27 Νοέμβρη : Παγκόσμια ημέρα για το θέατρο στην εκπαίδευση
Αποτυχία: Σώμα άνευρο, με αδύνατα πόδια, σκοντάφτει σε κάθε εμπόδιο και πάντα η τύχη φεύγει μακριά της. Το βλέμμα της απλανές, δεν μπορεί να εντοπίσει το κέντρο, χάνει τον προσανατολισμό. Πασχίζει στα χαμένα. Όλοι και όλα της αποσπούν την προσοχή, δεν προλαβαίνει ν’ αδράξει καμιά ευκαιρία, όλα της φεύγουν. Πάντα μένει με άδεια χέρια, με άδεια ψυχή, χωρίς χαρά, χωρίς ελπίδα.
Ποιος της αφαιρεί τη δύναμη και την κάνει άβουλη, ανίκανη; Είναι κάτι αόρατες δυνάμεις, πονηρές, με σκοτεινό βλέμμα. Πιάνουν στο δόκανο το μυαλό της. Το απομαγνητίζουν. Είναι οι εξετάσεις, η τράπεζα θεμάτων, τα φροντιστήρια, τα πρέπει, διάβασμα, υπολογιστές, υποχρεώσεις, ενοχές, φοβίες, αβεβαιότητα, ανταγωνισμός, ταχύτητα, τρομοκρατία..
Επιτυχία: Σώμα δυνατό, πρόσωπο φωτεινό. Πετάει ψηλά και κυνηγάει την τύχη. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να την πιάσει. Τα χέρια της, δυνατά φτερά, μπορούν ν’ αδράξουν κάθε ευκαιρία.
Τα σώμα της ευέλικτο, μπορεί να κινηθεί ανάμεσα σε όλα τα εμπόδια, τα προσπερνά, δεν ακούει αντιρρήσεις, ενοχές, φωνές που θέλουν να τη συγκρατήσουν.
Τα βλέμμα της μαγνητίζει το σημάδι, το μυαλό δουλεύει ταχύτατα για να δώσει λύση σε κάθε πρόβλημα και εμπόδιο. Η ψυχή δίνει τη δύναμη στο σώμα να τρέξει, να παλέψει, να πιστέψει. Με το χαμόγελο σκλαβώνει την τύχη.
Αλήθεια: Η γνώση, η δόξα, ο πλούτος και η ηδονή καυχήθηκαν πως μπορούν να δώσουν την επιτυχία σε όποιον τα αποκτήσει και ότι κρατάνε το πουγκί, που κρύβει μέσα την αλήθεια της ζωής. Εκείνη όμως τους έκλεισε το μάτι. Όχι, δεν την άγγιξαν, δεν την έκαναν δική τους. Και ποια είναι η αλήθεια;
7 γράμματα μπήκαν στη σειρά: το στερητικό α, η λήθη και μια κατάληξη –εια και ζωγράφισαν το φανάρι που μας δείχνει το δρόμο:
Να μην ξεχνάμε την αρχή μας, τη μέσα μας φωνή, αυτά που άγγιξαν την ψυχή μας και δεν γνωρίζαμε πώς να τα αποκτήσουμε.
Όλα όσα συστηματικά και αδιάκοπα ρίχνουν επάνω μας και μας επιβάλλουν οι άλλοι, είναι η σκόνη, το χώμα που σκεπάζει το διαμάντι της ψυχής μας, του είναι μας.
Αν δεν προσέξουμε έγκαιρα, θέλει πολύ κόπο για να τα πετάξουμε από πάνω μας και να προλάβουμε να ζήσουμε τη ζωή μας με τα δώρα που η φύση μας χάρισε.
Και τότε θα δούμε ότι στο σχολείο της ζωής δεν υπάρχει κακός μαθητής και η ζωή είναι αυτή που κρατάει το διαμάντι της αλήθειας και το προσφέρει στον καθένα μας στο τέλος του ταξιδιού.
Γκουτζιαμάνη Γιάννα