Εδώ τα καλά τα ντόνατς!

Αν μετά το πρωινό ξύπνημα το πρώτο που αναζητάμε είναι ένα φλιτζάνι δυνατού, αρωματικού καφέ, η αμέσως επόμενη επιθυμία μας είναι σχεδόν αυτονόητη: κάτι γλυκό και γευστικό.

Για τους ολίγον robust τύπους, που αγαπάμε μεν τις πλούσιες γεύσεις αλλά,όπως λέει και η Αναστασία Λαμπρία, τούτη την περίοδο δε μας εμπνέουν οι πολύωρες διαδικασίες και οι περίτεχνες συνταγές, τα αμερικάνικα donuts (ή doughnuts) μοιάζουν η καλύτερη απάντηση στην πρωινή σκέψη «κάτι για τον καφέ».

Μεγάλα, μεσαία ή μικρά, ανοιχτόχρωμα, ροδισμένα ή μελαμψά, με ζάχαρη και κανέλα ή γλάσο, απλωμένα ή τοποθετημένα σε λιμπιστερούς πυργίσκους. Σίγουρα αρκετοί από τους λάτρεις τους έχουμε σταθεί στις ουρανομήκεις ουρές των καταστημάτων κατεψυγμένων donuts, που πρόσφατα έχουν κατακλύσει την αγορά και τα προσφέρουν σε τιμές άκρως δελεαστικές μα ποιότητα συχνά αμφισβητήσιμη.

Με απλά υλικά και ελάχιστη προπαρασκευή μπορούμε να ετοιμάσουμε τα δικά μας, σπιτικά, σαφώς γευστικότερα donuts σε λιγότερο από μία ώρα. Αξιοποιώντας δε τις ράθυμες ώρες της Κυριακής έχουμε την ευκαιρία να πειραματιστούμε με ένα σωρό διαφορετικές γεύσεις και γαρνιρίσματα.
Βέβαια τα καλυμμένα με παχύρευστο γλάσο σοκολάτας παραμένουν εκδοχή αξεπέραστη.

Για τα λαχταριστά δαχτυλίδια μας θα χρειαστούμε

Για το γλάσο σοκολάτας

Ξεκινάμε ζεσταίνοντας ελαφρώς το γάλα μαζί με το νερό – προσέχουμε να μη ζεσταθεί πολύ γιατί διαφορετικά δε θα επιτρέψει στη μαγιά να λειτουργήσει αυξητικά. Σε ένα βαθύ σκεύος ανακατεύουμε στη συνέχεια όλα τα στερεά υλικά, μαγιά, αλεύρι και αλάτι, και τα προσθέτουμε σταδιακά στο χλιαρό υγρό. Σειρά έχουν η ζάχαρη, το βούτυρο και το μοναδικό μας αυγό. Ζυμώνουμε επιμελώς μέχρι η ζύμη να ενσωματώσει όλο το αλεύρι.

Αφήνουμε τη ζύμη μας να ησυχάσει στο ίδιο σκεύος, το οποίο καλύπτουμε με μία πετσέτα ή ένα κομμάτι μεμβράνης. Σε λιγότερο από 30 λεπτά θα έχει διπλασιαστεί ο όγκος της και θα είμαστε έτοιμοι να πλάσουμε τα donuts. Αν ανήκετε στους εξοπλισμένους ως προς τα μαγειρικά σκεύη απλώνετε τη ζύμη με τη βοήθεια ενός πλάστη, μέχρι να αποκτήσει πάχος ίσο με ένα δάχτυλο. Ειδάλλως, με το άξιο χέρι μας, κόβουμε κομμάτια και τα πατάμε ωσότου πλατύνουν. Εδώ θα χρειαστούμε μία μεγάλη κούπα και ένα καπάκι μπουκαλιού ή ένα σφηνοπότηρο. Με την πρώτη κόβουμε σε σχήμα κύκλου τη ζύμη και με το δεύτερο κάνουμε μία μικρή τρύπα στο κέντρο της.

Όσο σχηματίζουμε τα donuts μας ζεσταίνουμε λάδι σε ένα βαθύ τηγάνι. Χρειάζεται να είναι καυτό, οπότε πριν βυθίσουμε τη ζύμη ελέγχουμε με μία ξύλινη κουτάλα: μόλις γύρω της σχηματίζονται φυσαλίδες, το λάδι είναι έτοιμο. Βουτάμε τα donuts στο καυτό λάδι δύο προς δύο ή σε τριάδες – ανάλογα με τη χωρητικότητά του. Προσέχουμε ώστε να υπάρχει κενό ανάμεσά τους.

Μόλις τελειώσουμε με τα δαχτυλίδια, κι επειδή τίποτα δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο, αναλαμβάνουμε τα μικρά ζυμαράκια που αφαιρέσαμε από το κέντρο τους. Τα πλάθουμε σε σχήμα μικρής μπάλας και μαζί με τη ζύμη που έχει περισσέψει από τα κοψίματα φτιάχνουμε σφαιρικές μπουκίτσες – donuts. Όταν αποκτήσουν ρόδινη όψη, τα βγάζουμε από το τηγάνι και τα αφήνουμε σε απορροφητικό χαρτί ώστε να φύγει όλο το περιττό λάδι.

Έφτασε η ώρα για το σοκολατένιο γλάσο. Μέσα σε μία μικρή κατσαρόλα ζεσταίνουμε το βούτυρο (120 γραμμ.) και μόλις λιώσει αποσύρουμε το σκεύος από τη φωτιά. Προσθέτουμε το κακάο, το γάλα, τη βανίλια και την άχνη ζάχαρη ανακατεύοντας συνεχώς. Αν θέλουμε να αποκτήσει πιο παχύρευστη υφή προσθέτουμε επιπλέον ζάχαρη άχνη μέχρι να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Με το γλάσο περιχύνουμε γενναιόδωρα και καθόλου προσεκτικά μικρά και μεγάλα donuts· όσο πιο πασαλειμένα με σοκολάτα, τόσο πιο λαχταριστά.
«Εδώ τα καλά τα ντόνατς» αναφωνήστε και όποιος πρόλαβε, το θαύμα είδε και γεύτηκε!

του Δημήτρη Μπούτου

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.