Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης (2-9-2015)
– Η άγνοια συνήθως δημιουργεί το φόβο και όταν κατά καιρούς θέλουν να φοβίσουν τους Έλληνες, αναφέρουν ως παράδειγμα προς αποφυγήν της Αργεντινής που έχει παρόμοια οικονομικά προβλήματα και υπονοώντας: «Γι’ αυτό καθίστε ήσυχα γιατί θα γίνουμε σαν την Αργεντινή».
– Η Αργεντινή το 2001 επέλεξε την χρεωκοπία, αποσυνδέοντας το εθνικό της νόμισμα (πέσος) από το δολάριο και εξω-πετώντας το ΔΝΤ. Με το κούρεμα του χρέους ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε, τα εισαγόμενα προϊόντα ακρίβαιναν και για 1,5 έως 2 χρόνια ήταν δύσκολα, κυρίως για την μεσαία τάξη.
– Η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, συνεχίζοντας το έργο του αποβιώσαντος προέδρου και συζύγου της Νέστορ Κίρχνερ (2007), έκανε στροφή στην αποδοτική και ποιοτική παραγωγή του πρωτογενούς τομέα, με αποτέλεσμα (λόγω πέσος) να παραχθούν φτηνά και ανταγωνιστικά εξαγώγιμα προϊόντα.
– Η έξοδος -εκπαραθύρωση των εκπροσώπων του ΔΝΤ (μεγάλοι καρχαρίες) δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες εισόδου επενδυτών (μικροί καρχαρίες) και από 10% επί του ΑΕΠ οι επενδύσεις ανέβηκαν στο 27% διπλασιάζοντας το ΑΕΠ έως το 2010.
– Η ΑΝΕΡΓΙΑ που ξεπέρασε το 25% έπεσε σταδιακά στο 7% το 2013 ο ρυθμός ανάπτυξης είναι στο 7% ετησίως, ενώ τα ποσοστά φτώχειας των πολιτών, που πλησίασαν το 50% έπεσαν στο 12% το 2010.
– Μέσα σε οκτώ (8) χρόνια διπλασιάστηκε το κατά κεφαλήν εισόδημα, ενώ το δημόσιο χρέος από το 169% του ΑΕΠ (μικρότερο από το Ελληνικό) κατέβηκε στο 49% και εξακολουθεί μειούμενο.
– Η Ελλάδα να συνεχίσει το πλάνο μιας εξαρτώμενης οικονομικής πολιτικής που δεν παράγει, μ’ ένα σκληρό νόμισμα, που επιβάλουν οι ΚΑΠ μόνο να εισάγει, για να μας πωλούν οι Ευρωπαίοι και οι άλλοι τα πανάκριβα προϊόντα τους, αυξάνοντας αρνητικά το ανισοβαρές ισοζύγιο;