Πριν από δέκα χρόνια τέτοια μέρα είχα κάνει μια ρηξικέλευθη πρόταση μέσα από την εφημερίδα «Χρόνος» και είχα κατηγορηθεί για αντι-Κοζανίτικα αισθήματα.
Ίσως ήταν πολύ νωρίς και δεν είχαν ωριμάσει ακόμα οι συνθήκες – κυριαρχούσε βλέπετε η πιο μπιστιρέινια πλευρά του λαού της πόλης μας εκείνη την προ-ευρώ εποχή.
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, και με χαρά πληροφορήθηκα ότι η τοπική αυτοδιοίκηση αποφάσισε να διευκολύνει τα πράγματα, αναβάλλοντας την παρέλαση για φέτος, ώστε να γίνει Παγκοζανίτικος ενωτικός εορτασμός στη Σαλονίκη! Επιτέλους! Νίκησε η λογική!
Μόνο να προσέξουμε λίγο κατά την επιστροφή – να γυρίσουμε σταδιακά δηλαδή, μην τυχόν υποχωρήσει η Εγνατία από τα φορτωμένα πορτμπαγκάζ. Κρίμα είναι, καινούργιος δρόμος! Ούτε διόδια δεν προλάβαμε να πληρώσουμε ακόμη…
Καλύτιρα να τα πω φέτου, να μην τ’ αστουχήσου ως τ’ χρόν – μιτά τα 45 χιρνάει να του χάν´ κιόλας ου άνθρουπους… ¾στιρα, πού ξέρς; Μαν είμι Μπούρινους! Σήμιρα είσι, αύριου δεν είσι, που λέει ου λόγους. Να πααίν´ χαμέν´ κι η έμπνιφς;
Για ‘ν Ινδικάτ´ Ουκτουβρίου λέου… Του 1997, πρώτα ου Θος, να γέν´ ου ιπίσημους εορτασμός στ’ Σαλουνίκ´! Γκράου! Κατιφθείαν! Όχ´ να γιουρτάζουμι οι μσοί ιδώ κι οι μσοί ικεί… Δεν είνι πατριουτικό! Άσι απού έτσια όπους πααίν´ η δλειά μπουρεί να γινατιαστεί του Κράτους κι να μας ‘ν καταργήσ´! Σι λέει «Ορά, ιμείς τς έδουκάμι αργία να γιουρτάζν ‘ν Απιλιφθέρουσ´ κι αυτοί πχιαλούν σιαπάν-σιακάτ; Κόβιτι! Α, να ιδούμι!»