Εικαστική έκθεση της Κατερίνας Καρούλια και της Αφροδίτης Γκρίζη, στην αίθουσα του Αρχείου Ιστορίας & Τέχνης (πρώην Νηπιαγωγείου Καισάρειας Κοζάνης – υπό ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης) από 25 Μαρτίου 2017 έως 9 Απριλίου 2017.
Ώρες επίσκεψης καθημερινά 6 μμ – 9μμ.
Καθώς ο θεατής επισκέπτεται την αίθουσα του πρώην νηπιαγωγείου του χωριού Καισάρεια της Κοζάνης, γίνεται μάρτυρας μιας εγκατάστασης που επεκτείνεται από τον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου στον εσωτερικό χώρο μιας αίθουσας. Χρησιμοποιημένα παιδικά ρούχα, λερωμένα από χώμα και νερό φέρνουν μνήμες από προγόνους και απογόνους και είναι απλωμένα σε τρία παράλληλα τεντωμένα σχοινιά. Μια εικαστική μπουγάδα που σκοπό έχει να θέσει ερωτήματα για το εφήμερο της ζωής και το νόημα της. Παιδικά ρούχα σε μια εποχή κρίσης και βίαιης ή όχι μετεγκατάστασης, που άφησαν ευλαβικά οι προηγούμενοι χρήστες για τους επόμενους. Η εικαστικός Κατερίνα Καρούλια χρησιμοποιεί τα ρουχαλάκια σαν καμβά για να αποτυπώσει παιδικά όνειρα, χρόνο και μνήμες. Τα ρούχα εμποτισμένα από DNA, σκόνη ηφαιστειακής λάβας, ακρυλικά χρώματα και κόλλες, απλωμένα στα σχοινιά πάγωσαν τη στιγμή εκείνη στον χρόνο που ο θεατής γίνεται μάρτυρας της δραματικής πορείας του σύγχρονου ανθρώπου στην ιστορία του.
Η Αφροδίτη Γκρίζη συνομιλεί εικαστικά με την Κατερίνα Καρούλια στο εσωτερικό της αίθουσας της έκθεσης με τα έργα της που μπλέκονται ευφάνταστα με την μπουγάδα της πρώτης, στον κεντρικό τοίχο που βλέπει απέναντι του ο θεατής καθώς εισέρχεται αλλά και στον δεξιά. Η Αφροδίτη Γκρίζη υιοθετώντας ποιητικά και ρυθμικά στοιχεία, την καθαρότητα της γραμμής, το έντονο εξωπραγματικό χρώμα, αποτυπώνει εμπειρίες και βιώματα σ’ έναν φαντασιακό, ρευστό χώρο. Ζωγραφίζει επάνω σε μετάξι και βαμβακερό ύφασμα δημιουργώντας χρωματικές εντάσεις αλλά και λεπτές αποχρώσεις με ακουαρέλες, μελάνι, κάρβουνο, παστέλ ακρυλικά. Ποικίλες γραφές και σβησίματα, περιγράμματα και ίχνη συνθέτουν θραύσματα μνήμης και συναισθημάτων.
Για την έκθεση έγραψε σχετικά ο Χάρης Κοντοσφύρης επίκουρος καθηγητής στης Σχολής Καλών Τεχνών, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας:
Ακαθόριστος χώρος στο κόσμο των εικαστικών είναι ο ικανά υπονοούμενος χώρος που αν ήταν θάλασσα θα έβρεχε τα πόδια των θεατών , αν ήταν χώμα θα σκορπούσε από το βηματισμό τους. Η Εργασία της Κατερίνας Καρούλια και της Αφροδίτης Γκρίζη ρίπτεται στην μεγαλειώδη εποποιία του ανθρώπου να διαυγάσει την δημιουργία προσφέροντας εκείνες τις αλληγορικές και αρχετυπικές εικόνες που ικανοποιούν την φαντασία της αρχής του κόσμου. Η φθαρτότητα των υλών , η ανθρωποκτόνα φύση του ανθρώπου έσβησε τα ίχνη αλλά διέσωσε κιόλας μια υποστασιακή συνθήκη για το πώς φανερώνετε το ον ως ον, πως είναι να είσαι, πως είναι το είναι, να είναι κάποιος άνθρωπος ον. Αυτό το θάρρος της υπάρξεως είναι μια μεταβιβαζόμενη εντολή ανάμεσα σε πολύ ευαίσθητους ανθρώπους . Η εγκατάσταση Άγγελε ΕΣΥ Άνθρωπε είναι μια παλιγγενετική πρόταση για να επωμιστούμε την συγκίνηση της ανασύστασης και αναγέννησης του ανθρώπου στην επικείμενη καταστροφή μέσα από την κρίση.
Προτείνεται σαν μια όψη του θάρρους . Στην μπουγάδα της Κατερίνας Καρούλια η αέναη φροντίδα στον άνθρωπο δεν σταματά μέχρι να αποκαλύψει αυτό που επικαλύπτει . Ένα χωμάτινο ρούχο καθαρίζετε και επάνω του διαγράφει το πρόσωπο ενός παιδιού εσκεμμένα νοσταλγικά όμορφο .Οι αναμνήσεις είναι βαθιές εγγραφές στο σώμα, στην χωμάτινη προέλευση μας . Η τέμνωση των υπάρξεων δεν είναι συμμορφωτική . Ο διαφορισμός της ύπαρξης τεντωμένος πάνω στο σχοινί προτείνεται ως κοινοτικός κι μιας ενσώματης οντολογίας του προσώπου. Απερίγραπτα όμορφη είναι και η ενατένιση του θάρρους της γέννας βιωμένη στην φυσική της εκφορά οντά ανάμεσα σε όντα, άνθρωποι ανάμεσα σε φυτά. Το θάρρος της υπάρξεως αναγνωρίζετε στο εικαστικό έργο της Αφροδίτης Γκριζης και εκπορεύεται ως ενέργεια ζωής. Μικρές αφηγήσεις ένα η δυο πρόσωπα σχετίζονται με τον ανοιχτό πυρήνα της επικοινωνίας παρασύρουν τον θεατή σε παραδείσιους φυσιολατρικούς τόπους. Μια ρομαντική φενάκη είναι έτοιμη να διαχυθεί στο βλέμμα αλλά αποκαλύπτετε μια ελευθερία ουσιαστική. Το χρώμα και η διαφάνεια αφήνει το ον καθαρά αγγελικά ανθρώπινο.
Η συνέκθεση και η απορρέουσα νοηματοδότηση της εικαστικής εγκατάστασης στην αίθουσα τέχνης (υπό ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Αρχείου Ιστορίας & Τέχνης) του χωρίου Καισάρεια Κοζάνης, με την εξατομίκευση της ανθρώπινης αγγελικότητας και η επιστροφή με την υπόσχεση στο μικρό και οργανικό ως εθελούσια προσχηματική ύπαρξη να προσκαλεί τον θεατή να θεαθεί ένα αυθεντικό ανυπόκριτο κομφορμιστικό εμμονικό έργο για το θάρρος που προελευσιάζει τον εαυτό. Άγγελε ΕΣΥ άνθρωπε.
Κοντοσφύρης Χάρης / kondosphyris Harris