Αλήθεια, είναι πράγματι παρήγορο για την εποχή μας, όταν ακούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που να δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη για τον πάσχοντα συνάνθρωπό τους. Πόσο δύσκολο όμως φαντάζει, όταν η «ιστορία» διαδραματίζεται πριν 57 χρόνια σε ένα απομακρυσμένο χωριό των Καμβουνίων, το Μικρόβαλτο;
Ο μικρός Αριστείδης Αλεξόπουλος «ο οκταετής αγροτόπαις εκ Μικροβάλτου Σερβίων, ο οποίος απώλεσε σχεδόν την όρασίν του» χρήζει άμεσης επέμβασης στο εξωτερικό. Η αρχική διάγνωση από την κα Λοτς, η καταλυτική πρωτοβουλία του τότε δντή της αμερικάνικης εταιρείας αμιάντου «Κάνεκοτ» κ. Τ. Γκουντς-Σμιθ και η συνέχεια με την “αλυσίδα αγάπης” από άλλα πρόσωπα και φορείς, συνθέτουν μια συγκλονιστική συγκινητική ιστορία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που είχε αίσιο τέλος, με τη μετάβαση του Αριστείδη σε νοσοκομείο του Λονδίνου…
Δείτε την καταγραφή από τον τύπο της εποχής –Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 4 Φεβρουαρίου 1959-:
«Ο ΑΠΟΛΕΣΑΣ ΤΗΝ ΟΡΑΣΙΝ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΟΠΑΙΣ
ΕΙΣΗΧΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΝ ΑΧΕΠΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟΝ ΙΝΑ ΥΠΟΒΛΗΘΗ ΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΟΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΙΝ
Ο μικρός Αριστείδης Αλεξόπουλος, ο οκταετής αγροτόπαις εκ Μικροβάλτου Σερβίων, ο οποίος απώλεσε σχεδόν την όρασίν του, συνεπεία ως εξηκριβώθη, καταστροφής του κερατοειδούς χιτώνος του ενός οφθαλμού του και της εμφανίσεως καταρράκτου επί του ετέρου, αφίκετο εις Θεσσαλονίκην, μετά του πατρός του και εισήχθη εις το νοσοκομείον ΑΧΕΠΑ, όπου θα παραμείνη επ’ ολίγας ημέρας, δια να αναχωρήση εν συνεχεία εις Λονδίνον, όπου θα υποβληθή εις την δύσκολον εγχείρησιν.
Ο ατυχής Αριστείδης είναι ένας ζωηρός μικρός, με ξανθά μαλλιά και χαριτωμένον πρόσωπον. Παρά το γεγονός ότι δεν διακρίνει σχεδόν καθόλου τι συμβαίνει γύρω του, περιφέρεται χαρούμενος εις τον θάλαμον του νοσοκομείου, κρατώντας το λαστιχένιο «τόπι» του. Είναι πλημμυρισμένος δε από χαράν, διότι θα μεταβή εις την Αγγλίαν.
– Θα πάω, λέγει, στην Αγγλία να γίνω καλά
– Κι έπειτα τι θα κάνης;
– Θα παίζω, μαζί με τα’ άλλα παιδιά του χωριού μου. Τώρα δεν μπορώ να παίξω γιατί δεν τα βλέπω.
– Στο σχολείο δεν θα πάς;
– Αν μπορώ να βλέπω στον πίνακα, θα πάω.
Ας σημειωθή, ότι ο μικρός Αριστείδης μετέβη εις το σχολείον του χωρίου του μόνον μερικάς ημέρας και ακολούθως ηναγκάσθη να διακόψη τα μαθήματά του, διότι δεν ημπορούσε ούτε να διαβάση ούτε να γράψη.
ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ
Ο κ. Βασ. Αλεξόπουλος, πατήρ του μικρού, ένας συμπαθής χωρικός, ο οποίος έχει τρία ακόμη παιδιά, εκφράζει με κάθε τρόπο την ευγνωμοσύνην του προς όλους εκείνους , οι οποίοι εμερίμνησαν δια να αποσταλή ο υιός του εις Λονδίνον.
– Ο Αριστείδης άρχισε να μη βλέπη καλά, λέγει, πριν τέσσερα χρόνια. Πάρ’ όλην δε την φτώχεια μου, τον πήρα και τον έφερα στη Θεσσαλονίκη. Οι γιατροί που τον εξέτασαν τότε εδήλωσαν ότι δεν ήταν δυνατόν να θεραπευθή στην Ελλάδα. Ύστερα από λίγον καιρό και ενώ το κακό προχωρούσε, βρήκα με κόπο λίγα χρήματα και πήγα με τον Αριστείδη στην Αθήνα. Εκεί μου είπαν πως υπήρχαν πιθανότητες να ξαναύρη το παιδί μου το φως του, αν το πήγαινα στο εξωτερικό. Πως όμως να πηγαίναμε στο εξωτερικό; Εχρειάζονταν του κόσμου τα χρήματα. Θα έχανα το μυαλό μου, αν δεν βρισκόταν ο διευθυντής της εταιρείας αμιάντου «Κάνεκοτ» κ. Τ. Γκούντς –Σμίθ, η κ. Λότς και άλλοι φιλάνθρωποι, οι οποίοι εφρόντισαν, για να σώση το παιδί μου τα μάτια του.
Ο μικρός Αριστείδης θα αναχωρήση δια Λονδίνον κατά τας αρχάς της προσεχούς εβδομάδος. Μόλις φθάση δε εκεί, θα τον παραλάβουν μέλη της οργανώσεως «Διεθνής Βοήθεια για το Παιδί», τα οποία θα μεριμνήσουν δια την εισαγωγήν του εις ειδικόν νοσοκομείον, όπου θα υποβληθή εις την εγχείρησιν.
Ο κ. Τ. ΓΚΟΥΝΤΣ – ΣΜΙΘ
Εν των μεταξύ ο διευθυντής της εταιρείας «Κάνεκοτ» κ. Τ. Γκούντς – Σμίθ, ο οποίος επέστρεψεν εις Θεσσαλονίκην εκ Σερβίων, απέστειλε προς την «Μακεδονίαν» την ακόλουθον επιστολήν:
“Κύριε διευθυντά
Επί της σημερινής εκ Κοζάνης ανταποκρίσεώς σας, αφορώσης εμέ και τον πάσχοντα μικρόν Αλεξόπουλον εκ Μικροβάλτου Σερβίων, επιθυμώ όπως αποκαταστήσω την αλήθειαν επί ωρισμένων πληροφοριών σας. Ο περί ου ο λόγος μικρός δεν πάσχει εκ καρκίνου, αλλά εκ παθήσεως του κερατοειδούς του ενός οφθαλμού και καταρράκτου του ετέρου, επειδή δε εν Ελλάδι δεν υφίσταται «Τράπεζα Κερατοειδούς», θα πρέπει να μεταφερθή εις Λονδίνον, ίνα υποστή εγχείρησιν, δια να επανακτήση την σχεδόν απολεσθείσαν όρασίν του. Εις την είδησίν σας επίσης με αναφέρετε ως μόνον ενδιαφερθέντα δια τον ατυχή αυτόν μικρόν, ενώ εγώ είμαι απλώς ένας εκ πολλών που ενδιαφέρθησαν και ενήργησαν τόσον εδώ εν Ελλάδι, όσον και εκτός της χώρας, δια να βοηθήσουν.
Η πάθησις του μικρού Αλεξόπουλου έγινε το πρώτον αντιληπτή υπό της κ. Loch, της οποίας το έργον για τα άπορα παιδιά της Ελλάδος είναι γνωστόν, κατά την χριστουγεννιάτικην εορτήν, η οποία εδόθη δια τα παιδιά του χωριού Μικρόβαλτος. Τότε απεφασίσθη να γίνη μία προσπάθεια δια να σωθή η όρασις του παιδιού και μετεφέρθη ούτως εις Θεσσαλονίκην, εξετασθείς υπό του οφθαλμιάτρου κ. Γεωργιάδη. Η υπ’ αυτού συνταχθείσα έκθεσις και διάγνωσις εστάλη εις την εν Αγγλία εδρεύουσαν οργάνωσιν «Διεθνής Βοήθεια δια το Παιδί», ήτις και εμερίμνησε δια την εξέτασιν της περιπτώσεως υπό των ειδικών του νοσοκομείου Moorfields, οι οποίοι προσεφέρθησαν να κάμουν τη εγχείρησιν. Ακολούθως εζητήθη η συνδρομή της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» η οποία προθύμως εδέχθη να μεταφέρη τον μικρόν Αλεξόπουλον με σημαντικήν έκπτωσιν εισιτηρίου. Την καταβολήν του αντιτίμου προσεφέρθη να καταβάλη είς Αμερικανός συνταξιούχος που διαμένει εις την Θεσσαλονίκην και τα έξοδα της παραμονής του εν Αγγλία δι’ όσον απαιτηθή χρόνον ανέλαβεν αγγλοελληνικός σύνδεσμος του Λονδίνου. Ο νομάρχης Κοζάνης κ. Παϊτάκης συνεργάσθη επίσης και εμερίμνησε δια την μεταφοράν του μικρού και την άμεσον έκδοσιν του διαβατηρίου του.
Ως αντιλαμβάνεσθε πρόκειται περί μιας ευρυτάτης συνεργασίας πολλών ανθρώπων και οργανώσεων και όχι περί μεμονωμένης γενναιοδωρίας ιδικής μου”.
Είναι πράγματι πολύ παρήγορον και ενθαρρυντικόν ότι στην πολυτάραχη εποχή μας, η αλυσίδα της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων είναι πολύ πιο μεγάλη και δυνατή, από ό,τι συνήθως φανταζόμεθα».
ΥΓ 1. Η ιστορία είχε και συνέχεια…
Ο μικρός Αριστείδης μετά την επιτυχή επέμβαση στο νοσοκομείο Moorfields Eye Hospital, παραμένει για ένα χρόνο στο Λονδίνο, φιλοξενούμενος από οικογένεια ελλήνων ομογενών, βιώνοντας μια χαρούμενη και αλησμόνητη περίοδο. Στη συνέχεια, με μέριμνα και πάλι του κ. Τ. Γκουντς-Σμιθ, εισάγεται στην Παιδόπολη Άγιος Δημήτριος στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, όπου και παραμένει για οκτώ έτη (μέχρι και τη 2α Γυμνασίου).
Σήμερα ο Αριστείδης Αλεξόπουλος, 63 ετών πλέον, ζει στο Μικρόβαλτο…
Γιώργος Μαστρογιαννόπουλος/mikrovalto.gr