Η αποκαλούμενη «αξιολόγηση» (ν. 4250/2014) έχει ήδη γράψει ιστορία ακόμα και εάν δεν εφαρμοστεί.
Και αυτό, διότι προσπερνά όλα τα εγχειρίδια διοίκησης, κάθε σύγγραμμα management και κάθε διάλεξη των «γκουρού» όπως αυτές που παρακολούθησε ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης σαν φοιτητής.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της επιστημονικής λογικής, μία οργανική μονάδα οφείλει να κατηγοριοποιήσει τους εργαζόμενους εκ των προτέρων, σε «άχρηστους» (κατά τουλάχιστον 15%, βαθμός 1-7), σε «μέτριους» (κατά τουλάχιστον 60%, βαθμός 7,1-8) και σε «άριστους» (μέγιστο 25%, βαθμός 9-10).
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν χωρίς να έχουν προσδιοριστεί:
α) ποσοτικοί και ποιοτικοί στόχοι των εργαζομένων
β) στόχοι διοίκησης
γ) προσδιορισμός δομών/ τμημάτων/ εργαλείων επίτευξης στόχων
δ) ποιοτική ανάδειξη αξιολογητών που να διαθέτουν το ηθικό και ουσιαστικό πλεονέκτημα του «γνώστη του αντικειμένου».
Από τη μια, ο υπάλληλος θα αξιολογηθεί από τον πανίσχυρο πλέον Διευθυντή με βάση υποκειμενικούς παράγοντες, ενώ δικαίωμα ένστασης έχουν μόνο όσοι λάβουν βαθμό κάτω από έξι!
Από την άλλη, οι συνάδελφοι-διευθυντές θα «αξιολογηθούν» αφού δείξουν καλή διαγωγή, μετά τον Σεπτέμβριο. Μάλιστα θα «αξιολογηθούν» κατά 70% ως «άριστοι» (κάνε εσύ την βρωμοδουλειά και σου έχω έτοιμο το δωράκι, θα έλεγε ο απλός άνθρωπος).
Ταυτόχρονα, δημιουργείται μία μεγάλη ομάδα φοβισμένων υπαλλήλων (το 60% υποχρεωτικά) που θα είναι μεταξύ «άχρηστων» και «άριστων», μόνιμα στην κρίση του (ποτέ μέχρι τώρα αξιολογημένου) διευθυντή, οι οποίοι ούτε αυξήσεις θα παίρνουν, ούτε θα μπορούν να διεκδικούν θέσεις ευθύνης, θα ζουν μια ζωή στο φόβο της απόλυσης ή της μείωσης μισθού (καθώς από το 2015 συνδέετε «αξιολόγηση» και μισθολόγιο) και της άμεσης αυτοδίκαιης αργίας* , ενώ ταυτόχρονα πολλαπλασιάζεται ο όγκος εργασίας και η περιπλοκότητα της νομοθεσίας.
Και ερχόμαστε στο δια ταύτα: Εάν κάποιος βαθμολογηθεί με 5 τίθεται το εξής θέμα:
Για πόσο καιρό ο διευθυντής του και ο πολιτικός προϊστάμενός του, τον βαθμολογούσε με υψηλό βαθμό ενώ δεν του άξιζε; Για ποιο λόγο το έκανε αυτό, επιβραβεύοντας έτσι έναν υπάλληλο που προσέβαλε την δουλειά του και τους συναδέλφους του? Εάν από την άλλη τον βαθμολογούσε με χαμηλό βαθμό, γιατί δεν αναλάμβανε ο διευθυντής τις ανάλογες υποκινητικές ενέργειες ώστε να γίνει πιο αποδοτικός? Μήπως λοιπόν ο αξιολογητής/διευθυντής δεν έκανε καλά την δουλειά του;
Τότε γιατί να επιβραβευτεί ή γιατί να τον εμπιστευτούμε να αξιολογήσει εκ νέου; Εάν πάλι απλά «αναγκάζεται», για να πετύχει την ποσόστωση, να βαθμολογήσει έναν καλό υπάλληλο σαν άχρηστο, τότε για τι είδους αξιολόγηση μιλάμε;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι οι εργαζόμενοι θέλουν
να αξιολογείται, να κρίνεται και να επιβραβεύεται η εργασία τους.
Αντικειμενικά, αξιοκρατικά και με πλήρη διαφάνεια.
Γίνεται αντιληπτό λοιπόν ότι η αποκαλούμενη «αξιολόγηση» είναι ένας μηχανισμός απολύσεων με σκοπό την πλήρη κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, την εξαφάνιση της τοπικής αυτοδιοίκησης, με στρατηγικό στόχο το ξεπούλημα κάθε δημόσιου αγαθού.
Οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι και υπερασπιστές των συναδέλφων-διευθυντών που δεν θα φοβηθούν, δεν θα ενδώσουν στα μελλοντικά «οφέλη», που θα σταθούν Αξιοπρεπείς απέναντι στον εαυτό τους και τους συναδέλφους τους.
Οφείλουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα τους «συναδέλφους» διευθυντές που θα βρουν την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν προσωπικούς λογαριασμούς, να βγάλουν απωθημένα, να χτίσουν «καριέρες» πάνω στις ζωές και την εργασία συναδέλφων.
*σύμφωνα με το Ν.4057/2012 (νέο πειθαρχικό δίκαιο) κάθε δημόσιος υπάλληλος είναι εκ των προτέρων ένοχος για οτιδήποτε κατηγορηθεί.
Το «διαίρει και βασίλευε» δεν θα αφήσουμε να περάσει.
?Άλλωστε, οι συγκυβερνώντες έχουν ήδη αξιολογηθεί και είναι σε διαθεσιμότητα.
Ζώντας στα χρόνια που πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους είμαστε,
ας αποφασίσουμε να είμαστε με αυτούς που αγωνίζονται με ενότητα και αλληλεγγύη.
Σ.Υπ.Ο.Τ.Α.Ν. Κοζάνης
Σωματείο Εργαζομένων Δήμων Κοζάνης
Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Εορδαίας