Κύριε δεν θέλω χρήματα, δεν ζητιανεύω, μπορείτε να μου πάρετε ένα καρβέλι ψωμί από το φούρνο;» (είναι δίπλα).
Δίπλα είναι και ένα περίπτερο. Κοντοστέκομαι, κάνοντας πως χαζεύω στα περιοδικά για να δω τη συνέχεια. Ο άνδρας ανέκφραστος λέει μόνο αυτό: «Περιμένετε».
Μπαίνει στο φούρνο και βγαίνει μετά από λίγο. Της δίνει το ψωμί. «Πάρτε και τα ρέστα να πάρετε ό,τι άλλο θέλετε από το φούρνο» της λέει. Δεν είμαι σίγουρος, αλλά είδα να βουρκώνουν τα μάτια της κυρίας. Στη συνέχεια άκουσα να της λέει: «Μην απομακρυνθείτε από δω μέχρι να σας πω».
Έφυγε με κατεύθυνση το μπακάλικο απέναντι. Εγώ εκεί, στο χάζεμα. Επέστρεψε μετά από ένα λεπτό. Κρατούσε μια τσάντα στα χέρια του. Δεν την έδωσε στην κυρία όπως περίμενα (ήταν δικά του ψώνια). Της είπε μόνο:
«Έδωσα στο μπακάλη 5 ευρώ. Πηγαίνετε να πάρετε ό,τι χρειάζεστε με αυτό το ποσό».
Έλαμψε το πρόσωπό της.
«Πόσο σας ευχαριστώ! Πάω αμέσως να πάρω πατάτες»
Είδα την γυναίκα να απομακρύνεται με κατεύθυνση το μπακάλικο. Είδα και τον άνδρα που πέρασε από μπροστά μου, σκουπίζοντας ένα δάκρυ.
Αυτά τα ασήμαντα συνέβησαν σήμερα 29/5/2014, ώρα 19.50 στη διασταύρωση της Λεωφόρου Μεσογείων με την οδό Φανερωμένης στο Χολαργό)
arouraios.gr